Είναι μέρες τώρα που προσπαθώ να γράψω κάτι άλλο πέραν των λογοτεχνικών και ποιητικών ανησυχιών μου κι ομολογώ ότι έχω δυσκολευτεί πολύ! Βλέπετε τα θέματα της επικαιρότητας δεν ενεργοποιούν το μελάνι της μαγικής πένας μου (ναι γράφω ακόμα με πένα!Τι; Δεν με πιστεύετε;)… Συνεχίζω …
Υπάρχουν όμως κάποια πράγματα που αφορούν την καθημερινότητα και μ ενοχλούν… Μου πατούν ευαίσθητα μου κουμπάκια! Ίσως λοιπόν με τον θυμό που μου προκαλούν να μπορέσω να γέμισω μερικές σελίδες…Τι θα λέγατε λοιπόν να ξεκινήσουμε διαχωρίζοντας και ξεκαθαρίζοντας την ιδιαιτερότητα και την διαφορετικότητα… Ίσως μπορέσουμε έτσι να καταλάβουμε γιατί μας ενοχλούν τόσο… (Όλοι καταλαβαίνετε που το πηγαίνω το ξέρω)…
Όπως λοιπόν προσεγγίζει ο δάσκαλός μου αυτό το θέμα,κι εγώ το ασπάζομαι, φανταστείτε το διαφορετικό σαν κάτι που έχει μια άλλη κινητικότητα και κραδασμό από κάτι άλλο που το παρατηρεί…και το ιδιαίτερο σαν κάτι που ανήκει σ ένα άλλο σύστημα που επειδή είναι μέσα σ ένα άλλο πιο γενικό σύστημα, ξεχωρίζει…
Στην καθημερινότητα μας λοιπόν κινούμαστε σε πολύ λεπτά όρια μεταξύ διαφορετικού και ιδιαίτερου!Θέτοντας λοιπόν αυτή τη διαχωριστική γραμμή ίσως στο τέλος καταφέρουμε να βγούμε εκτός συνόρων του ίδιου!… Γιατί η αποδοχη είναι λίγα βήματα μακριά, βήματα που φοβόμαστε να τολμήσουμε… Αυτός ο φόβος όμως είναι βαθύτερος,είναι ο ουσιαστικός λόγος, στην επιφάνεια έρχεται και φωνάζει η απαξίωση προς το διαφορετικό, το ιδιαίτερο… Απόρροια αυτών; Το φαινόμενο του ρατσισμού!
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή! Τι είναι λοιπόν ο ρατσισμός;Ποιά είναι αυτή η μόδα που επανήλθε ύστερα από χρόνια καταστρέφοντας νοήσεις, ζωές, ψυχές… Δυσκολεύοντας την Ύπαρξη ανθρώπων που ζουν στον πλανήτη Γη…(ανθρώπινα όντα ζουν εδώ έτσι; Σωστά; Αν κάνω κάπου λάθος πείτε το μου σας παρακαλώ)… Στο λεξικό λοιπόν της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του κ. Μπαμπινιώτη αναφέρεται: «Ο ρατσισμός βασίζεται στην προκατάληψη οτι οι διαφορές στον ανθρώπινο χαρακτήρα ή στις ικανότητες οφείλονται στη φυλή! Πρόκειται για μια κοινωνική ή ακόμα και πολιτική πρακτική διακρίσεων,που βασίζεται στο δόγμα της ανωτερότητας μιας φυλής,εθνικής ή κοινωνικής ομάδας και στην καλλιέργημενη αντίληψη των μελών της οτι οφείλουν να περιφρουρήσουν την αρχική σύσταση,την καθαρότητα της ομάδας τους καθώς και τον κυριαρχικό τους ρόλο έναντι των υπολοίπων φυλετικών, εθνικών, κοινωνικών και άλλων ομάδων»… Άρα;; Διαφορετικοί και ιδιαίτεροι κατώτεροι από ποιούς;… Πως να τους ονομάσω για να συμπεριλάβω όλες τις περιπτώσεις;Κατώτεροι λοιπόν από τους κοινούς…Τους ονόμασα σωστά; Ή μήπως να πω «φυσιολογικούς»… Δεν ξέρω μπερδεύομαι…
Ποιός ορίζει το ανώτερο και το κατώτερο δηλαδή;… Είμαι λευκός άρα ανώτερος από σένα που είσαι μαύρος, κίτρινος, κόκκινος, ο,τι χρώμα τελοσπαντων!Κι αυτό γιατί απλά έτσι του ήρθε κάποιου να πει…Είμαι ετεροφύλοφιλος άρα ανώτερος από εσένα που είσαι ομοφυλόφιλος, σωστά; Πως λοιπόν να χεις τα ίδια δικαιώματα με μένα; Δεν ντρέπεσαι; Απαξιώ… Σε βλέπω στο δρόμο και σε φτύνω… Από που είσαι; Αφρική; Πακιστάν; Ιράκ; Απ οποία χώρα… Σε βλεπω στο δρόμο και σε σπάω στο ξύλο… ποιός είσαι εσύ; γιατί ήρθες στη χώρα μου; Τι σόι σκουπίδι είσαι; Ανακυκλωσιμο;… Τι;;; Δεν είσαι χριστιανός ορθόδοξος και έλληνας με την γαλανόλευκη να κυματίζει; Σε προπυλακίζω γιατί έτσι γουστάρω να κάνω αφού είμαι ανώτερος σου… (ανάθεμα κι αν ξέρει αυτός ο έλληνας-με μικρό ε- τι συμβολίζει η γαλανόλευκη)…
