Η Θεσσαλονίκη συναντά το Μεραμπέλλο

Στο ποιητικό και συγγραφικό έργο της εμβληματικής οικογένειας Αναγνωστάκη από την Θεσσαλονίκη η διαπάλη ανάμεσα στα δύο φύλα αναζητώντας τις ισορροπίες τους είναι πάρα πολύ έντονη. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και στο τελευταίο βιβλίο του Θανάση Χειμώνα «Ζούμε τις τελευταίες μας μέρες», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη πρόσφατα.

του Δημήτρη Μαχαιρίδη | dimitri.machairidis@gmail.com

«Οι σχέσεις των δύο φύλων είναι ασύμμετρες. Οι γυναίκες από την ηλικία των δύο ετών τείνουν να επιδιώκουν να επηρεάζουν τον άνδρα, γιατί μεταξύ 2 μέχρι 4 ετών διαχωρίζεται η κοινωνικοποίηση μεταξύ των δύο φύλων. Οι άνδρες είναι οι σημερινοί χαμένοι της παιδαγωγικής εκπαίδευσης, γιατί η εκπαιδευτική δεινότητά τους ξεκινά αργότερα από αυτήν των γυναικών. Στην ηλικία μεταξύ 16 και 18 ετών ο άνδρας είναι ακόμη αρχάριος, ενώ η γυναίκα ήδη έμπειρη. Αν μετέπειτα, η τελευταία δεν έχει την ετοιμότητα να μάθει από τον άνδρα, η σχέση τους θα είναι ασύμμετρη, χωρίς καλό τέλος» επισήμανε ο καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης Βασίλης Εμμανουήλ Φθενάκης κατά την εισήγησή του στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης για τον Μανώλη Αναγνωστάκη, την αδερφή του Λούλα Αναγνωστάκη και τον γιο της Θανάση Χειμωνά, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Μεραμπέλλο 2013».

Στο ποιητικό και συγγραφικό έργο της εμβληματικής οικογένειας Αναγνωστάκη από την Θεσσαλονίκη η διαπάλη ανάμεσα στα δύο φύλα αναζητώντας τις ισορροπίες τους είναι πάρα πολύ έντονη. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και στο τελευταίο βιβλίο του Θανάση Χειμώνα «Ζούμε τις τελευταίες μας μέρες», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη πρόσφατα.

Η Κατερίνα ερωτεύεται τον Παύλο για να αρχίσει ανάμεσά τους ένα παιχνίδι εξουσίας, στο οποίο τους κανόνες ορίζει η γυναίκα. Μόνο που η παρούσα κρίση ανατρέπει τα μοντέλα σχέσεων, όπως παρατήρησε ο καθηγητής Βασίλης Εμμανουήλ Φθενάκης. Σύμφωνα με τον έγκριτο ακαδημαϊκό σε περιόδους κρίσης τα ενεργά μοντέλα δίνουν τις λύσεις.

Και αυτή η συνέργεια μοντέλων που διατρέχει το νέο βιβλίο του Θανάση Χειμώνα, ήταν παρούσα και στον κατάμεστο θερινό κινηματογράφο «Χριστίνα» του Αγίου Νικολάου, όπου έλαβε χώρα η εκδήλωση.
Την εντοπίσαμε μεταξύ Θεσσαλονίκης – Μεραμπέλλου, καθώς οι Αναγνωστάκηδες έλκουν την καταγωγή τους από την Κρήτη, αλλά αποτελούν μια από τις πιο ονομαστές οικογένειες Κρητών στη θεσσαλονικιώτικη κοινωνία.
Την νιώσαμε στο πάνελ της εκδήλωσης, όπου εκτός από τον Βασίλη Φθενάκη, μίλησαν για το έργο των Αναγνωστάκηδων ο Μανόλης Πρατικάκης, ψυχίατρος, ποιητής και προσωπικός φίλος της οικογένειας Αναγνωστάκη και ο Κώστας Ζουράρης, επίσης μεραμπελλιώτικης καταγωγής Βραχασιώτης εκ Θεσσαλονίκης, που απρόσμενα δεν ήταν καθόλου εμπρηστικός.

Την αφουγκραστήκαμε και στο υψηλών απαιτήσεων ακροατήριο, ανάμεσά τους και ο Νίκος Κούνδουρος, που σπάνια πλέον συναπαντάς συναθροιζόμενο στις επαρχιακές μας πόλεις. Η μερίδα της κοινωνίας που έχει ακόμη αντανακλαστικά αναζητά νέα μοντέλα συνεννόησης που θα μας οδηγήσουν έξω από την κρίση και αυτό ήταν εμφανές σε όλη την ομήγυρη.

Την ερμηνευτική απόδοση της συνέντευξης της Λούλας Αναγνωστάκη από το περιοδικό Lifo απέδωσε πολύ εκφραστικά η Ελίνα Φαρσάρη. Η οθόνη του θερινού κινηματογράφου ξαναζωντάνεψε με τον υπέροχο μονόλογο της Βέρας Ζαβιτσιάνου, από το έργο της Λούλας Αναγνωστάκη «ουρανός κατακόκκινος», που εξασφαλίστηκε από το αρχειακό υλικό της ΕΡΤ και προβλήθηκε κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης.

Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων, ήρθε κατευθείαν από τις συναυλίες του στη Σιένα της Ιταλίας, κυριολεκτικά και με δύο μπαλάντες ολοκλήρωσε την εξαιρετική εκδήλωση.
Επειδή όμως στην Κρήτη τίποτα δεν τελειώνει παρά μόνο με μερικά καραφάκια ρακή, όλοι σύσσωμοι ανεβήκαμε στο Βραχάσι, στον υπέροχο Πλάτανο και την ξακουστή στα πέρατα του κόσμου, ταβέρνα της Ελένης, εκεί όπου απολαμβάνει ινκογκνίτο η βασίλισσα της Ιορδανίας και όχι μόνο, τις λιχουδιές της Κρητικής κουζίνας από τα χεράκια της και που φυσικά γευτήκαμε και μείς μέχρι το τελευταίο ψίχουλο.