Μερικά από τα πιο απίστευτα επαγγέλματα που ανθούν στην Κίνα και ιδέες για την Ελλάδα της ανεργίας: Φραπεδοανακατευτής, Ταξιψάχτης, Διπλοπαρκοτσιλιαδόρος…
Γράφει η Λήδα Κοκκίνη*
Ένα από τα πρώτα πράγματα που μ” εντυπωσίασαν, όταν πρωτοέφτασα στην Κίνα πριν από 6 χρόνια -και που συνεχίζει ακόμη να με εκπλήσσει- είναι ότι στις ΥΠΕΡ-μεγαλουπόλεις της χώρας υπάρχουν πάντα αρκετές δουλειές για όλους.
Τα κορυφαία αστικά κέντρα της Κίνας όχι μόνο είναι ήδη πλήρη πληθυσμού (Σαγκάη = Ελλάδα x 2,7, Πεκίνο = Ελλάδα x 2, Γκουαντζόου= Ελλάδα x 4,4!!!), αλλά κύματα εργατών από τις αγροτικές επαρχίες συνεχίζουν να καταφθάνουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
Όπως κάθε άλλη χώρα στον κόσμο, έτσι και η Κίνα έχει όλες τις παραδοσιακές κατηγορίες επαγγελμάτων, γιατρούς, δικηγόρους, δημοσιογράφους (και όμως!), σερβιτόρους, οδηγούς, οδοκαθαριστές, κτλ.
Αλλά με πληθυσμό πάνω από 1,3 δις, το ότι το ποσοστό ανεργίας κυμαίνεται γύρω στο 4% (την ίδια ώρα που στην Ελλάδα των μόλις 11 εκατομ. κατοίκων κοντεύει το 30%), είναι αξιοσημείωτο.
Αυτό φυσικά έχει επιτευχθεί με τη δημιουργία νέων «επαγγελμάτων», τα οποία στους ξένους που έχουν βρεθεί στη χώρα μπορεί να φαίνονται υπερβολικά (χρειάζεσαι αλήθεια τρία άτομα να υποκλίνονται και να λένε καλωσορίσατε στην είσοδο του εστιατορίου;), περίεργα (επαγγελματίας πότης για να συνοδεύει στελέχη εταιρειών σε επαγγελματικά δείπνα!) έως και απαρχαιωμένα ( λούστρος στην άκρη του πεζοδρομίου που σε κυνηγάει μέχρι να μπεις στο ταξί).
Πολλές φορές βέβαια, θέσεις δημιουργούνται για να βολέψουν την κόρη ενός «φίλου», τον φτωχό ανηψιό από το χωριό, ή απλώς γιατί το να έχεις μεγάλο αριθμό προσωπικού ανεβάζει το στάτους της εταιρείας σου.
Ιδού λοιπόν κάποια από τα περίεργα επαγγέλματα που συναντάς εδώ:
– Χειροκροτητής Πι-Αρ: Κατά το γνωστό ελληνικό «καμάκι» των εστιατορίων, στην Κίνα προσλαμβάνουν προσωπικό – κράχτες, οι οποίοι διαλαλούν όσο πιο δυνατά μπορούν, ακόμα και με ντουντούκες, τις σπεσιαλιτέ τις μέρας για να προσελκύσουν πελάτες. Επικρατεί γενικά η εντύπωση πως όσο πιο πολύ φασαρία κάνεις, τόσο περισσότερο κόσμο τραβάς (!). Κάποια εστιατόρια σε δρόμους με έντονο ανταγωνισμό έχουν φτάσει αυτήν τεχνική σε άλλο επίπεδο: προσλαμβάνουν υπαλλήλους που χτυπούν ταυτόχρονα παλαμάκια για να τραβήξουν ακόμα μεγαλύτερη προσοχή.
– Βαζο-σακουλάς & Σφιγγο-σακουλάς: Σε πολλά σούπερ μάρκετ, στον τομέα των λαχανικών ή των χύμα οσπρίων υπάρχουν συνήθως δύο άτομα: ένα που θα πάρει τη σακούλα με τα λαχανικά/φρούτα σου, θα τη ζυγίσει, θα τη δώσει σε δεύτερο άτομο, το οποίο θα την κλείσει/σφραγίσει αεροστεγώς, θα την επιστρέψει στον πρώτο, ο οποίος θα κολλήσει το αυτοκόλλητο με την τιμή και τέλος θα σου την παραδώσει. Αν έχεις πολλά και διάφορα προϊόντα προς ζύγισμα, τώρα είναι μια καλή ώρα να λιμάρεις λίγο το νύχι, να παίξεις κανένα παιχνιδάκι στο κινητό, να λύσεις κανένα σουντόκου, κτλ.
