Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών έκανε σαφές ότι πως δεν ήρθε από μόνος του στην Ελλάδα, αλλά κατόπιν πρόσκλησης της χώρας μας
Του Αντώνη Τάντουλου
Η υποδοχή του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στο forum που οργάνωσε το Ελληνογερμανικό Επιμελητήριο το πρωί της Πέμπτης ήταν με μια λέξη «βουβή». Λες και στην αίθουσα δεν μπήκε ένας κορυφαίος Ευρωπαίος πολίτικος, που έστω και για λόγους ευγένειας και φιλοξενίας, δικαιούταν ένα χειροκρότημα. Αλλά μια προσωπικότητα που μόνο και μόνο η παρουσία της προκαλεί δέος και παγωμάρα.
Όμως, και όπως μας μεταφέρει άνθρωπος της αγοράς που παρακολούθησε την εκδήλωση, ο Β. Σόιμπλε μόνο αμηχανία δεν φάνηκε να ένοιωσε, αντιθέτως, μάλλον απολάμβανε την ισχυρή του αύρα και ότι αυτή προκαλεί στο εκάστοτε κοινό του.
Τα πιο ενδιαφέροντα συμπεράσματα, πάντως, αναφορικά με τη «γλώσσα του σώματος» του Γερμανού υπουργού Οικονομικών-ανάλυση που παρεμπιπτόντως πάντα γίνεται από τέτοιου είδους ακροατήρια-ήρθε αργότερα και συγκεκριμένα όταν άρχισε να δέχεται επίμαχες ερωτήσεις.
Έδειχνε συγκαταβατικότητα στα θέματα που αφορούν την ενοποίηση και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συναινώντας δια του καταφατικού κουνήματος του κεφαλιού του για το ότι η Ε.Ε. πρέπει να προχωρήσει και να κάνει πράξει ότι έχει υποσχεθεί στους πολίτες της.
Κάτι σαν να είχε μπροστά του ένα προβληματικό παιδί δηλαδή, το οποίο και αντιμετωπίζει με συμπάθεια γνωρίζοντας τις περιορισμένες του δυνατότητες… αλλά δεν είμαι και ο μόνος υπεύθυνος για αυτό.
Όταν, όμως, οι ερωτήσεις αφορούσαν τον ρόλο της Γερμανίας και τις θέσεις της για την αντιμετώπιση της κρίσης η εικόνα του υπουργού άλλαζε ριζικά, με την υπεροψία να εμφανίζεται σταδιακά και να κορυφώνεται, καθιστώντας εμμέσως πλην σαφώς κατανοητό το ποιος είναι το «μεγάλο αφεντικό». Ή εν πάσει περιπτώσει έτσι νομίζει.
Την ώρα δε που δέχτηκε την «καυτή» ερώτηση για το «κούρεμα» του χρέους, ίσος να φάνηκε και το πολιτικό του ταλέντο στο να ελίσσεται, έως και το να κάνει υπό μια έννοια τον χαζό.
Ο Β. Σόιμπλε όχι μόνο δεν ενοχλήθηκε όπως θα περίμεναν πολλοί, αλλά αξιοποίησε την ευκαιρία για να μας πει πως αυτό το θέμα μας κάνει κακό και δεν πρέπει να το συζητάμε.
Στο σημείο εκείνο φάνηκε ξεκάθαρα πως όχι μόνο δεν σηκώνει κουβέντα, αλλά και πως επί της ουσίας μας απαγορεύει να ανοίξει ένα θέμα που σημειωτέον θεωρείται το κυρίαρχο ζήτημα για το αντίπαλο δέος της Γερμανίας ή αλλιώς το ΔΝΤ, ή αλλιώς η Αμερική.
Για να φορέσει αμέσως μετά τον «μανδύα του αφελή» ο όποιος σκεπτόμενος φωναχτά θύμισε πως η απόφαση για οποιοδήποτε κούρεμα δεν ανήκει στην χώρα του αλλά στους θεσμικούς φορείς της Ε.Ε. όπου ως γνωστό τέτοια πρόβλεψη ή απόφαση δεν υπάρχει.
Και για να υπάρξει θα πρέπει να δρομολογηθεί μια διαδικασία όχι μόνο επίπονη αλλά και εξαιρετικά χρονοβόρα για τα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ.
Το ίδιο βράδυ ο Β. Σόιμπλε σε συνέντευξη που παραχώρησε στην τηλεόραση του SKAI, τρεις φορές τουλάχιστον τόνισε πως δεν ήρθε από μόνος του αλλά κατόπιν πρόσκλησης της χώρας μας. Ετσι για να μην ξεχνιόμαστε…