Το παρακάτω περιστατικό έχει μεγάλο ενδιαφέρον για τους φωστήρες των δημοσιονομικών
Του Αντώνη Τάντουλου
Επειδή πολλές «κορυφαίες» ιδέες για την πάταξη της φοροδιαφυγής έχουν ακουστεί τον τελευταίο καιρό και επειδή η εμπειρία έχει δείξει πως τον «εχθρό» πρέπει να τον πολεμάς με τα ίδια όπλα, το παρακάτω περιστατικό έχει ίσως ένα ενδιαφέρον για τους φωστήρες των δημοσιονομικών.
Στα σύνορα, λοιπόν, Γερμανίας – Βελγίου και σε ένα τουριστικό χωριό της περιοχής που βρίσκεται στη γερμανική επικράτεια, υπάρχει ένα διάσημο παγωτατζιδικο, τόσο γνωστό που κόσμος και λαός και από τις δυο χώρες το επισκέπτεται μόνο και μόνο για να γευτεί το παγωτό του.
Ωστόσο, μια και φοροφυγάδες δεν είναι μόνο οι Έλληνες, ο μαγαζάτορας άρχισε να δημιουργεί υποψίες στο Γερμανικό ΣΔΟΕ το οποίο θεώρησε πως οι τζίροι που δηλώνει το κατάστημα δεν συνάδουν με την δουλεία που είχε και που ήταν ορατή δια γυμνού οφθαλμού.
Όταν όμως έγινε ο πρώτος έλεγχος διαπιστώθηκε πως όντος οι πώλησεις ήταν ανάλογες των αγορών γάλατος που είναι και το βασικό συστατικό για το παγωτό και συνεπώς οι ελεγκτές δεν είχαν αποδείξεις φοροδιαφυγής από την ώρα που δεν είχαν πιάσει την παράβαση επ’αυτοφώρω
Το μαγαζί μπήκε υπό στενή παρακολούθηση και το μυστήριο δεν άργησε να λυθεί. Διαπιστώθηκε πως ο καταστηματάρχης αγόραζε το μισό γάλα που χρειαζόταν από την Γερμανία με τιμολόγιο και το άλλο μισό από το Βέλγιο χωρίς να παρουσιάζει παραστατικά με αποτέλεσμα όλα να φαίνονται εντάξει.
Όσον αφορά το πώς τον «τσίμπησαν», ένας εφοριακός επί 6 μήνες μετρούσε τα άδεια κουτιά από το Βέλγικο γάλα που πετούσαν στα σκουπίδια και όταν η υπόθεση «έδεσε» το πρόστιμο που επιβλήθηκε ήταν της τάξεως του 1 εκατ. ευρώ.
Τόσο άπλα. Με την διαφορά πως ένας Γερμανός εφοριακός χρειάστηκε να τσαλαβουτά κάθε μέρα στους σκουπιδοτενεκέδες.