Υψηλών τόνων αλλά αμήχανη η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ στην απόφαση της κυβέρνησης να αντικατασταθεί η λίστα των υποψηφίων ευρωβουλευτών από το σταυρό
Η συναπόφαση των Αντώνη Σαμαρά και Ευάγγελου Βενιζέλου να προχωρήσουν στην απ΄ ευθείας εκλογή των ευρωβουλευτών είναι μία κίνηση που ανακατεύει την τράπουλα και δημιουργεί νέα δεδομένα στην κρίσιμη πολιτική μάχη των ευρωεκλογών. Και αυτός είναι ο λόγος που η αντίδραση της Κουμουνδούρου ενώ στόχευε στο να εκπέμψει μήνυμα σιγουριάς για την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές αλλά και βεβαιότητα για τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις που θα ακολουθήσουν, τελικά εξέπεμψε αιφνιδιασμό και αμηχανία.
Η απόφαση των δύο κομμάτων της κυβέρνησης είναι ένα βήμα ενίσχυσης της άμεσης Δημοκρατίας και γι΄ αυτό δύσκολα μπορεί να «χτυπηθεί» σε πολιτικό και θεσμικό επίπεδο. Ιδίως από ένα κόμμα της Αριστεράς που οι ανοικτές διαδικασίες είναι – ή θα έπρεπε να είναι – στοιχείο της ιδεολογίας του. Έτσι λοιπόν, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ δε μπορούσε να επιτεθεί στην ουσία της απόφασης, επιτέθηκε στο στόχο της λέγοντας ότι «η κυβέρνηση με αυτήν την απόφαση προσπαθεί να αποφύγει την εκλογική της συντριβή, αλλά δε θα τα καταφέρει«.
Πουθενά όμως στην ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει διαφωνία με την πρόθεση της κυβέρνησης να εκλεγούν οι ευρωβουλευτές στις 25 Μαΐου απ΄ ευθείας από τον ελληνικό λαό και αυτό κάτι σημαίνει…
Όπως επίσης ο ΣΥΡΙΖΑ δύσκολα θα διαφωνήσει πολιτικά και με τη διεύρυνση του ευρωψηφοδελτίου στους 42 υποψηφίους, αριθμός διπλάσιος των ευρωβουλευτών που έχει η χώρα. Το ερώτημα είναι τι θα πράξει στη Βουλή όταν ο υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Μιχελάκης καταθέσει τη σχετική νομοθετική ρύθμιση στη Βουλή, αν και αρκούν 51 ψήφοι για να περάσει και να εφαρμοστεί στις επικείμενες ευρωεκλογές. Πάντως, μέχρι τώρα δεν υπάρχει επίσημη αντίδραση από τους ΑΝΕΛ,το ΚΚΕ και τη ΔΗΜΑΡ.
Επί της ουσίας, η κριτική της Κουμουνδούρου ότι η κυβέρνηση προχώρησε σε αυτήν την πρωτοβουλία για να αποφύγει την εκλογική της συντριβή, είναι απολύτως σωστή. Όντως έτσι είναι, υπάρχει προφανής πολιτική σκοπιμότητα από την πλευρά της κυβέρνησης να αλλάξει το κλίμα που διαμορφώνει το προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ σε όλες τις δημοσκοπήσεις.
Με την απόφαση αυτή, εκτός κάποιων άλλων μικρότερων στόχων εσωκομματικού ενδιαφέροντος, Σαμαράς και Βενιζέλος ποντάρουν στο ότι με το κυνήγι του σταυρού θα καταφέρουν να κινητοποιήσουν τους υποψηφίους τους και κατ΄ επέκταση τους ψηφοφόρους τους και να μειώσουν το ποσοστό της αποχής που υπολογίζουν ότι προέρχεται κυρίως από τις δικές τους δυνάμεις. Αυτό όμως δεν είναι ούτε ανήθικο, ούτε παράνομο, ούτε πολιτικά λάθος.
Το αν τα κόμματα της κυβέρνησης πετύχουν το σκοπό τους ή ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει στην κάλπη να διατηρήσει ή και να αυξήσει το προβάδισμα που του δίνουν οι μετρήσεις σήμερα, είναι κάτι που θα το αποφασίσει ο ελληνικός λαός και αυτό ένα κόμμα της Αριστεράς δεν πρέπει να δείχνει ότι δεν το επιθυμεί.
Η προσπάθεια δε, να συνδυαστεί η απόφαση για απευθείας εκλογή των ευρωβουλευτών με την απόφαση της κυβέρνησης να αφαιρέσει το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι στους νόμιμους μετανάστες, δηλαδή να ανατρέψει το «νόμο Ραγκούση», είναι μεν …πονηρή, αλλά δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Η απόφαση για σταυρό στις ευρωεκλογές, όποια πολιτική σκοπιμότητα και να υπηρετεί, είναι μία πρωτοβουλία που ενισχύει την άμεση Δημοκρατία.
Η απόφαση για την ψήφο των νομίμων μεταναστών, είναι σε πολιτικό επίπεδο ένα πισωγύρισμα, μία απόφαση εναντίον της Δημοκρατίας και των ίσων πολιτικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και μπορεί να ισχύει όντως το επιχείρημα του ΠΑΣΟΚ ότι υπάρχει αμετάκλητη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, άρα η διατήρηση του προηγούμενου νόμου θα έφερνε τον κίνδυνο να ανατραπεί στο ΣτΕ αποτέλεσμα των επικείμενων περιφερειακών και δημοτικών εκλογών, σε πολιτικό επίπεδο όμως αποτελεί ενίσχυση της δεξιάς και της συντηρητικής ατζέντας.
Γιάννης Καμπουράκης