Ρώσοι ελικοπτεριστές έκαναν το γύρο της υδρογείου σφαίρας, μειώνοντας σχεδόν κατά δύο φορές το χρόνο
Στην πόλη Μπουνκόβο στα προάστια της Μόσχας ολοκληρώθηκε ο πρώτος στην ιστορία της Ρωσίας γύρος του κόσμου της ομάδας ελικοπτεριστών, οι οποίοι πάνω σε δύο ελικόπτερα Robinson-R66 πέταξαν γύρω από τη Γη, διανύοντας απόσταση των σχεδόν σαράντα χιλιάδων χιλιομέτρων. Η αποστολή αυτή, σύμφωνα με τη Φωνή της Ρωσίας, αποτέλεσε ένα ορόσημο για όλη την κοινότητα της πολιτικής αεροπορίας της Ρωσίας. Όπως επισήμανε ένας από τους συμμετέχοντες Ντμίτρι Ρακίτσκι, η αεροπορία μικρών αεροσκαφών μπορεί να παρουσιάσει απροσδόκητα αποτελέσματα:
Δεν είναι ο πρώτος γύρος του κόσμου με ελικόπτερα, όμως είναι μάλλον ο πρώτος που πραγματοποιήθηκε χωρίς να υπάρχει μια πλήρης τεχνική υποστήριξη στα αεροδρόμια. Τα ελικόπτερα έδειξαν υψηλή αξιοπιστία, δεν αποταθήκαμε ούτε μια φορά σε επαγγελματίες μηχανικούς και τεχνικούς. Κατά τη διάρκεια της πορείας αγοράζαμε μόνο κηροζίνη.
Κατά τη διάρκεια της πτήσης τα μηχανήματα ποτέ δεν παρουσίασαν πρόβλημα, όμως ακόμα και ο χειρισμός των ελικοπτέρων που λειτουργούσαν, οι πιλότοι αναγκάστηκαν να δουλέψουν σκληρά, ανέφερε ο Μιχαήλ Φάριχ, επικεφαλής της αποστολής του γύρου του κόσμου, ένας έμπειρος πιλότος και ταξιδιώτης:
Ο καιρός ήταν κάθε φορά διαφορετικός, πετούσαμε και στα βουνά και πάνω από τον ωκεανό. Πετάς πάνω από τον ωκεανό – είναι μια πίεση, μια δοκιμή, την οποία την ευχαριστιέσαι όταν τελειώσει, ενώ όταν πετάς σκέφτεσαι: «Τι ευτυχία πως το ελικόπτερο δεν γνωρίζει ότι πετά πάνω από τον ωκεανό!». Οι δοκιμασίες υπήρξαν, αφορούσαν περισσότερο την αντοχή, διότι να βρίσκεσαι δώδεκα ώρες την ημέρα στον αέρα είναι αρκετά δύσκολο.
Πολλές εκπλήξεις στους εναέριους ταξιδιώτες παρουσίαζαν οι καιρικές συνθήκες. Μερικές φορές οι αλλαγές του καιρού σχεδόν χαλούσαν το χρονοδιάγραμμα των αεροπόρων, πρόσθεσε ο Ντμίτρι Ρακίτσκι:
Στη Νορβηγία δεν λάβαμε υπόψη τον ισχυρό αντίθετο άνεμο. Ήταν τόσο δυνατός, ώστε δεν μας έφταναν τα καύσιμα για να φτάσουμε στο αεροδρόμιο κατά τη διάρκεια της ημέρας. Και αναγκαστήκαμε να προσγειωθούμε σε πρακτικά κλειστό αεροδρόμιο για να ανεφοδιαστούμε με καύσιμα. Μόνο στις τρεις ή τέσσερις η ώρα τη νύχτα καταφέραμε να φτάσουμε στον προορισμό μας.