Μπλοκάρεται κάθε δυνατότητα των οφειλετών αυτών να πωλήσουν περιουσιακά στοιχεία που τυχόν θα αποκτήσουν στο μέλλον ή να εισπράξουν χρήματα από το Δημόσιο
Τη δέσμευση και την κατάσχεση κάθε ποσού που θα κατατίθεται στους τραπεζικούς λογαριασμούς των οφειλετών του Δημοσίου, των οποίων τα χρέη θα χαρακτηριστούν ως «ανεπίδεκτα είσπραξης» προβλέπει η απόφαση του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων κ. Χ. Θεοχάρη.
Σύμφωνα με την σχετική εγκύκλιο, μπλοκάρεται κάθε δυνατότητα των οφειλετών αυτών να πωλήσουν περιουσιακά στοιχεία που τυχόν θα αποκτήσουν στο μέλλον ή να εισπράξουν χρήματα από το Δημόσιο. Η πώληση περιουσιακών στοιχείων ή η είσπραξη χρημάτων από το Δημόσιο θα επιτρέπεται μόνο υπό την προϋπόθεση ότι τα έσοδα θα διατεθούν για την ικανοποίηση των απαιτήσεων του Δημοσίου! Ουσιαστικά, τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο τα οποία οφείλονται από φορολογούμενους που δεν διαθέτουν περιουσιακά στοιχεία ούτε χρηματικά ποσά στις τράπεζες δεν θα διαγράφονται οριστικά από τις υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών αλλά θα «παγώνουν» προσωρινά και θα αναβιώνουν κάθε φορά που θα διαπιστώνεται ότι οι εν λόγω οφειλέτες απέκτησαν κάποια ρευστότητα ή κάποιο περιουσιακό στοιχείο. Τα όποια χρήματα εισπράξουν στο μέλλον μέσω των τραπεζικών λογαριασμών τους θα δεσμεύονται και θα κατάσχονται αυτόματα από την Εφορία.
Η η απόφαση, η οποία δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και τέθηκε σε ισχύ πριν από λίγες μέρες, καθορίζει, τη διαδικασία διαχωρισμού των ληξιπρόθεσμων χρεών προς τις Δ.Ο.Υ. και τα Τελωνεία σε «εισπράξιμα» και «ανεπίδεκτα είσπραξης». Υπολογίζεται δε ότι σταδιακά, εντός των προσεχών 15-20 ετών, τα 40-45 από τα 62 δισ. ευρώ του συνόλου των ληξιπρόθεσμων χρεών που οφείλονται σήμερα στο Δημόσιο θα χαρακτηριστούν «ανεπίδεκτα είσπραξης» και ουσιαστικά θα «παγώσουν».
Τα βασικά σημεία της απόφασης:
1) Για τον χαρακτηρισμό των ληξιπροθέσμων οφειλών προς το Δημόσιο ως ανεπίδεκτων είσπραξης πρέπει αποδεδειγμένα:
α) να έχουν ολοκληρωθεί όλες οι απαιτούμενες ενέργειες για τον εντοπισμό πάσης φύσεως περιουσιακών στοιχείων (κινητών, ακινήτων, απαιτήσεων στα χέρια τρίτων ή τυχόν άλλης πηγής εσόδων),
β) να έχει ολοκληρωθεί η αναγκαστική εκτέλεση επί των υπαρχόντων περιουσιακών στοιχείων και να έχει εισπραχθεί το προϊόν της εκποίησης των πάσης φύσεως περιουσιακών στοιχείων και προσόδων του οφειλέτη,
γ) να μην υπόκειται σε ακύρωση ή σε διάρρηξη η καθ’ οιονδήποτε τρόπο εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη,
δ) σε περίπτωση που έχει λάβει χώρα κήρυξη του οφειλέτη σε πτώχευση, να έχει περατωθεί αυτή ή να έχει κηρυχθεί η παύση των εργασιών της,
ε) σε περίπτωση εκκαθάρισης επιχείρησης ή περιουσίας λόγω λύσης του φορέα της, υπαγωγής σε διαδικασία ειδικής εκκαθάρισης, δικαστικής εκκαθάρισης κληρονομίας ή για άλλο λόγο, να έχει περατωθεί αυτή,
στ) να έχουν ολοκληρωθεί όλες οι ανωτέρω προβλεπόμενες ενέργειες και ως προς τυχόν πρόσωπα που είναι συνυπόχρεα με τον πρωτοφειλέτη για την καταβολή των χρεών προς το Δημόσιο,
ζ) να έχει υποβληθεί εμπεριστατωμένη έκθεση ελέγχου από ειδικά οριζόμενο ελεγκτή, ο οποίος να πιστοποιεί ότι συντρέχουν όλες οι ανωτέρω προϋποθέσεις και ότι δεν υφίσταται άλλη πηγή αποπληρωμής της οφειλής από τον οφειλέτη και τα τυχόν συνυπόχρεα με αυτόν πρόσωπα, μετά από έρευνα στα δεδομένα των φορολογικών δηλώσεων, καθώς και σε κάθε στοιχείο του φακέλου, όπως δηλώσεις μητρώου, δηλώσεις στοιχείων ακινήτων Ε9, δηλώσεις μισθωμάτων Ε2, ισολογισμούς, έντυπα πληροφοριών για περιουσιακά στοιχεία φυσικών και νομικών προσώπων, όπως αυτά κάθε φορά ισχύουν.
