Τι ανέφερε το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ για την κατάσταση που επικρατεί στο κόμμα, αλλά και την τελευταία εξέλιξη με την επιστολή του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου
«O κ. Τσίπρας πήρε τη στάχτη του παρελθόντος. Επιλέγει να πολιτεύεται με τα χειρότερα συστατικά και λαθών δικών μας» τόνισε μιλώντας στο Evening Report και στο Γιώργο Κουβαρά ο Κυριάκος Πιερρακάκης, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ.
Ο κ. Πιερρακάκης σε ερώτηση με ποιόν νιώθει πιο κοντά, με τον κ. Σαμαρά, που είναι 63 χρόνων, ή με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που είναι 39 χρόνων, είπε ότι «ο κ. Σαμαράς είναι ένας πολιτικός του χθες. Έκανε μια οβιδιακή μεταμόρφωση μετά τα Ζάππεια, μπήκε στην πορεία που χαράξαμε μετά το 2010, τη σωστή πορεία, αλλά δεν παύει να είναι ένας πολιτικός του χθες. Ο κ. Τσίπρας, όμως, είναι ένας πολιτικός του προχθές, και εμείς πρέπει να μιλήσουμε για το αύριο» και συμπλήρωσε ότι κανονικά θα έπρεπε να νιώθει πιο κοντά με τον κ. Τσίπρα λόγω ηλικίας και λόγω του ότι ο κ. Τσίπρας είναι αριστερός και ο ίδιος, ο κ. Πιερρακάκης, είναι κεντροαριστερός. «Φοβάμαι όμως πως δεν ισχύει».
Ο Κυριάκος Πιερρακάκης εξέφρασε την άποψη ότι «σε πέντε χρόνια, με εξαίρεση το ΚΚΕ, κανένα κόμμα δεν θα είναι ίδιο στην Ελλάδα. Το πολιτικό σύστημα θα έχει αλλάξει άρδην» και υπό αυτήν την έννοια τάχθηκε υπέρ της μετεξέλιξης του ΠΑΣΟΚ χαρακτηρίζοντάς την όρο ύπαρξής του.
Αναφερόμενος στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα και στις συναντήσεις που θα γίνουν την Τρίτη στο Παρίσι, ο κ. Πιερρακάκης, που είχε συμμετάσχει στις προηγούμενες επαφές που είχαν γίνει στο Παρίσι το Σεπτέμβριο, υποστήριξε ότι «ευφορία, μετά τις πρώτες συναντήσεις στο Παρίσι, από μεριάς του ΠΑΣΟΚ δεν υπήρξε. Τότε ήταν η εκκίνηση της τελευταίας αξιολόγησης της τρόικας, πριν τη λήξη του ευρωπαϊκού σκέλους του προγράμματος. Δεν θα μπορούσε να υπάρχει απτό αποτέλεσμα».
Σημείωσε ότι δεν έχει πειστεί «για το ποια είναι πραγματικά η απόσταση που μας χωρίζει με την τρόικα. Υπάρχουν ζητήματα, και αυτά διαπραγματευόμαστε σήμερα, που τα έχουμε ψηφίσει στο παρελθόν, αν θέλετε σε γενικότερες διατυπώσεις. Αυτή τη στιγμή η ελληνική κυβέρνηση έχει ισχυροποιηθεί στο μεσοδιάστημα από τότε που τα ψήφισε και πάρα πολλά από αυτά τα θέματα επιδιώκει να μην τα ακολουθήσει στο 100%. Γιατί κρίνει η ελληνική κυβέρνηση ότι η ελληνική κοινωνία ενδεχομένως δεν μπορεί ν” αντέξει και άλλα μέτρα. Πολλές από αυτές τις μεταρρυθμίσεις είναι αναγκαίες. Κάποιες όμως από αυτές που είναι στο μνημόνιο, το λέω όμως κάθετα ότι δεν είναι αναγκαίες. Είναι ιδεοληψίες του ΔΝΤ και συγκεκριμένων οικονομικών σχολών. Πχ όταν κανένας κοινωνικός εταίρος δεν ζητά ομαδικές απολύσεις, γιατί να γίνει εδώ; Σε ποια άλλη χώρα της Ευρώπης ισχύει αυτό το καθεστώς που ζητά η τρόικα; Ισχύει στη Γερμανία;»
Ο Κυριάκος Πιερρακάκης υπογράμμισε ότι «όλα αυτά έχουν σε πρώτη φάση ψηφιστεί. Επιδιώκουμε, ακριβώς και λόγω της ισχυροποίησης της ελληνικής κυβέρνησης κυρίως λόγω των δημοσιονομικών μεγεθών. Και εκεί είναι η μεγάλή απόκλιση με την τρόικα. Τα δύο προηγούμενα χρόνια η ελληνική κυβέρνηση είχε τελικά δίκιο ως προς την εξέλιξη των δημοσιονομικών μεγεθών και όχι η τρόικα. Άρα οφείλει να έχει και μεγαλύτερη νομιμοποίηση στη σημερινή μας προσέγγιση για το ποιο είναι το πλεόνασμα».
