Ενιαίο φόρο 20% για όλους προτείνει το ΙΟΒΕ
Η επιβολή ενός ενιαίου φόρου «flat tax» 20% μπορεί να δημιουργήσει αναπτυξιακές προϋποθέσεις χωρίς να πλήξει τα έσοδα. Αυτό εκτιμά σε έρευνά του το ΙΟΒΕ. Για το σύστημα αυτό προτείνει ενδεικτικά έναν βασικό συντελεστή 20% για όλα τα εισοδήματα, ανεξαρτήτως πηγής και προσώπου, ενώ προβλέπεται και ένας χαμηλότερος συντελεστής 10% για χαμηλούς μισθούς, συντάξεις και ενοίκια (με αφορολόγητο ποσό για μισθούς και συντάξεις).
Το σύστημα αυτό, το οποίο θεωρήθηκε δημοσιονομικά ουδέτερο, λαμβάνεται ως ένδειξη για το πώς μια τέτοια πολιτική μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος, δημιουργώντας αναπτυξιακές προϋποθέσεις.
Εξάλλου, από τη μελέτη του ΙΟΒΕ και του Ελληνοβρετανικού Επιμελητηρίου προκύπτει ότι το 8% των μισθωτών με ετήσιες αποδοχές άνω των 42.000 ευρώ δηλώνει το 28% των συνολικών φορολογητέων εισοδημάτων και πληρώνει το 70% των φόρων, ενώ οκτώ στους δέκα ελεύθερους επαγγελματίες δηλώνουν στην εφορία εισοδήματα κάτω από 10.000 ευρώ.
Καταγράφεται επίσης η περιορισμένη δυνατότητα του ελληνικού φορολογικού συστήματος να συλλέξει τα έσοδα – κυρίως φόρο εισοδήματος. Οι εισπράξεις φτάνουν το 4% του ΑΕΠ λιγότερα από το μέσο όρο της Ευρωζώνης. Τα στοιχεία που προκύπτουν από την επεξεργασία των φορολογικών δηλώσεων των αγροτών, δείχνουν ότι το 99% δηλώνει εισόδημα κάτω από 10.000 ευρώ, ενώ από τους 100 αγρότες μόνο ο ένας δηλώνει εισοδήματα πάνω από 400 ευρώ το μήνα.
Η σχετική μελέτη του ΙΟΒΕ που πραγματοποιήθηκε από τον καθηγητή Ν. Καραβίτη, και παρουσιάστηκε χθες σε εκδήλωση, αναλύει τις παθογένειες του ελληνικού φορολογικού συστήματος μέχρι τώρα, τις οποίες εντοπίζει στην πολυδιάσπαση του συστήματος και τον διαφορετικό τρόπο φορολόγησης ομοειδών εισοδημάτων, την αδιαφάνεια, την πολυπλοκότητα, αλλά κυρίως την αδυναμία συλλογής εσόδων, παρά τους υψηλούς φορολογικούς συντελεστές.
Στην παρέμβασή του ο πρόεδρος του Ελληνοβρετανικού Επιμελητηρίου Χ. Οικονομόπουλος υπογράμμισε την πολυπλοκότητα και την γραφειοκρατία που κυριαρχούν στο σημερινό καθεστώς υπογραμμίζοντας πως με ένα σταθερό φορολογικό συντελεστή εισοδήματος φυσικών και νομικών προσώπων το δημοσιονομικό έσοδο θα παρέμενε ανέπαφο, ενώ παράλληλα θα αντιμετωπιζόταν μια κι έξω κάθε σχετική γραφειοκρατία και εστία διαφθοράς. Ο κ. Οικονομόπουλος δεν παρέλειψε να επισημάνει την αδράνεια που επικρατεί, καθώς και ότι διαιώνιση της σημερινής κατάστασης εντείνει το αίσθημα κοινωνικής αδικίας.
Στο κείμενο της ομιλίας του υπουργού Οικονομικών, που ανέγνωσε ο κ. Τσακλόγλου, σημειώθηκαν οι τρεις μεγάλες νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης στη φορολογική νομοθεσία: ο νέος Κώδικας Φορολογίας Εισοδήματος, ο νέος Κώδικας Φορολογικών Διαδικασιών και Κώδικας Φορολογικής Απεικόνισης Συναλλαγών.
Σημειώνεται ότι με βάση το υπουργείο Οικονομικών το νέο πλαίσιο θα έχει τα εξής:
– Με το νέο σύστημα διευρύνεται η φορολογική βάση μέσω της υποχρεωτικής δήλωσης όλων των εισοδημάτων από όλους τους πολίτες και η πλήρης ένταξη στο φορολογικό σύστημα ομάδων που μέχρι σήμερα φορολογούνταν ελλιπώς ή με αδιαφανή τρόπο.
– Βελτιώνεται σημαντικά η φορολογική δικαιοσύνη: Η συνεισφορά των επαγγελματικών και κοινωνικών ομάδων διαμοιράζεται δικαιότερα και δεν περιορίζεται πλέον στη σχεδόν αποκλειστική επιβάρυνση των μισθωτών και συνταξιούχων.
– Εξορθολογίζεται η φορολογική μεταχείριση της επιχειρηματικής δραστηριότητας, η οποία πλέον θα αντιμετωπίζεται με ενιαίο τρόπο.
– Αντιμετωπίζεται τολμηρά η δημιουργία υπεραξιών για κινητές και ακίνητες περιουσίες με την εισαγωγή φόρου υπεραξίας για τα φυσικά πρόσωπα και μόνο, αφού τα Νομικά Πρόσωπα φορολογούνται μέσω της φορολογίας των κερδών τους.
– Από το 2015 εντάσσεται στο φορολογικό σύστημα το αγροτικό εισόδημα με ένα πολύ μικρό συντελεστή που έχει ως αποτέλεσμα τον περιορισμό του μαύρου εισοδήματος των μεσαζόντων.
– Αποδεσμεύεται σε κάποιο βαθμό η κοινωνική από τη φορολογική πολιτική. Αυτό, πέρα από τη διαφάνεια και την αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης, πρακτικά σημαίνει ότι 869.000 οικογένειες με ένα ή δύο παιδιά μπορούν να πάρουν για πρώτη φορά επίδομα. Η φορολογική πολιτική δεν είναι πάντα το πιο πρόσφορο εργαλείο άσκησης κοινωνικής πολιτικής.
Ελένη Στεργίου