Με τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών συγκρίνει ο Economist τη Μέρκελ σε άρθρο με τίτλο «One woman to rule them all».
Το βρετανικό περιοδικό εικονίζει τη Γερμανίδα καγκελάριο πάνω σε ένα κίονα και γύρω της ερείπια της Ακρόπολης, του πύργου του Άιφελ, του πύργου της Πίζας και του Big Ben , καθώς και ένα λαβωμένο σε ταυρομαχία ταύρο, συμβολίζοντας τις συνέπειες της πολιτικής της στην Ευρώπη. Και όμως παραφράζοντας τους στίχους από το έργο του Τόλκιν «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» την αποκαλεί «μία γυναίκα για να κυριαρχήσει σε όλους» και τη χαρακτηρίζει το πλέον κατάλληλο πρόσωπο για να ηγηθεί της Γερμανίας και ως εκ τούτου της Ευρώπης.
Ο Economist υπενθυμίζει ότι από το ξεκίνημα της κρίσης το 2009 είχε ασκήσει έντονη κριτική στον τρόπο με τον οποίο την είχε χειριστεί πολιτικά η Μέρκελ, καταγγέλλοντας την εμμονή της σε υπερβολική δόση του φαρμάκου της λιτότητας που οδήγησε σε παρατεταμένη ύφεση, την άρνηση της να προχωρήσει η τραπεζική ενοποίηση της Ευρωζώνης, την άρνηση της να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της Γερμανίας και το γεγονός ότι έκρυψε από τους ψηφοφόρους της τις ευθύνες της Γερμανίας για την κατάσταση και τα κέρδη των γερμανικών τραπεζών από τα προγράμματα στήριξης.
«Και όμως πιστεύουμε ότι η κ.Μέρκελ είναι το σωστό πρόσωπο για να ηγηθεί της χώρας της και ως εκ τούτου της Ευρώπης. Αυτό εν μέρει επειδή είναι αυτό που είναι: Ο πιο χαρισματικός δημοκράτης πολιτικός του κόσμου και πολύ πιο ασφαλής επιλογή από τους αριστεριστές αντιπάλους της. Εν μέρει επίσης για αυτό που ακόμη πιστεύουμε ότι θα μπορούσε να γίνει: Ο μεγάλος ηγέτης που η Γερμανία και Ευρώπη τόσο απεγνωσμένα χρειάζεται», γράφει το περιοδικό.
Στη συνέχεια κάτω από τον πλαγιότιτλο «Μείνετε μαζί με τη μαμάκα» ο Economist σχολιάζει ότι ενώ άλλοι ηγέτες όπως ο Ομπάμα είδαν τη δημοφιλία τους να μειώνεται η Μέρκελ παραμένει σταθερά κυρίαρχος. Τονίζει άλλωστε ότι σημείωσε ένα σημαντικό επίτευγμα, καθώς το ευρώ δεν κατέρρευσε, η Ελλάδα δεν βγήκε από την Ευρωζώνη, η Ισπανία έκανε μεταρρυθμίσεις και «κατάφερε να ξεφορτωθεί η Ιταλία ένα κλόουν όπως ο Μπερλουσκόνι».
Επισημαίνει ότι κατά την προεκλογικη εκστρατεία στη Γερμανία απέφυγε να μιλήσει επί της ουσίας για θέματα της εσωτερικής και ευρωπαϊκής πολιτικής: Προτιμούσε να μιλά για εμπιστοσύνη, προβάλλοντας ότι η ανεργία στη Γερμανία είναι εξαιρετικά χαμηλή και ότι χειρίστηκε προς όφελος της χώρας την κρίση επομένως δεν είναι ώρα για αλλαγή. Είναι πολύ πιο δημοφιλής από τον αντίπαλο της υποψήφιο των Σοσιαλδημοκρατών Πέερ Στάινμπρουκ, για τον οποίο ο Economist σχολιάζει ότι ήταν ένας πολύ καλός υπουργός Οικονομικών στην προηγούμενη κυβέρνηση συνασπισμού από τη Μέρκελ, το κόμμα του όμως έχει κάνει μία στροφή προς τα αριστερά, εξαγγέλλοντας αυξημένους φόρους στους πλούσιους και υψηλό κατώτατο μισθό, με αποτέλεσμα σύμφωνα με το βρετανικό περιοδικό να γίνει «αντιμεταρρυθμιστικό κόμμα», αποκηρύσσοντας την ατζέντα του Γκέρχαρντ Σρέντερ.
«Εάν ήταν να διαλέξουμε μεταξύ των δύο η κ.Μέρκελ θα κέρδιζε», προσθέτει ο Economist, εκτιμώντας ωστόσο ότι από τις εκλογές θα προκύψει κυβέρνηση συνασπισμού και ότι οι Γερμανοί προτιμούν ένα μεγάλο συνασπισμό Χριστιανοδημοκρατών- Σοσιαλδημοκρατών παρά τη σημερινή κυβερνητική συνεργασία ή άλλο σχήμα. Εκτιμά ωστόσο ότι ένας μεγάλος συνασπισμός θα αποδυναμώσει περισσότερο τους Σοσιαλδημοκράτες και θα φέρει ακραία κόμματα στο κοινοβούλιο.
Εάν επανεκλεγεί η κ.Μέρκελ ποια πολιτική θα ακολουθήσει; Ο Economist εκτιμά ότι θα γίνει πιο αποφασιστική για αλλαγές στο εσωτερικό και εξωτερικό για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι το πολιτικό της ένστικτο τη στρέφει διαχρονικά προς αυτή την κατεύθυνση και ότι απελευθερωμένη στην τρίτη θητεία της θα πιέσει για να γίνουν οι ευρωπαϊκές οικονομίες πιο ανταγωνιστικές. Ο δεύτερος είναι ότι η προσεκτική της κατά το βρετανικό περιοδικό στάση αυτή τη στιγμή είναι επικίνδυνη για τη Γερμανία και την Ευρώπη που χρειάζεται αλλαγές. Το βρετανικό περιοδικό τονίζει ότι έκπληκτοι οι Γερμανοι μπορεί να διαπιστώσουν ότι και η δική τους χώρα χρειάζεται μεταρρυθμίσεις, καθώς η οικονομία μπορεί να είναι ισχυρή, υπάρχουν όμως πολλές αδυναμίες κρυμμένες κάτω από την επιφάνεια όπως δημογραφική γήρανση, εξάρτηση από τις εξαγωγές και σημαντικό ποσοστό εργαζομένων με κακοπληρωμένες δουλειές.
«Κάνοντας την υπόθεση ότι θα κερδίσει τις εκλογές, θα είναι η κυρίαρχη πολιτικός της Ευρώπης. Το στοίχημα που βάζουμε είναι ότι θα θέλει να την θυμούνται για την αποφασιστικότητά της και όχι για τη διστακτικότητά της», καταλήγει το άρθρο.
Στην ιστορία του Τόλκιν πάντως στο τέλος το Δαχτυλίδι καταστράφηκε και ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών εκθρονίστηκε…