Μεγάλο εμπόδιο η έλλειψη εμπιστοσύνης και η καχυποψία ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ, την κίνηση των «58» και τις άλλες συνεργαζόμενες πολιτικές κινήσεις
Ακόμα και αν υπάρχει όντως μεγάλος αριθμός πολιτών και ψηφοφόρων που σκέπτονται και κινούνται ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ και υποεκπροσωπούνται ή δεν εκπροσωπούνται από τα σημερινά κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ και τις πολιτικές κινήσεις του χώρου της Κεντροαριστεράς, είναι απολύτως βέβαιο ότι τα όσα γίνονται για την συγκρότηση μίας ενιαίας παράταξης, αποκλείεται να τους συγκινήσουν και να τους παρακινήσουν.
Είναι το λιγότερο μη πειστικός ο τρόπος με τον οποίο συζητούν και διαπραγματεύονται οι παράγοντες του χώρου της Κεντροαριστεράς, σε κάποια σημεία του μάλιστα σχεδόν απωθητικός. Ακόμα, κάτι εξαιρετικά σημαντικό, δεν έχουν αποφασίσει ακόμη ποιος είναι ο «κοινός εχθρός» για την αντιμετώπιση του οποίου οφείλουν να υπερβούν τα προβλήματα που τους χωρίζουν και να συμπαραταχθούν. Το ΠΑΣΟΚ, οι «58», οι συνεργαζόμενες πολιτικές κινήσεις δε λειτουργούν ως συμπαίκτες που διαφωνούν για το ποιος θα είναι ο αρχηγός και σε ποιες θέσεις πρέπει να παίζει ο καθένας, αλλά παίζουν μαζί για τη νίκη. Λειτουργούν ως αντίπαλοι και διεκδικούν ο ένας σε βάρος του άλλου, τον ίδιο ζωτικό, πολιτικό χώρο.
Επειδή πολλοί από τους πρωταγωνιστές της συζήτησης που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ελλάδα, για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς χρησιμοποιούν συχνά το παράδειγμα της ιταλικής «ΕΛΙΑΣ», είναι τουλάχιστον χρήσιμο σε λίγες γραμμές να θυμηθούμε τι έγινε εκεί τη δεκαετία του ΄90. Συνασπίστηκαν δυνάμεις που είχαν μεγάλες και βαθιές μέσα στο χρόνο αντιθέσεις μεταξύ τους και τους χώριζαν πολλά, για να αντιμετωπίσουν τον «κοινό εχθρό» Μπερλουσκόνι που έκανε έφοδο προς την εξουσία. Κατάφεραν να τον αναχαιτίσουν, πήραν προσωρινά την εξουσία, αλλά υπέκυψαν στις αντιθέσεις τους, έχασαν και βύθισαν σε ανυποληψία μία ολόκληρη παράταξη για χρόνια. Τελικά λειτούργησαν με τρόπο ώστε ο Μπερλουσκόνι νίκησε λίγο αργότερα από ότι υπολόγιζε, αλλά κυβέρνησε περισσότερο από ότι προέβλεπαν ακόμα και οι θερμότεροι υποστηρικτές του.
Στη δική μας, την εγχώρια Κεντροαριστερά:
– Ακόμα δεν έχουν αποφασίσει ποιος είναι ο «κοινός εχθρός«. Μία ομάδα στελεχών της κίνησης των «58» μιλούν για την ανάγκη ενός νέου κόμματος που θα σταθεί απέναντι στον νέο δικομματισμό ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αντιμετωπίζουν το σημερινό ΠΑΣΟΚ αλλά και τον Ευάγγελο Βενιζέλο ως εμπόδιο στα πλάνα τους. Δηλαδή «εχθρικά». Αντιστοίχως, ένα σημαντικό κομμάτι του σημερινού ΠΑΣΟΚ, αντιμετωπίζει κάθε συζήτηση αλλά και κάθε πρόταση για δημιουργία νέου φορέα, επίσης «εχθρικά» όπως και καθένα ή καθεμία που μιλά προς αυτήν την κατεύθυνση. Για κάποιους από τους «58» ο διάλογος με τον Ευ. Βενιζέλο και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ είναι αναγκαίο ή και αχρείαστο κακό και για κάποιους από το ΠΑΣΟΚ ο διάλογος με τους «58» αλλά και τους εκπροσώπους των συνεργαζόμενων πολιτικών κινήσεων είναι λάθος και αν συνεχιστεί θα πρέπει να συνεχιστεί στη βάση του ότι το ΠΑΣΟΚ είναι κόμμα και οι «58» …τίποτε.
