Πληροφορίες από έγκυρους κύκλους επιμένουν πως οι ΗΠΑ θα βάλουν την FED στο παιχνίδι της «πίεσης» προς τη γερμανική πλευρά
Του Αντώνη Τάντουλου
Πριν μερικά χρόνια και πιο συγκεκριμένα την περίοδο που η Ελλάδα ακροβατούσε μεταξύ χρεοκοπίας και ΔΝΤ, ο τότε πρόεδρος της Αμερικάνικης Κεντρικής Τράπεζας Α. Γκρίνσπαν σε μια αποστροφή του λόγου του είχε πει πως η FED είναι έτοιμη αν της ζητηθεί να επέμβει και να τονώσει την ρευστότητα τόσο στην Ελλάδα όσο και στον ευρύτερο Ευρωπαϊκό Νότο.
Για το πώς θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί αυτή η «επέμβαση» δεν είχαν δοθεί λεπτομέρειες, οι άνθρωποι της αγοράς, ωστόσο, δεν τις χρειαζόταν έτσι κι αλλιώς, δεδομένου ότι ο μόνος τρόπος θα ήταν η FED να παρέμβει στην δευτερογενή αγορά των Ευρωπαϊκών ομολόγων και επί της ουσίας να κάνει ότι κάνει σήμερα και για σειρά μηνών στην δική της οικονομία.
Δηλαδή να αγοράζει κρατικούς τίτλους σε καθορισμένα επίπεδα αντικαθιστώντας τους με πολύτιμη ρευστότητα την όποια το μόνο σίγουρο ήταν πως οι τράπεζες θα έσπευδαν να αποκτήσουν. Και φυσικά να την αξιοποιήσουν.
Λίγα χρόνια μετά και σε μια χρονική συγκυρία που χαρακτηρίζεται από εντονότατο οικονομικό και γεωπολιτικό παρασκήνιο, το οποίο και θα κορυφωθεί πριν τις γερμανικές εκλογές, οι πληροφορίες από έγκυρους κύκλους επιμένουν πως οι ΗΠΑ και είναι έτοιμες αλλά και το εννοούν, να βάλουν την FED στο παιχνίδι της «πίεσης» προς την Γερμανική πλευρά. Προκειμένου η τελευταία να συναινέσει επιτέλους στην χαλάρωση των μέτρων λιτότητας.
Δεν είναι τυχαίο πως οι Αμερικανοί αξιωματούχοι σε κάθε ευκαιρία τονίζουν πως η καλή πορεία της οικονομίας της χώρας τους, κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή με οπισθοδρόμηση αν δεν την ακολουθήσει παράλληλα η ευρωπαϊκή οικονομία. Και τούτο διότι πολύ άπλα η Ε.Ε. αποτελεί έναν από τους καλύτερους «πελάτες» των ΗΠΑ, συν του ότι η αδυναμία του δολαρίου καθιστά ιδιαιτέρως ελκυστικά τα προϊόντα από την απέναντι πλευρά του ωκεανού.
Στην περίπτωση λοιπόν που φτάσουμε στο απροχώρητο και με την σημείωση πως οποιασδήποτε αναθέρμανση της κρίσης στην Ευρώπη από δω και πέρα ενδέχεται να συνοδεύεται από εντονότατα φαινόμενα κοινωνικής αναταραχής, τότε υπάρχει η πιθανότητα η Αμερικάνικη Κεντρική Τράπεζα να «βγει» αγοραστής στα ομόλογα των κρατών του Νότιου άξονα.
Να ανταλλάξει δηλαδή «χαρτιά» που έχουν στα χέρια τους επενδυτές, τράπεζες, ταμεία, ακόμη και τα ίδια τα κράτη (έμμεσα), με «φρέσκο χρήμα» με την διαφορά πως θα πρόκειται για δολάρια και όχι για ευρώ.
Αυτή η ανορθόδοξη πρακτική βέβαια θα λύσει μεν τα άμεσα προβλήματα χρηματοδότησης των αδύναμων Ευρωπαϊκών οικονομιών, θα δημιουργήσει όμως ταυτόχρονα σημαντικές αποκλίσεις μεταξύ των δυο νομισμάτων. Αναλυτικότερα το ευρώ θα ισχυροποιηθεί περαιτέρω μια και οι αγορές ομολόγων θα προέλθουν από «νέα» δολάρια με ότι αυτό σημαίνει για την ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας που ήδη δέχεται χτυπήματα που μάλιστα αντικατοπτρίζοντας ήδη στα μακροοικονομικέ στοιχεία της χώρας.
Το Σαββατοκύριακο τα μέλη του G20 μεταξύ άλλων συμφώνησαν και συνομολόγησαν για πολλοστή φορά πως δεν πρέπει να υπάρχει «ανορθόδοξος νομισματικός πόλεμος». Από την άλλη στην επίσημη ανακοίνωση αναφέρονταν «επαναλαμβάνουμε τις δεσμεύσεις μας να κινηθούμε πιο γρήγορα προς πιο ελεύθερα συστήματα συναλλαγματικών ισοτιμιών και να απέχουμε από τις ανταγωνιστικές υποτιμήσεις» επισημαίνεται .
Αν τώρα οι έννοιες «ελεύθερο σύστημα συναλλαγματικών ισοτιμιών» και «αποχή από ανταγωνιστικές υποτιμήσεις» ακούγονται κάπως-έως και εντελώς-αντιφατικές, αποτελεί μια κάποια πηγή προβληματισμού για το τι μας περιμένει.