«Money talks…» λένε οι φανατικοί της παγκοσμιοποίησης και αυτό μπορεί να δυσκολεύονται να το αναληφθούν οι πολιτικοί, οι “Ελληνες τραπεζίτες πάντως θα έπρεπε να το γνωρίζουν
Του Αντώνη Τάντουλου
Το σίριαλ που παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες σχετικά με την τύχη του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν ακόμη «πόλεμο συστημάτων» από τους πολλούς που έχουν λάβει χώρα τους προηγούμενους μήνες.
Από την μια μεριά του πεδίου της μάχης βρίσκονται οι δανειστές μας, δηλαδή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το ΔΝΤ και βέβαια η Ευρωπαϊκή Ενωση και από την άλλη το παλαιό χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ελλάδας. Το οποίο προφανώς δεν αισθάνεται καθόλου άνετα γνωρίζοντας πως ο αντίπαλός του εκτός από «υπεροπλία» είναι και κυρίαρχος μέτοχος σε όλες τις τράπεζες, πλην της Τράπεζας Αττικής. Με ότι αυτό συνεπάγεται…
Όσων αφορά το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) που εκπροσωπεί και τον «εχθρό», πέρα από το παρασκήνιο που προηγήθηκε αλλά και τις κατά ριπάς επιθέσεις που δέχτηκε, απέδειξε για πέμπτη κατά σειρά φορά πως στο τέλος γίνεται πάντα αυτό που θέλει και πως αποτελεί ενδεχομένως το «τέλειο όπλο».
Και για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή θυμίζουμε πως το ΤΧΣ σε συνεργασία με την τρόικα είχαν μπλοκάρει το deal της Εθνικής με την Eurobank, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή εκθέτοντας ταυτόχρονα έτσι την διοίκηση της ΕΤΕ.
Η επόμενη επίδειξη ισχύος από το ΤΧΣ (η δεύτερη νίκη) αφορά την απαγόρευση στα Ασφαλιστικά Ταμεία της χώρας να συμμετέχουν στις αυξήσεις κεφαλαίου των τραπεζών, θεωρώντας πως δεν έχει νόημα να επιλεγεί για μια ακόμη φορά η τακτική του «από την μια τσέπη βγαίνουν και στην άλλη μπαίνουν» κεφάλαια που έτσι κι αλλιώς μας τα έχουν δανείσει εκείνοι.
Επίσης σύμφωνα με πληροφορίες της αγοράς το ΤΧΣ ήταν αρνητικό στο σενάριο που ήθελε την Τράπεζα Αττικής να καταλήγει στην Εθνική προκειμένου να ενισχυθούν τα μεγέθη της δεύτερης ενόψει και της διαδικασίας ανακεφαλαιοποίησης. Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν συνέβη και οι ψίθυροι επιμένουν πως το παρασκήνιο οι πιέσεις από το εσωτερικό ήταν εντονότατες προκειμένου να μην δοθεί καν η ευκαιρία στην Αττικής να προχωρήσει σε αύξηση κεφαλαίου.
Τελικά η Αττικής όχι μόνο τα κατάφερε. αλλά επί της ουσίας είναι και η μόνη ιδιωτική Ελληνική τράπεζα προς μεγάλη απογοήτευση κάποιων.
Η τέταρτη και ισχυρότερη ίσως σύγκρουση και νίκη του ΤΧΣ με το εγχώριο τραπεζικό σύστημα ήρθε με αφορμή την αλλαγή διοίκησης της Eurobank. Εδώ οι μάσκες έπεσαν και όσοι γνωρίζουν κάτι παραπάνω από τα γεγονότα έλεγαν πως χρόνια είχαν να δουν τέτοιο πόλεμο παρεμβάσεων, δημοσιευμάτων και σπέκουλας που έφτασε σε πολλές των περιπτώσεων στα όρια του «οικονομικού λαϊκισμού».
Δεδομένου λοιπόν ότι και πάλι έγινε αυτό που ήθελε το ΤΧΣ εύλογα περιμένουμε και στην μάχη για την διεκδίκηση του ΤΤ που ακόμη εξελίσσεται (την πέμπτη κατά σειρά) να επικρατήσουν οι δανειστές μας.
Μάλιστα, ο τρόπος και η ταχύτητα που ενεργοποιήθηκε η ΕΚΤ προκειμένου να ξεκαθαρίσει πως οι ελληνικές τράπεζες που έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί από το ΤΧΣ δεν μπορούν να διεκδικήσουν το ΤΤ προσφέροντας μετρητά, δείχνει πως ο «εχθρός» βρίσκεται σε υψηλό βαθμό ετοιμότητας και είναι αποφασισμένος.
«Money talks…» λένε οι φανατικοί της παγκοσμιοποίησης και αυτό μπορεί να δυσκολεύονται να το αναληφθούν οι πολιτικοί, οι ΄Ελληνες τραπεζίτες πάντως θα έπρεπε να το γνωρίζουν ή τουλάχιστον να το έχουν μάθει μετά από τόσο καιρό.