Συμπλήρωσε ότι «οι διαπραγματεύσεις πολλές φορές αποκτούν και μια εξωστρέφεια, η οποία, τολμώ να πω, ότι είναι ενδεχομένως αναντίστοιχη του περιεχομένου της. Δηλαδή μερικές φορές μπορεί να σκληραίνουν τη στάση τους όσο πλησιάζει σε λύση. Ακριβώς για να κατοχυρώσεις το περιεχόμενο του ποια θα είναι αυτή η λύση. Και έχουμε εδώ και την εξής ιδιαιτερότητα επιπλέον: το ποια θα είναι η νέα φάση. Κλείνει μια φάση μεν αλλά το περιεχόμενο της προληπτικής γραμμής πίστωσης και το ποιες μεταρρυθμίσεις θα ενταχθούν σε αυτήν, που θυμίζω ότι είναι ένας χρόνος συν δύο πιθανές εξάμηνες παρατάσεις, είναι επίσης υπό διαπραγμάτευση, όπως και το χρέος».
Ο κ. Πιερρακάκης εξέφρασε την άποψη ότι η χώρα «πρέπει να περάσει, καταρχήν, σε νέα φάση. Και σε αυτήν την νέα φάση χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, ένα «εθνικό μνημόνιο». Χρειάζεται όμως και ένα δεύτερο πράγμα: το πολιτικό σύστημα να μην εξαπατά τον κόσμο και ν το λέει αλήθειες». Τόνισε, δε, ότι «η βασική αλήθεια που πρέπει να ειπωθεί στον κόσμο είναι ότι η χώρα βρίσκεται σε de facto επιτήρηση λόγω της συμμετοχής της στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Ένας από τους λόγους που η χώρα έπεσε σε κρίση το 2010 ήταν ακριβώς το ότι δεν υπήρχε επιτήρηση κατά την είσοδό της στο ευρώ. Άρα θα βρισκόμαστε σε επιτήρηση στην Ευρωζώνη». Σημείωσε επίσης ότι «στο μεσοδιάστημα έχουν ψηφιστεί τα λεγόμενα δημοσιονομικά εξάμηνα, έχει αλλάξει η θεσμική αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης. Άρα πλέον θα είμαστε σε μια διαδικασία διαρκούς δημοσιονομικής επιτήρησης και άρα εκ των πραγμάτων και οι μεταρρυθμίσεις που θα γίνονται στα υπόλοιπα μεγέθη θα βρίσκονται σε πλήρη διάλογο με τους εταίρους μας, θα ελέγχονται από τους εταίρους μας». Και κατέληξε λέγοντας ότι «θα έχουμε κάτι πιο χαλαρό από τη σημερινή κατάσταση, το οποίο αν θέλετε θα είναι έλεγχος στόχων και όχι μέσων, γιατί σήμερα ελέγχονται και τα μέσα».
Όσον αφορά στις «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης, ο κ. Πιερρακάκης είπε ότι «το όχι νέα μέτρα σε δημοσιονομικό επίπεδο θα σας έλεγα ότι είναι εκ των πραγμάτων αναγκαίο γιατί δεν μπορεί να τα αντέξει ο κόσμος και de facto δεν θα περάσουν και από το κοινοβούλιο. Όσον αφορά στο ασφαλιστικό: το ότι δεν πειράζουμε το ασφαλιστικό στην παρούσα φάση είναι κάτι και εκ των πραγμάτων κατοχυρωμένο. Αλλά πρέπει να πούμε την αλήθεια υπό την εξής έννοια: η Ελλάδα έχει δημογραφικό πρόβλημα. Τις επόμενες δεκαετίες θα κληθούμε ν” αλλάξουμε το ασφαλιστικό σύστημα στην Ελλάδα ή να βρούμε άμεσες λύσεις στο τί θα κάνουμε στο κομμάτι της ένταξης των μεταναστών, του ύψους των συντάξεων κλπ. Και αυτό θα πρέπει να γίνει σε πλήρη συνέργεια όλου του πολιτικού συστήματος, χωρίς να χαϊδεύουμε τον κόσμο και χωρίς να καλλιεργούμε ψευδαισθήσεις».
