Γράφει η Λίτσα Κουρουπάκη*
Εδώ κι ένα μήνα, άλλο ένα σκάνδαλο έχει προστεθεί στην πλούσια θεματική ειδησεογραφία του χώρου της υγείας.
Ασφαλισμένοι του ΕΟΠΥΥ, έδιναν χρήματα σε απατεώνες για να μεσολαβήσουν – τάχα – στην επιτροπή εξωτερικού του οργανισμού, προκειμένου να μεταβεί ο συγγενής τους στο εξωτερικό για νοσηλεία, αποθεραπεία, μεταμόσχευση κ.λπ. Απάτη κατ´εξακολούθηση σε βάρος ασφαλισμένων του ΕΟΠΥΥ, από απατεώνες που σκόπιμα κρύβεται η ταυτίτητά τους, το ονοματεπώνυμό τους αναφέρεται με τα αρχικά γράμματα – για να προστατευθούν απο ποιόν άραγε;
9.000 ευρω προσημειωμένα βρέθηκαν στην κατοχή τους, αλλα θα δικαστούν χωρίς να είναι παρόντες, γιατί τους άφησαν ελεύθερους και μετά τους ψάχνουν…
Η υπάλληλος του ΕΟΠΥΥ, γραμματέας στην επιτροπή και όχι μέλος της, αναφέρεται επίσης με τα αρχικά της στην είδηση και όχι με το ονοματεπώνυμο της.
Η Α.Π. έγραφε την απόφαση στο έντυπο της επιτροπής και ενημέρωνε τους απατεώνες (!) ότι εγκρίθηκε το αίτημα για μεταφορά στο εξωτερικό (αυτό βέβαια γίνεται με την προσκόμιση αρκετών εγγράφων στην επιτροπή που εγκρίνει την μεταφορά).
Στην ουσία, δηλαδή, οι απατεώνες πουλούσαν στους ενδιαφερόμενους την ειλημμένη θετική απόφαση της επιτροπής του ΕΟΠΥΥ …
Και επειδή αυτοί την γνώριζαν νωρίτερα, τους έλεγαν ότι είναι αρνητική, μέχρι να δώσουν τα χρήματα και να την μετατρέψουν «κατόπιν ενεργειών τους» σε θετική…
Η κοινωνία παρακολουθεί απαθής, αποστασιοποιημένη, στα όρια της ανοσίας…
Δικαίως ο κάθε πολίτης δικαιούται να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα όταν τον πληροφορούν συγκεχυμένα και ανώνυμα για την εξάρθρωση «σπείρας» στην οποία – τάχα – εμπλέκονται υπάλληλοι του ΕΟΠΥΥ που παίρνουν «φακελάκια», έχουν στήσει «φάμπρικα» κ.λπ.
Είναι προφανές ότι μέσα στο γενικότερο κλίμα ανάδειξης υποθέσεων διαφθοράς κάθε τέτοια υπόθεση παρουσιάζεται και λειτουργεί προσθετικά, με σκοπό την κάθε φορά, συλλογική στόχευση συγκεκριμένων ομάδων…
Ο αναγνώστης, συνειρμικά εκλαμβάνει την νέα υπόθεση, ως μέρος μιας συνέχειας που στην σημερινή συγκυρία, λειτουργεί αθροιστικά προκλητικά…
Προκαλείται δηλαδή, κάθε τόσο, το περί δικαίου αίσθημα του κοινού.
Το οποίο, εξουθενωμένο και εξοργισμένο από τα προβλήματα των μονάδων που το απαρτίζουν (προβλήματα που βιώνονται ως άδικα – και εν πολλοίς οφειλόμενα σε υπεύθυνους ενόχους προηγούμενων σκανδάλων), αδυνατεί ή αρνείται να αντιδράσει.
Δεν επεξεργάζεται κριτικά την είδηση και δεν στοχοποιεί τους πραγματικούς ενόχους (διότι, βέβαια, δεν έχει αλλά ούτε ψάχνει τη γνώση λειτουργίας και ελέγχου των εμπλεκόμενων δημόσιων φορέων, που εκ προοιμίου αμφισβητεί).
