Παρασκευή, 26 Απριλίου, 2024

Μετανάστης; Δεν νομίζω!

Ξεκίνησε μεταφέροντας σακιά με αλάτι στην πλάτη. Σήμερα είναι ο βασιλιάς της Indian Athens με ένα portfolio πετυχημένων εστιατορίων. Ο Ασγάρ Τσίμα αποτελεί τρανταχτή διάψευση αυτού που κάποιοι μίζεροι υποστηρίζουν πως είναι συλλήβδην οι μετανάστες στη χώρα μας

Γράφει ο Δημήτρης Μαχαιρίδης

IMG_1365-e1369314878787

Διαβάζει και μιλάει τέλεια ελληνικά, που έμαθε μόνος του στον τόπο που επέλεξε ως δεύτερη πατρίδα. Δεν έχει ποτέ χρήματα πάνω του. Ντύνεται με εξαιρετικό γούστο. Ζει σε ένα υπερβολικά απλό διαμέρισμα στην Πλάκα. Στον ελεύθερο χρόνο του μελετά φιλοσοφία. Έχει δεκάδες Έλληνες φίλους. Όταν αναφέρεται στα επιτυχημένα εστιατόριά του στο τρίγωνο Σύνταγμα-Μοναστηράκι- Κεραμεικός, χρησιμοποιεί το «εμείς» κι όχι το «εγώ». Παρότι μουσουλμάνος, έχει στο βραχίονά του ένα τατουάζ της ινδουιστικής θεάς Ομ ‒κάτι απαγορευμένο από το Ισλάμ. Δεν είναι αντίθετος με το ποτό: «Να με ενοχλεί; Αφού το πουλάω. Είμαι μουσουλμάνος, αλλά ελεύθερος. Δεν χωρίζω τους ανθρώπους σε θρησκείες και χρώματα».

Ο Ασγάρ Τσίμα από το Αμριτσάρ του Παντζάμπ ανατρέπει θεαματικά, με το παράδειγμα της ζωής του, εγχώρια στερεότυπα και προκαταλήψεις, αποδεικνύοντας ταυτόχρονα ότι η εντός οργανωμένων πλαισίων μετανάστευση κάνει καλό στη χειμαζόμενη ελληνική οικονομία. Ξεκίνησε μεταφέροντας σακιά με αλάτι στου Ρέντη, πριν από 23 χρόνια. Πνεύμα ανήσυχο και δημιουργικό, γρήγορα ανοίχτηκε σε επιχειρηματικά ύδατα: έκανε επώνυμη την ινδική κουζίνα στην πρωτεύουσα με το Indian Kitchen και το Indian Masala, επανέφερε την αθηναϊκή νύχτα στο ευρωπαϊκό προσκήνιο με το σαγηνευτικό Bollywood και τους τελευταίους μήνες πασπαλίζει με κάρι την φιλοσοφία του αθηναϊκού delivery με το ινδικό take away Mirch.

Το πέρασμα στην Αθήνα

«Ήρθα στην Ελλάδα το 1990, είκοσι χρονών, με αυτοκίνητο μέσω Έβρου, με τουριστική βίζα. Ακολούθησα κάποια ξαδέρφια μου, που επέστρεφαν στη Γερμανία, όπου ζούσαν. Δεν συνέχισα μαζί τους, αλλά έμεινα εδώ. Ακόμη και σήμερα δεν έχω ξεκαθαρίσει στο μυαλό μου τι ήταν αυτό που με παρακίνησε να το κάνω. Ουσιαστικά δεν είχα τόσο μεγάλο πρόβλημα, όπως άλλοι μετανάστες. Ήμασταν εύπορη αγροτική οικογένεια. Μέχρι να έρθω στην Ελλάδα –την οποία ήξερα μόνο από το σχολείο– ήμουν αυτό που λένε καλομαθημένος. Δεν είχα δουλέψει ποτέ, όπως και κανείς από την οικογένειά μου. Εγκαταστάθηκα σε μια αποθήκη στην Αθήνα, που τη μοιραζόμουν με άλλους από την Ινδία, κι άρχισα να δουλεύω σε ένα εργοστάσιο αλατιού. Σκληρή δουλειά, δίχως μέλλον. Συνειδητοποιώντας γρήγορα πως έπρεπε να μάθω κάποια τέχνη, τα απογεύματα άρχισα να μαθαίνω ηλεκτροσυγκόλληση. Ένας εισαγωγέας χρειάστηκε βαφέα, μου έδωσε τα κλειδιά του εργοστασίου του στο Περιστέρι κι άρχισα να βάφω τρακτέρ και μπουλντόζες. Τα Σαββατοκύριακα δούλευα σε χωράφια. Μέσα μου όμως ήξερα πως, για να πάω μπροστά, έπρεπε να στήσω τη δική μου δουλειά».

Από το μίνι μάρκετ ως το Bollywood

Έτσι ο Ασγάρ Τσίμα μπήκε δυναμικά στην παρθένα αγορά μεταναστών που είχε δημιουργηθεί στην Αθήνα και άντλησε κεφάλαια από αυτήν. «Το 1994 άνοιξα το πρώτο ινδικό μίνι μάρκετ πίσω από την πλατεία Θεάτρου, καλύπτοντας τις ανάγκες των μεταναστών από Ινδία και Πακιστάν. Καταλήξαμε να φέρνουμε κοντέινερ από την Ινδία, να διαθέτουμε αποθήκες, φορτηγά, να κάνουμε έως και delivery σε σπίτια μεταναστών. Στην πορεία, σκέφτηκα να ανοίξω ένα εστιατόριο για Ινδούς και Πακιστανούς. Το Pak Indian έπιασε γρήγορα στους Αθηναίους. Εν συνεχεία, παρακινούμενος από κάποιους φίλους Ινδούς που δούλευαν στην Κω, άνοιξα εκεί το δεύτερο ινδικό εστιατόριο, το οποίο επίσης πήγε περίφημα. Ακολούθησαν άλλα δύο εστιατόρια, ψητοπωλείο, φωτογραφείο, κουρείο, τρία καταστήματα με τηλεφωνικές κάρτες για μετανάστες, μέχρι το Red India, το καλύτερο μέχρι τότε εστιατόριό μου, σε ένα διώροφο νεοκλασικό. Όλα γύρω από την Ομόνοια. Μόλις, όμως, γύρω στο 2007, η περιοχή άρχισε να χαλάει, τα έκλεισα όλα, ανέβηκα στο Θησείο, άνοιξα το India Masala και ξεκίνησα από την αρχή».

«Έχω την αίσθηση ότι η περιοχή της Ομόνοιας δεν θα ξανασηκωθεί ποτέ! Κλείνουν καταστήματα στο Κολωνάκι, εδώ θα ανοίξουν; Από όταν ήρθα στην Ελλάδα, η Αθήνα έχει αλλάξει πολλά πρόσωπα. Σήμερα, ωστόσο, χρειάζεται χρόνια για να επανακάμψει».

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη ΕΔΩ

(Visited 1 times, 1 visits today)
By