Αναφερόμενος στην κατάσταση που επικρατεί στο ΠΑΣΟΚ, και κληθείς να σχολιάσει την τελευταία εξέλιξη με την επιστολή του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, ο κ. Πιερρακάκης επέλεξε, όπως είπε, ν” απαντήσει σε ένα προσωπικό πλαίσιο. «Γνώρισα τον κ. Βενιζέλο μετά τις εκλογές του 2012. Είχα την τύχη να συνεργαστώ με άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όπως η κ. Διαμαντοπούλου στο υπουργείο Παιδείας ή άτομα από το χώρο του κ. Παπανδρέου ως εθελοντής την εποχή που ήμουν φοιτητής. Ο κ. Βενιζέλος το 2012, γνωριστήκαμε τυχαία, μου ζήτησε να έρθω στον χώρο, να φτιάξω μια ομάδα νέων επιστημόνων από το χώρο. Ποτέ δεν ασχολήθηκε με το ποιους είχα συνεργαστεί στο παρελθόν. Το μοναδικό μέλημά του σε αυτήν τη συζήτηση ήταν «ελάτε μέσα νέα πρόσωπα να φέρετε νέες ιδέες». Θέλω να του το αναγνωρίσω, γι αυτό αισθάνομαι την ανάγκη να το πω αυτό δημόσια. Όπως επίσης θέλω να του αναγνωρίσω ότι όσοι πιστεύουμε σε αυτό το χώρο είδαμε μόνο τον κ. Βενιζέλο να σηκώνει το χέρι και να διεκδικεί την εκλογή του ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ γνωρίζοντας φυσικά ότι θα οδηγήσει το χώρο στη χειρότερη εκλογική ήττα του. Αυτή ήταν η λογική. Και η λογική με την οποία πολλοί νέοι άνθρωποι μπήκαμε και στο συνέδριο του 2013. Σε αυτό συνέδριο εξελέγησαν πάρα πολλοί νέοι άνθρωποι στα όργανα του ΠΑΣΟΚ, στην Κεντρική Επιτροπή, στο Πολιτικό του Συμβούλιο, όπως και στην Ελιά. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι αισθάνονται την ανάγκη που λέει σήμερα η βάση και ζητά ενότητα. Και όλη αυτή η συζήτηση της εσωστρέφειας, είναι ένα φαινόμενο που ανακυκλώνεται, είναι η κορυφή του παγόβουνου το φαινόμενο των τελευταίων ημερών, υπάρχουν πολλά τέτοια».
Σε ερώτηση για το τι σημαίνει αυτή η ενότητα στην οποία αναφέρθηκε, ο Κυριάκος Πιερρακάκης είπε ότι «η παράταξη είναι ο κόσμος της. Η παράταξη δεν είναι το ΠΑΣΟΚ. Ποτέ δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ. Οι κόμμα των φιλελεύθερων του Ελευθερίου Βενιζέλου εξέφρασε την δημοκρατική παράταξη στο τότε πλαίσιο, η ένωση κέντρου το ίδιο. Κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου αρνήθηκε να παραλάβει το κόμμα του πατέρα του γιατί αισθάνθηκε την ανάγκη να δημιουργήσει ένα καινούργιο για να εκφράσει πάλι αυτόν τον κόσμο. Σήμερα τι βλέπουμε; Σήμερα βλέπουμε τον κ. Καμίνη να εκλέγεται στην Αθήνα, τον κ. Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη, το ΔΣΑ να έχει ένα πρόσωπο του ευρύτερου χώρου στην προεδρία, βλέπουμε δύο περιφερειάρχες του χώρου, επιμελητήρια. Βλέπουμε παντού αυτήν την εικόνα. Η παράταξη στην κοινωνία υπάρχει. Στα γκάλοπ απαντά πάρα πολύς κόσμος ότι νιώθει ότι ανήκει στην κεντροαριστερά. Παρά πολύς κόσμος απαντά ότι η καλύτερη τετραετία της μεταπολίτευσης ήταν το 1981 -1985».