Άρα εμπιστεύεται την πληροφορία που του παρέχεται, ως την πλέον αξιόπιστη και θέλει να τιμωρηθούν οι παλιοί, γνώριμοι φταίχτες, για όλα…
Ενισχύεται έτσι, η στρεβλή καταγραφή στο συλλογικό υποσυνείδητο, ότι φταίνει όλοι, ότι είναι όλοι ίδιοι και φτάνουμε τελικά στην πιο βαθιά – τα τελευταία χρόνια – εγγραφή, ότι για όλα είναι υπεύθυνο το πολιτικό σύστημα και οι εκπρόσωποί του…
Με την ανάκληση από το υποσυνείδητο των βολικών καταγεγραμμένων στόχων, των – για όλα τα δεινά – υπεύθυνων, των πολιτικών… προκύπτει τελικά – όσο κι αν ακούγεται εξωπραγματικό – λανθάνουσα συμπάθεια για τουs πραγματικούς ενόχους κάθε παράνομης υπόθεσης! Όμως, αυτή η πρακτική, συνιστά από μόνη της, μέρος της κρίσης αξιών και αποτελεί την κατακριτέα συμβολή του καθενός, στο γενικότερο οικοδόμημα της κρίσης και της φαυλότητας.
Κι εδώ πραγματικά η ευθύνη ανήκει πρώτα σ’ αυτόν που φέρνει στο φως τέτοια γεγονότα και τα προβάλλει κατά τρόπο που επιδέχονται παρερμηνείες και μετά στον κάθε εκπρόσωπο του πολιτικού συστήματος, ο οποίος δεν καταγγέλλει τους πραγματικούς, εκάστοτε, ενόχους!
Έχει αναντίρρητα ευθύνη ο πολιτικός, ο οποίος μπροστά σε υποθέσεις διαφθοράς κινείται ενοχικά, δεν προβάλλει την ακεραιότητα τους, δεν αντιστέκεται σθεναρά στην προσπάθεια εμπλοκής του στην ομαδική ενοχή, δεν αρνείται την συλλογική ευθύνη, δεν υπερασπίζεται τα ατομικά, καθαρά, χαρακτηριστικά του και προτιμάει να τα αφήνει να χάνονται μέσα στη δίνη της συλλογικής δαιμονοποίησης.
Δίνει, έτσι, άλλοθι, σε κάθε έναν που – αυθαίρετα – κρίνει, κατακρίνει και χατακτηρίζει, κατά το δοκούν.
Οφείλει λοιπόν, ο κάθε κομιστής τέτοιων ειδήσεων, να επεξεργάζεται σωστά τα δεδομένα, να αναζητά τους πραγματικούς υπεύθυνους, πριν τους κρύψει πίσω από τα αρχικά του ονόματός τους και κάτω απο βαρύγδουπους τίτλους, αν όντως θέλει να μην παραπληροφορεί την κοινή γνώμη και να μην συμβάλλει στην ισοπεδωτική γενίκευση.
ΥΓ: Όσο για το γεγονός ότι αποδεδειγμένοι απατεώνες (αφού συνελήφθησαν με προσημειωμένα χρήματα) κυκλοφορούν τώρα ελεύθεροι ή ότι η γραμματέας (αποδεδειγμένα συνεργός των απατεώνων, αφού στην κατοχή τους βρέθηκαν έγγραφα τυου ΕΟΠΥΥ που εκείνη τους έδωσε) συνεχίζει να εργάζεται και να αμοίβεται από τον οργανισμό τον οποίο βλέπτει, δυστυχώς αποτελεί πραγματικά για την Ελλάδα, «τραγωδία» με πλοκή και δέση, αλλά χωρίς λύση και χωρίς κάθαρση..!
*Η Ευαγγελία Κουρουπάκη είναι οδοντίατρος και μέλος της ΚΠΕ ΠΑΣΟΚ[space size=»20″]