– Ακόμα δεν έχουν αποφασίσει ποιος είναι ο «κοινός στόχος«. Σήμερα, που όλη αυτή η προσπάθεια βρίσκεται σε εξέλιξη, δεν έχει προσδιοριστεί ο κοινός πολιτικός στόχος των ενεργειών, ούτε καν από εκείνους που στηρίζουν ειλικρινά το εγχείρημα και θέλουν να προχωρήσει. Κάποιοι από το ΠΑΣΟΚ θέλουν να πάνε καλά οι υποψήφιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες, αλλά να καταποντιστεί το κόμμα τους στις ευρωεκλογές, εκτιμώντας ότι με αυτόν τον τρόπο το εγχείρημα θα τελειώσει ούτως ή άλλως. Κάποιοι από τους «58» ή και έξω από τους «58» αλλά ενδιαφερόμενοι για τις εξελίξεις, θέλουν να καταβαραθρωθεί το ΠΑΣΟΚ στις αυτοδιοικητικές εκλογές, ώστε ένα ενδεχόμενο ανεκτό αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές να πιστωθεί στους «58» και τις άλλες πολιτικές κινήσεις και όχι στο ΠΑΣΟΚ, ώστε ανάλογα να συνεχιστεί και ο διάλογος.
– Δεν έχουν αποφασίσει ποια θα είναι η ιδεολογική θέση και η πολιτική πρόταση. Εδώ και αν επικρατεί θολούρα. Ήταν αναγκαίο το μνημόνιο ή όχι, συνεννόηση με τη ΝΔ του Α. Σαμαρά ή αντιπαράθεση, μαζί με τη ΔΗΜΑΡ ή όχι, άνοιγμα διαλόγου προς τον ΣΥΡΙΖΑ ή κάθετα απέναντι; Αν δε προσπαθήσει κάποιος να πάει στο αύριο, στην πολιτική πρόταση τότε επικρατεί χάος. Δεν αντιπαρατίθενται και δεν προτείνουν. Έχετε ακούσει κάποιον από τους «58» να απαντά στην καίρια κατηγορία ότι είναι μία ομάδα… συστημικών, που απλώς προσπαθούν να καταλάβουν κομματικά πόστα; Έχετε διαβάσει κάποια πρόταση των «58»για κάποιο από τα μεγάλα θέματα που απασχολούν την κοινωνία έτσι ώστε οι πολίτες να ξέρουν με ποιους να πάνε και ποιους να στηρίξουν; Για τη διαγραφή του χρέους, τις αλλαγές στην Ευρώπη ή το Κυπριακό; Το μέλλον της δημόσιας υγείας και της δημόσιας παιδείας; Δεν πρέπει να απαντήσουν για να διαλύσουν σκιές όπου υπάρχουν; Δεν πρέπει να προτείνουν για να κρίνει ο πολίτης αν έχει να κάνει με κάποιους που έχουν απαντήσεις στα προβλήματά του;
Αν συμφωνήσουμε στο ότι χωρίς τη συμμετοχή της κοινωνίας κανένα πολιτικό εγχείρημα δε μπορεί να πετύχει και πολύ περισσότερο δε μπορεί να σταθεί, τότε οι υποστηρικτές της ελληνικής ΕΛΙΑΣ θα πρέπει να δώσουν απαντήσεις στα ερωτήματα και τις απαντήσεις των πολιτών που ενδιαφέρονται και είναι stand by για να τους συγκινήσουν και να τους παρακινήσουν. Μέχρι τώρα δεν τις έχουν βρει, ενώ η παραγωγή αρνητικού φορτίου έχει ήδη μειώσει την αρχική δυναμική.
Υπάρχουν, ωστόσο, πολλοί άνθρωποι στο ΠΑΣΟΚ, στους «58», αλλά και γύρω ή έξω από το ΠΑΣΟΚ και τους «58» που πιστεύουν πραγματικά ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις και πως τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για να ληφθούν οι πρωτοβουλίες να υπάρξει το νέο κόμμα, η ενιαία παράταξη της ελληνικής Κεντροαριστεράς. Υπέρβαση χρειάζεται, λένε.
Γιάννης Καμπουράκης