Κληθείς να δώσει τη δική του γνώμη για την συγκεκριμένη τετραετία ο κ. Πιερρακάκης είπε ότι θεωρεί «κορυφαία την τετραετία 1981 – 1985. Ταυτόχρονα πιστεύω και σε ένα ρητό που είχε πει ο Ζαν Ζορές, ο Γάλλος σοσιαλιστής. Είχε πει στους πολιτικούς του αντιπάλους ο Ζορές ότι «από τη φωτιά του παρελθόντος εμείς πήραμε τη φλόγα και εσείς κληρονομήσατε τη στάχτη». Ο κ. Τσίπρας σήμερα έχει επιλέξει να κληρονομήσει τη στάχτη του δικού μας παρελθόντος. Εμείς αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να ξεχωρίσουμε τη φλόγα από τη στάχτη και να πούμε και τα καλά και τα κακά. Το ΠΑΣΟΚ έκανε και λάθη αλλά και την μεγάλη κοινωνική κινητικότητα. Υπήρχε και το ραντεβού με την ιστορία και το «Τσοβόλα δώστα όλα». Και αυτά τα νέα πρόσωπα της Ελιάς και όλοι οι νεότεροι που μπήκαμε δεν έχουμε ψηφίσει κανένα μνημόνιο και κανένα εφαρμοστικό νόμο. Παρόλα αυτά ηθελημένα επιλέξαμε να υποστηρίξουμε όλη τη στρατηγική από το2010 και μετά, και παρά τις μεταρρυθμίσεις που δεν ψηφίστηκαν και έπρεπε να ψηφιστούν γρηγορότερα. Επιλέξαμε να πάρουμε στην πλάτη μας το σύνολο της ιστορίας του χώρου, και τη στάχτη του. Πήραμε και τον Τσοχατζόπουλο γιατί μαζί με αυτόν πήραμε και τον Γεννηματά, και τον Μπένο, και τον Αυγερινό και την Μελίνα. Αυτό το κάναμε ηθελημένα. Και θεωρώ ότι όλη αυτή η εσωστρέφεια πολλών κορυφαίων στελεχών του χώρου, γιατί δεν είναι μόνο ένα φαινόμενο, προσβάλλει αυτήν την τάση που σας περιέγραψα».
Στην ερώτηση αν ο κ. Βενιζέλος έχει επιδείξει μεγάλη ανεκτικότητα απέναντι στις επιλογές του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, ο κ. Πιερρακάκης είπε ότι «το ΠΑΣΟΚ είναι εγγυητής της πολιτικής σταθερότητας της χώρας, Ακολουθεί μια στάση από το 2010. Στο δίλημμα καταστροφικό και βαθιά επώδυνο, επέλεξε το δεύτερο, συχνά με αμφιθυμία αλλά ήταν σωστή επιλογή. Θα είναι έγκλημα αν από εγγυητής σταθερότητας γίνει καταλύτης αστάθειας. Και αυτό είναι κοινοβουλευτικό χαρακτηριστικό. Επειδή ένα κομμάτι της ρητορικής που έχει αναπτυχθεί με αφορμή και την επιστολή του πρώην πρωθυπουργού είναι το δίλημμα ΠΑΣΟΚ ή Ελιά , ΠΑΣΟΚ ή Δημοκρατική παράταξη, κατά την γνώμη μου είναι ψευτοδίλημμα. Το δίλημμα αυτό έχει κριθεί στην τελευταία κεντρική επιτροπή και στο συνέδριο. Η δική μου άποψη ενδεχομένως ήταν και πιο προωθημένη από αυτή που υιοθετήθηκε.»
