Ο Ξι Τζινπίνγκ αναδείχθηκε, όπως αναμενόταν, προέδρος της Κίνας, δεδομένου ότι επιλέχθηκε ως διάδοχος του Χου Ζιντάο πριν από πέντε χρόνια. Έτσι, δεν υπήρχε μεγάλο αγωνία για τους παρατηρητές που ανέμεναν τη στερεότυπη ψηφοφορία.
Όμως, ένα μέλος του Εθνικού Λαϊκού Κογκρέσου πρόσθεσε μια νότα διαφωνίας, ρίχνοντας μια ψήφο κατά του Ξι, από τις 2.952 ψήφους υπέρ. Με τρεις αποχές, ο Ξι κέρδισε άνετα με ποσοστό 99,86%, το οποίο, όπως παρατήρησε οΕρικ Φις, συντάκτης της εφημερίδας Economic Observer του Πεκίνου, ήταν μόλις λίγο παραπάνω από το 97,62% που ανέδειξε τον Μπασάρ αλ-Άσαντ στη Συρία το 2007, αλλά πιο κάτω από το 99,98% με το οποίο βγήκε ο δικτάτορας της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ιλ το 2009.
Ποιος ήταν η μοναδική αρνητική ψήφος; Η αρχική υποψία ήταν ότι θα μπορούσε να είναι ο ίδιος ο Ξι Τζινπίνγκ.
Όπως επισημαίνουν κάποιοι επιφανείς φιλελεύθεροι σχολιαστές, όπως ο δημοσιογράφος Wang Keqin, υπάρχει ένα σκοτεινό παρελθόν με μία αντίθετη ψήφο κατά την εκλογή του ηγέτη της Κίνας.
Το 1949, μετά την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας, ο Μάο Τσε Τουνγκ εξελέγη πρόεδρος της νέας κεντρικής κυβέρνησης, λαμβάνοντας 575 από τι 576 ψήφους. Η μόνη διαφωνία είναι ένα μυστήριο που αγνοήθηκε από τα επίσημα έγγραφα. Πολλοί είχαν υποθέσει ότι ο Μάο, σε μια ασυνήθιστη πράξη σεμνότητας, αρνήθηκε να ψηφίσει τον εαυτό του. Η δημοσιογράφος Dai Qing υποστήριξε ότι η ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ήταν λάθος. Ο καθηγητής και φιλόσοφος Ζανγκ Ντονγκσάν, στον οποίο ο Μάο όφειλε την διευκόλυνση των συνομιλιών που οδήγησαν στην ειρηνική παράδοση του Πεκίνου από τις ηττημένες εθνικιστικές δυνάμεις, μάλλον ήταν η αρνητική ψήφος, αναφέρει ένα βιβλίο του 2008 που κυκλοφορεί στα κινέζικα και έχει τίτλο «Στα χέρια του Βούδα: ο Ζανγκ Ντονγκσάν και η εποχή του».
Ο Ζανγκ αρχικά τοποθετήθηκε σε υψηλά αξιώματα, ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής στην κυβέρνηση της νεοσυσταθείσας Λαϊκής Δημοκρατίας. Αλλά κατηγορήθηκε για κατασκοπεία, αφού προσπάθησε να μεσολαβήσει μεταξύ Πεκίνου και Ουάσινγκτον στο πλαίσιο της επικοινωνίας τους για τον πόλεμο της Κορέας. Ο Ζανγκ αν και προστατεύθηκε από τον Μάο, ήταν ένας από τους πρώτους ακαδημαϊκούς που στοχοποιήθηκαν το 1952. Έπειτα από δύο δεκαετίες κακομεταχείρισης, τελικά πέθανε το 1973 ως κρατούμενος κατά τα τελευταία στάδια της Πολιτιστικής Επανάστασης.
Ο Ξι Τζινπίνγκ φυσικά δεν είναι ο Μάο. Ενώ ανήκει στην ελίτ της κομμουνιστικής γενεαλογίας –ο πατέρας του Ξι Τσονγκξάν ήταν ηγέτης των ανταρτών και σύμμαχος του Μάο, που αργότερα έγινε αντιπρόεδρος – είναι κάτι σαν πρώτος μεταξύ ίσων, παρά ένας παντοδύναμος αυτοκράτορας. Η ανάδειξή του στην κορυφή του πολιτικού συστήματος της Κίνας προέρχεται από την αποδοχή του από διάφορες φατρίες και εξουσιαστικές ομάδες στο εσωτερικό του κόμματος. Επίσης, έχει φτάσει σε ηγετικές θέσεις μέσα στο κόμμα και την κυβέρνηση γρηγορότερα από ό,τι οι προκάτοχοί του Χου Ζιντάο και Τζιάνγκ Ζεμίν. Μια ψήφος συμβολική, τυχαία ή οτιδήποτε άλλο, δεν μπορεί να το σταματήσει αυτό.
(Πηγή: world.time.com)[space size=»30″]