Η έκθεση των Ελλήνων φωτορεπόρτερ με τα περιστατικά αστυνομικής βίας σε δημοσιογράφους και φωτογράφους παρουσιάζονται στο Ευρωκοινοβούλιο.
Η Ένωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδας(ΕΦΕ) πραγματοποίησε τη Δευτέρα συνέντευξη τύπου με αφορμή την έκθεση με τίτλο «H Είδηση υπό διωγμό» που θα πραγματοποιηθεί στο Ευρωκοινοβούλιο από τις 3 ως τις 7 Ιουνίου 2013.
Παρόντες πρόεδροι δημοσιογραφικών ενώσεων και συνδικαλιστικών οργάνων, βουλευτές κομμάτων αλλά και δημοσιογράφοι οι οποίοι κατέθεσαν τη δική τους εικόνα, τη δημοσιογραφική πραγματικότητα.
Σύμφωνα με την ΕΦΕ, σε μια εποχή που η Φωτογραφία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της καθημερινής ζωής και την ενημέρωσης όλων μας, στην Ελλάδα η φωτοειδησεογραφική εικόνα αλλά και γενικότερα η επαγγελματική φωτογραφία τείνουν να γίνουν είδος προς εξαφάνιση.
Ο πρόεδρος της ΕΦΕ, Μάριος Λώλος επεσήμανε ότι οι καταγγελίες, οι ΕΔΕ και οι μηνύσεις για την αστυνομική βία αποβαίνουν άκαρπες, με αποτέλεσμα το κλίμα ατιμωρησίας που επικρατεί να οδηγεί στην κλιμάκωση της αστυνομικής αυθαιρεσίας. Στόχος των επιθέσεων στους φωτορεπόρτερ και τους δημοσιογράφους είναι η δημιουργία μιας εικονικής πραγματικότητας ευημερίας και ανάπτυξης, σημείωσε ο δημοσιογράφος, Άρης Χατζηστεφάνου.
Στην έκθεση που παρουσιάζεται στο Ευρωκοινοβούλιο από την Ένωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδας, ανταποκρινόμενη στην πρόσκληση της ευρωβουλευτού Μαριλένας Κοππά, εκ μέρους του S&D, οι άνθρωποι του Τύπου γίνονται οι ίδιοι πρωταγωνιστές της είδησης.
Υπενθυμίζεται ότι στην τελευταία έκθεση των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα (RFS) για την ελευθερία του Τύπου το 2012, η Ελλάδα από την 30η θέση που είχε το 2007, καταβαραθρώθηκε στην 84η θέση, αμέσως μετά Μαλάουι, το Μπουτάν και τη Νικαράγουα.
Η έκθεση «Η είδηση υπό διωγμό» παρουσιάστηκε στην Αθήνα το Σεπτέμβριο του 2012, σε συνεργασία με το Μορφωτικό ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ, με πολύ μεγάλη επιτυχία, καθώς μεγάλος αριθμός επισκεπτών, όπως οι ίδιοι επεσήμαναν, δε γνώριζαν πόσο δύσκολο, αλλά και επικίνδυνο είναι να ασκείς το επάγγελμα του φωτορεπόρτερ στην Ελλάδα.
Οι φωτογραφίες που παρουσιάζονται δεν εμπίπτουν στο συμβατικό χαρακτήρα του εικαστικού status που λίγο ή πολύ γνωρίζουμε, ούτε στους κανόνες μιας καλλιτεχνικής έκθεσης φωτογραφίας, αλλά αποτελούν μια μαρτυρία των φωτογράφων- δημιουργών της, ένα ντοκουμέντο για ότι βίωσαν ή ότι αντίκρισαν κατά τη διάρκεια της εργασίας τους.
Ως «παρατηρητές», φωτορεπόρτερ και εικονολήπτες βρίσκονται πάντα στη μέση της…εμπόλεμης ζώνης μεταξύ αστυνομίας και διαδηλωτών με απόρροια αυτού, να στιγματίζονται ως εχθροί και από τις δύο πλευρές.
Η παρουσίασή της στο ευρύ κοινό, αποτελεί μια αυταπόδεικτη απάντηση σε όσους επιχείρησαν στο παρελθόν ή θα επιχειρήσουν στο μέλλον να φιμώσουν με οποιοδήποτε τρόπο τους εργαζόμενους στην Ενημέρωση, αφού όσο υπάρχουν γεγονότα θα υπάρχουν και εκείνοι που θα τα μεταδίδουν, καθώς η σχέση του ανθρώπου με την Είδηση, είναι συνυφασμένη με την ίδια του την ύπαρξη πάνω στη Γη και αποτελεί εσωτερική του ανάγκη.