Ό,τι και να μου πεις δεν είσαι άνθρωπος... Ναι εσύ… Που σε θεωρείς ανώτερο… Δεν είσαι άνθρωπος γιατί δεν ξέρεις τι σημαίνει Άνθρωπος! Και το χειρότερο,νιώθεις κατώτερος απ όλους γι αυτό αντιδράς έτσι… Πάντα στο περιθώριο ήσουν ε;;
Χωρίς αγάπη ίσως;; Ήθελες οπωσδήποτε να ενταχθείς κάπου που θεωρητικά θα σου προσέφερε δύναμη κι εξουσία… Δίκιο δεν έχω;; Γιατί μόνος σου δεν θα μπορούσες να βγεις από το περιθώριο… Οπότε η λύση ήταν μια… Να γίνεις αυτό που εμείς οι υπόλοιποι, οι κατώτεροι, διαφορετικοί και ιδιαίτεροι, ονομάζουμε ρατσιστή… Και τώρα νιώθεις καλά με αυτό;… Απέκτησες δύναμη ε;… (συγγνώμη παραφέρομαι, γίνομαι καυστική και ειρωνική! Δεν πρέπει! Σταματώ)…
Ξαφνικά λοιπόν συναντώ τριγύρω μου όλο και περισσότερους φοβισμένους ανθρώπους… Είτε γιατί ειναι μαύροι ή άλλης εθνικότητας ή άλλης σεξουαλικης προτίμησης ακόμα και διαφορετικής θρησκείας… Και αναρωτιέμαι… Ποιος είσαι εσυ που αποφασίζεις να τους κάνεις την ζωη κόλαση;;… Ποιος Έλληνας όρισε τους έλληνες αυτούς (ξανατονίζω την διαφορά στο -Ε- και στο -ε-) ως συνοριοφύλακες,ηθικοφύλακες, εθνικοφύλακες, χρωματοφύλακες ή ό,τι άλλου είδος φύλακες… Κανείς… Κανείς Έλληνας… κανένα άνθρωπινο όν… Ποιος είσαι λοιπόν κύριε εσύ που μπορείς ν αποφασίσεις ποιός αξίζει να ζει και ποιός όχι; Ο κανένας…
Έχουμε ξεχάσει το δικαίωμα στην ανθρώπινη ζωή λοιπόν… Το δικαίωμα στο να είσαι διαφορετικός κι ακόμα παραπάνω να είσαι ιδιαίτερος… Βάζετε όλοι εσείς οι «ανώτεροι» μπροστά το επιχείρημα είμαι έλληνας (το περιόριζω στη χώρα στην οποία ζω ας μην το γενίκευσω κι άλλο!Το εδω μας πονάει πιο πολύ)… Ζω σε μια χώρα λοιπόν «κύριε» που σεβόταν τους ξένους, τους άλλους… σε μια χώρα που ποτέ κανείς δεν φοβήθηκε το άγνωστο… Το προσέγγιζε για να το μάθει,να πάρει ότι μπορεί από αυτό… Να το αγαπήσει… Ζω στη χώρα του Ξένιου Δία (σίγουρα δεν ξέρεις γτ είχε αυτό το προσωνύμιο ο Δίας)… Ζω στη χώρα του φωτός κι όχι του σκοταδισμού…
Έμενα λοιπόν δεν με νοιάζουν τα σύνορα, δεν μ αφορά το χρώμα, δεν μ αφορά η ένδυση, δεν με νοιάζει η σεξουαλική προτίμηση… Δεν με φοβίζει η ιδιαιτερότητα του αγνώστου και η διαφορετικότητα των όντων… Και θα με βρεις ν αγωνίζομαι για το δικαίωμα στη ζωή… Ως Άνθρωπος για τον Άνθρωπο… Γιατί εγώ μπορώ… Κρίμα που εσύ δεν μπορείς… Ισως αν θελήσεις όμως να μπορέσεις… Εδώ θα μαι… μαζί με άλλους… Ευτυχώς βλέπεις δεν είμαι μόνη… Δεν θέλω πόλεμο… Κατανόηση και διάκριση θέλω… Αν χρειαστεί ομως πολεμώ… Έχω μάθει να είμαι πολεμίστρια οταν χρειάζεται… Μόνο μη με προκαλέσεις… Άνοιξε μόνο το μυαλό σου και την καρδιά σου να δεχτεί ό,τι άλλο… Που ξέρεις ίσως να καταφέρεις να το κατανοήσεις κι ας μην το δεχτείς, ασπαστείς ή αγαπήσεις…
Όσο όμως πονάς συνανθρώπους μου θα μαι απέναντι σου… «Επειδή το αδοκίμαστο και το από αλλού φερμένο δεν αντέχουν οι άνθρωποι…και είναι νωρίς μ ακούς;… » Έγραψε ο Ελύτης… Κλείνοντας (γιατί μπορώ να παραληρώ για πολλές σελίδες ακόμα)… Θα παραθέσω ένα απόσπασμα ακόμα… του αγαπημένου μου ποιητή… :
«Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δεν θα πάψεις ούτε στιγμη ν αγωνίζεσαι για την ΕΙΡΗΝΗ και το δίκαιο! Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ τις φωνές, το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες-μα ούτε βήμα πίσω… » –Τάσος Λειβαδιτης-.