– Ομπρελοτιέρης (κατά το πορτιέρης): Στην Κίνα βρέχει. Και βρέχει συχνά. Και όταν βρέχει δεν αστειεύεται. Τι γίνεται λοιπόν όταν πάει κάποιος να μπει σε ένα κτίριο κρατώντας μια ομπρέλα που στάζει τόσο όσο να δημιουργήσει μια μικρή λιμνούλα ή ένα ρεματάκι ; Κυρίως τι γίνεται όταν στο ίδιο κτίριο ετοιμάζονται να μπουν χιλιάδες ομπρέλες που στάζουν;;; Σε αυτό το σημείο, εμφανίζεται μαγικά ο Ομπρελοτιέρης του κτιρίου συνοδευόμενος συνήθως από άλλον έναν συνάδελφό του, κρατώντας ειδικές σακούλες στο μέγεθος της ομπρέλας και μοιράζοντας τις στους εισερχομένους. Υποσημείωση: οι Ομπρελοτιέρηδες είναι δύο διότι υπάρχουν δύο ειδών ομπρέλες. Οι πτυσσόμενες και οι μπαστουνάτες, άρα, δύο ειδών σακούλες, άρα…
– Αποδειξοσφραγιστής: ένα από τα πρώτα περίεργα επαγγέλματα που παρατηρεί κανείς στη ΛΔΚ. Στα περισσότερα εμπορικά καταστήματα (και υπεραγορές) ένας – συνήθως πολύ βαριεστημένος – υπάλληλος παραμονεύει αμέσως μετά τα ταμεία για να βάλει μια κόκκινη σφραγίδα πάνω στις αποδείξεις των αγοραστών λίγο πριν την έξοδό τους από το κατάστημα. Βέβαια αυτή η διαδικασία ξεκίνησε μάλλον να λειτουργεί σαν αντι-κλεπτική πολιτική. Αλλά, για ένα περίεργο λόγο, ο Αποδειξοσφραγιστής δεν κοιτάει ποτέ ενδελεχώς τι έχουν μέσα οι σακούλες σου. Α! Ναι! Σημαντική παράλειψη: η διαδικασία αυτή παρατηρείται ακριβώς δίπλα στα αντικλεπτικά μηχανήματα εξόδου. Χμμ…
– Κουμπιοπατητής: πατάει κουμπιά στο ασανσέρ. Και όχι, δεν εννοώ σε ξενοδοχείο. Μιλάμε για υπαλλήλους που πατάνε τα κουμπιά των ανελκυστήρων σε νοσοκομεία, δημόσιες υπηρεσίες, εμπορικά καταστήματα και ουρανοξύστες με γραφεία. Αν σκεφτεί κανείς βέβαια το μέγεθος των ανελκυστήρων και τον αριθμό των ατόμων που εισέρχονται κάθε φορά, ίσως και να έχει νόημα. «Με συγχωρείτε, εδώ-εδώ, στην πίσω αριστερή γωνία καλέ, πίσω από τον Κινέζο με το μαύρο μαλλί; Όχι αυτόν, τον άλλο, δύο Κινέζους πίσω! Ναι εδώ… με ανεβάζετε στον 25ο σας παρακαλώ;»
Υπάρχουν και άλλα, πολλά και καθημερινά, αλλά μετά θα θεωρούνταν διατριβή, οπότε σταματώ εδώ.
Μια τελευταία παρατήρηση μόνο: σκεφτόμουν όλα αυτά, που από τη μία είναι αστεία αλλά από την άλλη δίνουν λύση σε ένα σοβαρό πρόβλημα – αυτό της ανεργίας (κατ’επέκταση της εγκληματικότητας και της επαιτείας).
Πρόταση λοιπόν για νέα επαγγέλματα προς την ελληνική κυβέρνηση:
– Φραπεδο-ανακατευτής για τον πελάτη που δεν ανακάτεψε μόνος του τα τελευταία τρία λεπτά.
– Ταξι- ψάχτης για ώρες αιχμής, μέρες βροχερές, κτλ.
– Διπλο-πάρκο-τσιλιαδόρος για να να ενημερώνει τους οδηγούς Ι.Χ. λίγο πριν αφαιρεθούν οι πινακίδες / έρθει ο γερανός.
– Σειρο-κράτης για να μη χάνετε την σειρά σας σε ουρές στην τράπεζα, σε δημόσιες υπηρεσίες κτλ, ενώ πάτε να βγάλετε φωτοτυπία/ πάρετε καφεδάκι/ κάνετε τσιγαράκι.
– Και τέλος η επιχείρηση του μέλλοντος η οποία θα απασχολεί πολύ προσωπικό με κέντρα ανά την Ελλάδα: Φυτο-ξενοδοχείο (κατ” αναλογία με τα ξενοδοχεία ζώων) για τα φυτά που μένουν μόνα κι έρημα κι απότιστα, όταν εσείς πάτε διακοπές (ναι, είναι προσωπικό το βίωμα – τραύμα).
*Η Λήδα Κοκκίνη είναι Πτυχιούχος Δημοσιογραφίας του ΑΠΘ και Υπεύθυνη Διοργάνωσης Εμπορικών Εκθέσεων στην Ασία. Ζει στη Σαγκάη.