«Η εγκληματική δημοσιονομική διαχείριση μας οδήγησε στο μνημόνιο»
Τη ΝΔ «έδειξε» ως υπεύθυνη για την είσοδο της Ελλάδας στο μνημόνιο ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, στην ομιλία του στο Συμπόσιο της Σύμης, που φέτος γίνεται στις Σπέτσες, με θέμα «Επανεφευρίσκοντας τη Δημοκρατία».
Ο κ. Παπανδρέου της καταλόγισε «εγκληματική δημοσιονομική διαχείριση» και «διατήρηση των χρόνιων παθογενειών του πελατειακού κράτους» και επισήμανε, μεταξύ αλλων χαρακτηριστικά: «Σήμερα στη χώρα, η συντήρηση, αριστερά και δεξιά, επιχειρεί να αποφύγει κάθε συζήτηση για αυτά. Όχι μόνον λόγω των ευθυνών της, όπως πολλοί πιστεύουν, αλλά κυρίως γιατί δεν επιθυμεί ανατροπή των κακοδαιμονιών του πελατειακού συστήματος και πολύ περισσότερο, την προοδευτική προσέγγιση για αυτήν την ανατροπή».
Χαιρόμαστε, πρόσθεσε που πολλοί μιλούν για την έξοδό μας από το μνημόνιο, αλλά η «έξοδος» που έχει σημασία, αν δεν θέλουμε να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, είναι μία: είναι η «έξοδος» από το πελατειακό κράτος και την πελατειακή λογική που μας οδήγησαν στο Μνημόνιο.
Παράλληλα ο κ. Παπανδρέου υπερασπίστηκε την πρόταση του για το δημοψήφισμα, λέγοντας ότι «η ενεργός συμμετοχή των πολιτών και η δυνατότητά τους να εκφράζουν μέσα από θεσμοθετημένες διαδικασίες την συμβουλευτική και αποφασιστική τους γνώμη, όπως το δημοψήφισμα που είχα προτείνει στα τέλη του 2011, αποτελούν καθοριστικό παράγοντα αντιμετώπισης των προβλημάτων τόσο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, όσο και των μεγάλων διακυβευμάτων που έχουμε μπροστά μας».
Ο πρώην Πρωθυπουργός διευκρίνισε πως η προσωπική του πολιτική «αγωνία» είναι «να συμβάλλω όπως μπορώ, με κάθε τρόπο, στην επίλυση των πραγματικών αναγκών της χώρας» και πρόσθεσε πως δεν ενδιαφέρεται για «καμία καρέκλα, καμία θέση εξουσίας, αν δεν ανταποκρίνεται σε αυτήν την αδήριτη ανάγκη».
Καταλήγοντας σχολίασε με καυστικό τρόπο τα πρόσφατα δημοσιεύματα που περιέγραφαν εικόνες χλιδής στο Συμπόσιος της Σύμης τονίζοντας χαρακτηριστικά «Αρκεί ένα δημοσίευμα που θέλει να μας πείσει ότι, βρισκόμασταν εδώ, περνάγαμε καλά, ανταλλάσαμε φιλοφρονήσεις, τρώγαμε σούσι και πίναμε κοκτέϊλ. Έχει καμία σημασία ακόμη και το αν είμασταν εδώ; Αν είχαμε πατήσει το πόδι μας στο νησί; Καμία. Αρκούν οι εντυπώσεις. Να βγαίνει η εικόνα μιας δήθεν πολυτελούς διαβίωσης. Αρκεί να εξασφαλιστεί μια φωτογραφία που να μπορεί να αξιοποιηθεί για να οικοδομηθεί ένας μύθος».