Μπορεί η πρώτη αντίδραση στο άκουσμα της είδησης να ήταν ύβρεις και απειλές, μόλις όμως υποχωρήσει το συναίσθημα του πανικού, οι Χρυσαυγίτες θα «ξαναστήσουν» τη γνωστή γραμμή άμυνας
Το αίτημα που έφτασε στη Βουλή για την άρση της ασυλίας των υπόλοιπων εννέα βουλευτών της Χρυσής Αυγής, έδωσε το έναυσμα στους Χρυσαυγίτες και τους υποστηρικτές τους – σε μία περίοδο κάμψης των ποσοστών και της απήχησής τους – να ξαναπαίξουν το έργο του «λαϊκού αγωνιστή», του «θύματος του συστήματος» κτλ.
Μπορεί η πρώτη αντίδραση στο άκουσμα της είδησης να ήταν ύβρεις και απειλές, μόλις όμως υποχωρήσει το συναίσθημα του πανικού, οι Χρυσαυγίτες θα «ξαναστήσουν» τη γνωστή γραμμή άμυνας, έναντι «όσων μας έφεραν μέχρις εδώ», έναντι «όσων μας κλέβουν τόσα χρόνια» κλπ. Το επικοινωνιακό υπερόπλο της Χρυσής Αυγής άλλωστε είναι η δυστυχώς πειστική για πολλούς εικόνα τους ότι αποτελούν δήθεν απειλή εναντίον του φθαρμένου και απαξιωμένου πολιτικού συστήματος.
Χωρίς να κάνουν τίποτε για να βελτιώσουν τη ζωή εκείνων που δήθεν υπερασπίζονται, χωρίς να προτείνουν ούτε ένα μέτρο υπέρ των μεσαίων και χαμηλών στρωμάτων που πλήττονται από την κρίση, επιμένουν σε ένα εμπόριο πόνου και εκδίκησης που δυστυχώς έχει βρει ακροατήριο.
Η Χρυσή Αυγή ήταν εγκληματική οργάνωση πριν γίνει κόμμα και συνέχισε να είναι εγκληματική οργάνωση, να χρησιμοποιεί τη βία, τον εκφοβισμό και τα όπλα και αφότου έγινε κόμμα.
Το γεγονός ότι μερικές χιλιάδες συμπολιτών μας την έστειλαν στη Βουλή, δεν την «ξεπλένει«, δεν την αθωώνει και σε τελική ανάλυση δεν της δίνει το δικαίωμα να παραπλανά εκατομμύρια Έλληνες. Όποια «μάσκα» και αν φορέσει, όσα τρόφιμα και αν μοιράσει – μόνο σε Έλληνες φυσικά – όση προστασία και να πουλήσει στους δοκιμασμένους, αγανακτισμένους και απολύτως συγχυσμένους πολίτες, δεν πρόκειται να αλλάξει το της. Το DNA μίας ρατσιστικής, φασιστικής, νεοναζιστικής άρα και αντεθνικής οργάνωσης που σε κανονικές συνθήκες θα ήταν ακόμα στο περιθώριο του ο,1% και σίγουρα δεν μπορεί να αποτελέσει δύναμη βελτίωσης των πραγμάτων.
Η Χρυσή Αυγή δεν αποτελεί δύναμη ανατροπής όσων η πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας θέλει να ανατρέψει. Δεν είναι καν δύναμη αλλαγής. Αντιμετωπίζοντας κανείς την αλήθεια των εγκληματικών της ενεργειών, δε στηρίζει το «σύστημα«, όπως οι Χρυσαυγίτες υποστηρίζουν για να ενισχύσουν το δήθεν αντισυστημικό τους προφίλ. Είναι άλλο πράγμα η στήριξη ή η ανοχή σε εγκληματικές ενέργειες και φασιστικές συμπεριφορές όπως αυτές της Χρυσής Αυγής, από την πολιτική στάση και την κοινωνική δράση ενάντια στους πραγματικά υπεύθυνους της σημερινής οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής αλλά και πολιτιστικής κρίσης. Δε χρειάζεται να ταυτιστεί ή να ανεχθεί κανείς τη βία για να διαμαρτυρηθεί ή να πάρει πολιτική θέση στα πόσα συμβαίνουν. Υπάρχουν άλλες επιλογές και άλλες λύσεις.
Πολλά θα δούμε και θα ακούσουμε το επόμενο διάστημα. Ας μη ξεχάσουμε τον Παύλο Φύσσα…
Υ.Γ. Η αναφορά στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον Xρυσαυγίτη Ρουπακιά στη Νίκαια οδηγεί συνειρμικά το νου και στη δολοφονία των δύο νεαρών μελών της Χρυσής Αυγής το Νέο Ηράκλειο. Μία απολύτως άδικη και καταδικαστέα πράξη, την οποία όλοι αναμένουμε να εξιχνιαστεί…
Γιάννης Καμπουράκης