Συνεχίζοντας ο κ. Πιερρακάκης είπε ότι με βάση την γνώμη του ότι σε πέντε χρόνια το πολιτικό σύστημα θα έχει αλλάξει άρδην και με βάση αυτό που περιέγραψε και πριν ότι η παράταξη υπάρχει στην κοινωνία αλλά αυτό δεν αντανακλάται στην κεντρική θεσμική έκφραση του χώρου, δηλαδή στο ΠΑΣΟΚ, πιστεύει ότι είναι συνθήκη ύπαρξης του ΠΑΣΟΚ η μετεξέλιξή του. «Αυτό στην ιστορία του το ΠΑΣΟΚ το έκανε πολλές φορές. Μήπως το 1989 ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν έκανε τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, που είχε βάλει τον κ. Γλέζο, τον κ. Αρσένη, τον κ. Μπούτο, και ο τίτλος ήττα ΠΑΣΟΚ – Δημοκρατική Συμπαράταξη; Δηλαδή αν δεν λέγεται ΠΑΣΟΚ και λέγεται ΠΑΣΟΚ – Δημοκρατική Παράταξη υπάρχει κάποιου τύπου λανθασμένη προσέγγιση; Υπάρχει και το ρητό του Μιτεράν, που το λέω συχνά, ότι η πολιτική είναι διαχείριση συμβόλων αλλά δεν είναι μόνο διαχείριση συμβόλων. Το 2004 πχ στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΠΑΣΟΚ είχε ενταχθεί ο κ. Μάνος και ο κ. Ανδριανόπουλος. Δεν άλλαξε το σύμβολο αλλά το ψηφοδέλτιο επικρατείας παράγει ένα συμβολισμό. Θέλω να πω ότι υπάρχουν πάρα πολλοί συμβολισμοί που μπορούν να παραχθούν και πρέπει να έχουμε αυτογνωσία ποιο είναι το περιεχόμενο του συμβόλου. Εκεί είναι η συζήτηση».
Ο κ. Πιερρακάκης τόνισε ότι στέκεται στο τελευταίο κομμάτι της δήλωσης του πρώην πρωθυπουργού ότι δεν θα παραβιάσει την πολιτική σταθερότητα σημειώνοντας ότι υπάρχουν συγκεκριμένα καθήκοντα που απορρέουν από την κοινοβουλευτική παρουσία. Και προσέθεσε ότι «όπου υπάρχουν πολιτικές αποκλίσεις, θα πρέπει να τεκμηριώνονται και στο πολιτικό περιεχόμενο, άρα και σε ψηφοφορίες στη βουλή. Αν δεν αντανακλάται στις ψηφοφορίες, σε κοινοβουλευτικό επίπεδο η πολιτική απόκλιση που αντανακλάται; Η πολιτική που ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ σήμερα είναι η πολιτική που αποφασίστηκε τον Μάη του 2010 και είναι το μονοπάτι που χαράχτηκε από τη στιγμή της υπογραφής του πρώτου μνημονίου. Απαρέγκλιτα. Στην κυβέρνηση με την Νέα Δημοκρατία μπήκαμε, και μαζί με το ΛΑ.Ο.Σ,, στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Οι αποφάσεις ήταν συγκεκριμένες όπως ελήφθησαν, και αυτές εκτελούνται σήμερα. Αυτά τα θεωρώ αυτονόητες συνθήκες. Αυτά είναι αναγκαία για να προοδεύσει η χώρα. Εγώ συμφωνώ ότι η ελληνική κοινωνία χρειάζεται ένα σοκ. Και το ΠΑΣΟΚ. Αλλά το σοκ δεν θα έρθει με συνέδρια, δεν νομίζω ότι ενδιαφέρεται κανείς για τα συνέδρια που κάνουμε. Το ζήτημα είναι το τί λέμε. Θα κάνουμε, ως Δημοκρατική Παράταξη, ένα συνέδριο που θα πούμε ρηξικέλευθες και καινοτόμες προτάσεις που θα μας ακούσει η κοινωνία; Και που θα συγκρουστούμε και εντός του χώρου μας. Παραδείγματος χάριν ίσως δεν είναι ευχάριστο σε πολλούς συντρόφους και φίλους, αλλά θα το πω: χρειάζονται συγκεκριμένες θητείες στους βουλευτές. Δηλαδή ένας βουλευτής που υπηρέτησε το έθνος 12 χρόνια, μήπως το υπηρέτησε αρκετά; Μήπως ήρθε η ώρα να μπολιαστεί το κοινοβούλιο με νέους ανθρώπους και νέο αίμα; Νέους όχι απαραίτητα στην ηλικία αλλά στην πολιτική, πχ όπως ο κ. Μπουτάρης. Θα έπρεπε μια τέτοια πρόταση να μπει στη συνταγματική αναθεώρηση, όπως και το ασυμβίβαστο υπουργού, βουλευτή, ή ο εμπλουτισμός του περιεχομένου του προέδρου της δημοκρατίας και του πώς εκλέγεται, αυτονομία της δικαιοσύνης. Αυτά είναι τα μεγάλα ζητήματα που απαιτεί κοινωνία από εμάς. Σε αυτά πρέπει να εστιάσουμε, όχι στη διαρκή εσωστρέφεια».
