Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

«Νεοφιλελεύθερο και μεταλλαγμένο το ΠΑΣΟΚ»

Ο Στέφανος Τζουμάκας ξιφουλκεί κατά του «συνεδρίου-παρωδία» όπως λέει

tzoumakas

Δριμεία κριτική στη πορεία του «μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ» την τελευταία τριετία, στην «νεοφιλελεύθερη πολιτική των μνημονίων» που έχει οδηγήσει την χώρα σε καταστροφικό μονόδρομο και αδιέξοδο, ασκεί ο Στέφανος Τζουμάκας υποστηρίζοντας πως η χώρα μετατρέπεται σταδιακά σε «τριτοκοσμικού τύπου αποικία».

Η εγκατάλειψη αρχών – αξιών, η άρνηση ανάληψης πολιτικών ευθυνών και οι νεοφιλελεύθερες πρακτικές, είναι σύμφωνα με τον Στ. Τζουμάκα, οι βασικές αιτίες μετάλλαξης του ΠΑΣΟΚ.

Επιρρίπτει ευθύνες σε ηγετικά στελέχη λέγοντας «ήταν η ηγετική ομάδα του «μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ», στα πλαίσια της οποίας είναι πλέον επίσημα εγκατεστημένη η δεξιά ως παράρτημα της εγχώριας ολιγαρχίας, που συνέπραξε και εξακολουθεί να συμπράττει στην νεοφιλελεύθερη πολιτική των μνημονίων, που οδήγησε σε πλήρη καταστρατήγηση της αρχής της πολιτικής ισοτιμίας της χώρας στα πλαίσια της Ε.Ε., σε οικονομική και κοινωνική κατάρρευση και σε πρωτοφανή υποτίμηση».

«Η πολιτική του καταστροφικού μονόδρομου έχει ηττηθεί, οι συνέπειες της για την ελληνική κοινωνία  και οικονομία είναι καταστρεπτικές και η ηθικολογική –μεταξύ των άλλων- αντιμετώπιση των συνεπειών των νεοφιλελεύθερων πολιτικών αποτελεί καθημερινή πρόκληση»

Η κατάρρευση εισοδημάτων, η ανεργία, η νέα φτώχεια, η λιτότητα και η κοινωνική διάσπαση είναι το αποτέλεσμα  της νεοφιλελεύθερης μνημονιακής πολιτικής, όπως αναφέρει, κρίνοντας πως η πλειοψηφία των πολιτών και ο προοδευτικός κόσμος την έχει απορρίψει, ενώ καταδεικνύει ως κερδισμένους αυτής της πολιτικής την «ντόπια ολιγαρχία».

Επιρρίπτει ευθύνες σε ηγετικά στελέχη λέγοντας «ήταν η ηγετική ομάδα του «μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ», στα πλαίσια της οποίας είναι πλέον επίσημα εγκατεστημένη η δεξιά ως παράρτημα της εγχώριας ολιγαρχίας, που συνέπραξε και εξακολουθεί να συμπράττει στην νεοφιλελεύθερη πολιτική των μνημονίων, που οδήγησε σε πλήρη καταστρατήγηση της αρχής της πολιτικής ισοτιμίας της χώρας στα πλαίσια της Ε.Ε., σε οικονομική και κοινωνική κατάρρευση και σε πρωτοφανή υποτίμηση».

Σε ότι αφορά το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, θεωρεί πως πρόκειται για «ένα συνέδριο κοινωνικών και κομματικών ερειπίων με τη λογική των συνεχών αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων (..) ένα συνέδριο-παρωδία», κρίνοντας τις εσωκομματικές αντιπαραθέσεις ως τεχνητές.

Στέκεται στο ενδιαφέρον για  την αναθεώρηση του Συντάγματος θεωρώντας πως υπάρχει «σύμπραξη με προωθούμενα -από τη διαπλοκή- δίκτυα διάφορων ομάδων και παραγόντων, γνωστών συμμάχων  και  γνήσιων  υπερασπιστών  των μνημονιακών πολιτικών».

Υποστηρίζει πως πρέπει να αποσαφηνιστεί η συμφωνία ή μη, των συνέδρων για:

α) την ένταξη της χώρας στο ΔΝΤ, β) τα τρία Μνημόνια που ψήφισαν, στήριξαν και εφάρμοσαν, γ) την ιδεολογική ταυτότητα και τη φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ ως Σοσιαλιστικό κίνημα και όχι ως δεξιό σοσιαλδημοκρατικό. δ) το χαρακτήρα της στρατηγικής των συμμαχιών και ε) τη νομιμοποίηση ή όχι της παρούσας έκπτωτης πολιτικά και κοινωνικά, ηγεσίας.

Τέλος κρίνει πως το μήνυμα της Ιταλίας είναι σαφές και πως η Ευρώπη θα αναγκαστεί σε αναστολή της πολιτικής της λιτότητας και επανεξέτασης του Συμφώνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας.

 

 

By