Γράφει η Άννα Ελευθεριάδου – Γκίκα*
Ήμουν από αυτούς που μέχρι την Πέμπτη μιλούσα για συμμαχία της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα, δημόσια και με κάθε ευκαιρία. Ήμουν από τους αισιόδοξους, με τον κοινό νου, που απλά έβλεπαν το αυτονόητο! Ότι είναι νομοτελειακή η πορεία που θα ακολουθηθεί.
Φευ! Η ΔΗΜΑΡ απαξίωσε τη σαφέστατη λαϊκή εντολή περί κυβερνήσεων συνεργασίας και εγκλωβίστηκε στην περιρρέουσα αντιπολιτευτική αντίληψη «Ανακατεύουμε ιδέες με γεγονότα, και κάθε λίγους μήνες κάνουμε εκλογές»! Σιγοντάροντας ένα ΣΥΡΙΖΑ που μόλις χθες παλινδρόμησε στην «ουτοπία» και τον ανέξοδο «διαλογισμό» κι αναφώνησε: « Η συνολική απόρριψη του μνημονίου η απαραίτητη προϋπόθεση για έξοδο από την κρίση ». Έτσι γράφει η «Αυγή». Οδεύοντας φυσικά στην επόμενη στάση που όλοι, μα όλοι, ξέρουμε ότι λέγεται: «Νομισματοκοπείο…». Μεταφορικά και μη…
Ο καταλογισμός ευθυνών για το ΠΑΣΟΚ υπήρξε ιδιαίτερα άδικος και νομίζω ότι τα επιχειρήματα, που το αποδεικνύουν αυτό, παρότι στέρεα και βάσιμα, μονίμως περνάνε στα ψιλά γράμματα . Το ΠΑΣΟΚ είναι το μόνο κόμμα, που δεν πούλησε αντιμνημονιακή παραφιλολογία. Ποτέ. Στήριξε αγόγγυστα την κυβέρνηση Παπαδήμου, πίεσε την Ευρώπη για τη δημιουργία του μηχανισμού διάσωσης από το μηδέν και παρά την καχυποψία απέναντί μας λόγω των Greek statistics, στήριξε την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας πέρυσι τον Ιούνιο, και τώρα εκ νέου βάζει πλάτη για να αποφευχθούν εκλογές λόγο ΕΡΤ. Παρά τη δημοσκοπική πτώση δεν λιποτάκτησε.
Ο Πρωθυπουργός σήμερα πιστώνεται για μια ακόμη φορά τη σταθερότητα, την οποία του προσφέρει η στάση Βενιζέλου. Μια στάση που υπαγορεύει η σκέψη ότι στην υπό πτώχευση χώρα δεν μπορεί και δεν πρέπει να δίδεται χώρος για κόμματα-γκρουπούσκουλα, με ασαφείς θέσεις και ασαφή πολιτικό προσδιορισμό. Το ΠΑΣΟΚ τόλμησε να γίνει εταίρος, παρότι οι ιδεολογικές και άλλες διαφορές του με τη ΝΔ είναι δεδομένες. Το τόλμησε, όταν οι άλλοι κρυβόταν, έκανε λάθη πρωτίστως πριν γίνει αλλά και το πρώτο εξάμηνο μετά από τότε που έγινε κυβέρνηση το 2009 και στο πώς χειρίστηκε την κύρωση του πρώτου μνημονίου. Τα αναγνωρίζει ευθέως και χωρίς μισόλογα. Τα βάζει στο τραπέζι προς συζήτηση κάθε φορά. Εσωκομματική και μη.
Οι μεταρρυθμίσεις, όπως τις είχαμε στο μυαλό μας, δηλαδή ήπιες παρεμβάσεις, υπέρβαση γραφειοκρατίας, και μείωση του Κράτους με θεσμικές εγγυήσεις μοιάζουν πλέον ασήμαντες! Με την οικονομία να μετράει ανοιχτές πληγές και να καταρρέει, οι μεταρρυθμίσεις που θα χρειαστούν είναι ισχυρές, πολλές, επώδυνες και σε πολλά σημεία δύσκολες να επιτευχθούν. Ένας δύσβατος δρόμος. Κάποιος άλλος όμως, εναλλακτικός δεν υπάρχει! Δεν υπάρχει Σχέδιο Β”.
Κι επειδή είναι προφανές ότι το ΠΑΣΟΚ αρνείται έναν κάθετο διαχωρισμό της κοινωνίας, η νέα Προγραμματική Συμφωνία που θα προκύψει τις επόμενες μέρες πρέπει να μετασχηματίσει την κυβερνητική του συμμετοχή σε μια πειστική διέξοδο. Μια συμμετοχή, που να ανακλά τις κοινωνικές και πολιτικές προτεραιότητες και ευαισθησίες της παράταξης σε σχέση με την απασχόληση, που να στηρίξει την παραγωγική, δημιουργική και καινοτομική επιχειρηματικότητα ως βασική διάσταση κοινωνικής προόδου με μεταρρυθμιστικό πρόσημο.
Μια συμμετοχή που θα αναδείξει ανάμεσα στα κυβερνητικά βήματα, αυτά που αποτελούν πρωτοβουλίες του ΠΑΣΟΚ. Σκοπός είναι να αποκατασταθεί το αίσθημα δικαίου και να αισθανθούν οι πολίτες ότι αποτελούν μέρος μιας κοινωνικής συμμαχίας. Μόνο έτσι ο τόπος θα δεχθεί και θα στηρίξει άμεσα τις μεταρρυθμίσεις. Στη δική μου πολιτική λογική οι μεταρρυθμίσεις θα προκύψουν μετά από μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχέδιο, που θα εστιάσει ανά τομέα. Το ΠΑΣΟΚ έχει την δυνατότητα τώρα να βάλει τη δική του σφραγίδα.
Ο Βαγγέλης Βενιζέλος έχει την ιστορική ευκαιρία να ηγηθεί με την στάση του από δω κι εμπρός των αλλαγών, επιλέγοντας ικανούς, άφθαρτους συνεργάτες, χωρίς τους γνωστούς – άγνωστους θιασώτες της κομματικής υποκουλτούρας, που επισκίασαν την πορεία του ΠΑΣΟΚ .
Πιστεύω ότι οι μεταρρυθμιστές είναι πλειοψηφία στο ΠΑΣΟΚ κι εν τέλει θα καταφέρουν να το κάνουν ένα δημοκρατικό, προοδευτικό και ισχυρά μεταρρυθμιστικό κόμμα, ικανό να προσφέρει στον πολίτη απτά και ουσιώδη θετικά αποτελέσματα. Άλλωστε είναι προφανές ότι η περιβόητη συζήτηση για την συσπείρωση της σοσιαλδημοκρατίας, της κεντροαριστεράς και των προοδευτικών μεταρρυθμιστικών δυνάμεων είναι ξεκάθαρο ότι μπορεί να γίνει μόνο με άξονα το ΠΑΣΟΚ. Εκ των πραγμάτων αυτό απεδείχθη.
*Η Δρ. Άννα Ελευθεριάδου-Γκίκα είναι Ωτορινολαρυγγολόγος στο Νοσοκομείου Ρεθύμνου και υποψήφια βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2012