η) εφόσον πρόκειται για βασική οφειλή άνω των 10.000 ευρώ, να έχει υποβληθεί αίτηση ποινικής δίωξης.
2) Για τη διαπίστωση της συνδρομής των παραπάνω προϋποθέσεων, οι αρμόδιες για την επιδίωξη της είσπραξης της οφειλής φορολογικές ή τελωνειακές αρχές πρέπει:
α) να διερευνούν τη δυνατότητα λήψης όλων των μέτρων (ασφαλιστικών, διοικητικών, αναγκαστικών, δικαστικών) σε βάρος του οφειλέτη και των συνυποχρέων προσώπων,
β) να πραγματοποιούν εκτεταμένη έρευνα για τον εντοπισμό κάθε κινητής ή ακίνητης περιουσίας του οφειλέτη − ιδίως των δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος και δηλώσεων στοιχείων ακινήτων μετά από έλεγχο και στο ηλεκτρονικό Περιουσιολόγιο − και λήψη αντιγράφου μερίδας αυτού τουλάχιστον από τα υποθηκοφυλακεία και τα κτηματολογικά γραφεία του τόπου κατοικίας, επαγγελματικής δραστηριότητας και του τόπου καταγωγής,
γ) να ελέγχουν αν έχουν γίνει μεταβιβάσεις περιουσιακών στοιχείων οι οποίες υπόκεινται σε διάρρηξη λόγω καταδολίευσης,
δ) να ερευνούν για τον εντοπισμό χρηματικών απαιτήσεων των οφειλετών (π.χ. ενοικίων, μισθών, συντάξεων, απαιτήσεων στις τράπεζες και λοιπά πιστωτικά ιδρύματα), καθώς και στοιχείων για μεταφορά εμβασμάτων στο εξωτερικό.
3) Από την ημερομηνία καταχώρισης μιας οφειλής φυσικού προσώπου ή επιχείρησης ή οργανισμού στα βιβλία των ανεπίδεκτων είσπραξης και για χρονικό διάστημα 10 ετών από τη λήξη του έτους στο οποίο έγινε η καταχώριση «δεσμεύονται στο σύνολό τους οι τραπεζικοί και επενδυτικοί λογαριασμοί» του οφειλέτη. Αυτό σημαίνει ότι από τη στιγμή που το χρέος θα έχει χαρακτηριστεί ως «ανεπίδεκτο είσπραξης», ο οφειλέτης δεν θα μπορεί να κάνει καμία ανάληψη οποιουδήποτε ποσού κατατεθεί στο μέλλον στους τραπεζικούς λογαριασμούς του!
4) Ο χαρακτηρισμός ενός ληξιπρόθεσμου χρέους προς το Δημόσιο ως «ανεπίδεκτου είσπραξης» θα έχει καί τις ακόλουθες έννομες συνέπειες για τον οφειλέτη:
α) Μη χορήγηση τόσο στον οφειλέτη όσο και σε όλα τα συνυπόχρεα μ’ αυτόν πρόσωπα αποδεικτικού φορολογικής ενημερότητας για οποιαδήποτε αιτία.
β) Μη χορήγηση τόσο στον οφειλέτη όσο και σε όλα τα συνυπόχρεα μ’ αυτόν πρόσωπα οποιουδήποτε άλλου προβλεπόμενου πιστοποιητικού για μεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων.
5) Το Δημόσιο διατηρεί το δικαίωμα λήψης όλων των προβλεπόμενων από τις κείμενες διατάξεις αναγκαστικών ή μη μέτρων, διενέργειας συμψηφισμού κ.λπ. σε περίπτωση διαπίστωσης ύπαρξης περιουσιακών στοιχείων καί μετά την καταχώριση της οφειλής στο ειδικό βιβλίο ανεπίδεκτων είσπραξης.
6) Οφειλή που έχει χαρακτηριστεί ως «ανεπίδεκτη είσπραξης» θα επαναχαρακτηρίζεται ως «εισπράξιμη», εάν πριν από την παραγραφή της διαπιστωθεί ότι υπάρχει ή αποκτήθηκε από τον οφειλέτη ή συνυπόχρεο πρόσωπο περιουσιακό στοιχείο που καθιστά δυνατή τη μερική ή ολική εξόφλησή της.