Όσον αφορά στο αν πρέπει να τεθεί θέμα ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, όπως το θέτει ο Γ. Παπανδρέου ο κ. Πιερρακάκης είπε ότι «στο ελληνικό πολιτικό παράδειγμα τα θέματα ηγεσίας συνήθως τίθενται μετεκλογικά και συνήθως μετά από κακά αποτελέσματα. Αντιλαμβάνομαι την ανάγκη όσο θα προχωράμε στη συγκρότηση της Δημοκρατικής Παράταξης θα πρέπει το εγχείρημα «να ντυθεί», αλλά το βασικό είναι αυτό που έλεγα και ως υποψήφιος ευρωβουλευτής της Ελιάς: το βασικό δεν είναι η ελιά αλλά το λάδι της. Το ΠΑΣΟΚ είναι ο κορμός της δημοκρατικής παράταξης. Μετέχει στην κυβέρνηση. Και η συζήτηση αυτή γίνεται επειδή υπάρχει πολιτική σταθερότητα αυτήν τη στιγμή. Και αυτό πρέπει ν” αναγνωριστεί στο ΠΑΣΟΚ. Και προεκλογικά αυτό θα πρέπει ν” αναγνωριστεί και στον κ. Βενιζέλο».
Τέλος, ο Κυριάκος Πιερρακάκης, ερωτώμενος πώς αυτός ένας νέος άνθρωπος, 31 ετών, αποφάσισε να ενταχθεί σε ένα κόμμα, όπως το ΠΑΣΟΚ, είπε ότι υπήρξε πολιτικοποιημένος από μικρός. «Σπούδασα πολιτική, ένα κομμάτι των σπουδών μου ήταν η πολιτική επιστήμη και η πολιτική οικονομία. Θέλησα να διαβώ το χάσμα που χωρίζει τη θεωρία με την πράξη. Με δεδομένο ότι από σχετικά νεαρή ηλικία, αξιακά αισθάνθηκα ότι ανήκω σε αυτόν το χώρο, ιδεολογικά, παρά τα όποια λάθη, παρά τα όποια λάθη ενδεχομένως μπορεί να διέκρινα, γιατί όταν εντάσσεται κανείς σε ένα κόμμα, βλέπει τα σωστά και τα λάθη του, βλέπει τη φλόγα και τη στάχτη του. Ήθελα να διαβώ αυτό το χάσμα, και θέλησα να το κάνω σε μια περίοδο που είναι κρίσιμη παρά το γεγονός ότι ανήκα σε αυτό το χώρο από μικρός, η πρώτη φορά που διεκδίκησα την εκλογή μου ήταν το 2012, μετά την εκλογή του κατάρρευση. Ακριβώς επειδή πιστεύω ότι στα δύσκολα δεν πρέπει κανένας να φεύγει.
Η απόφαση να ενταχθείς σε ένα κόμμα και να παίξεις και ένα τέτοιο ρόλο είναι και ατομική επιλογή, η οποία δομείται στο πλαίσιο και άλλων ατομικών επιλογών. Αποφάσισα καταρχήν να επιστρέψω στην Ελλάδα κυρίως για συναισθηματικούς λόγους, όπως όλοι οι έλληνες που είναι στο εξωτερικό. Επέστρεψα πάνω στην κρίση και εργαζόμενος πάνω στην κρίση στον ιδιωτικό τομέα, ο πολιτικός χρόνος είναι συμπυκνωμένος, ό,τι γίνει τώρα θα ισχύσει για τις επόμενες δεκαετίες. Οπότε τώρα είναι η στιγμή να συμμετέχεις».
Προσέθεσε ότι «υπάρχουν και αρνητικά στοιχεία του να συμμετέχεις σε κομματικό μηχανισμό αλλά υπάρχουν και θετικά στοιχεία, μια θετική διάσταση ανθρώπων που έχουν μια αυθεντική αγωνία ειδικά τώρα στο ΠΑΣΟΚ, με την ακραία κάμψη που έχει υποστεί, οι άνθρωποι που συμμετέχουν έχουν και αυθεντικό ενδιαφέρον και μια αυθεντική πίστη ότι κάτι μπορεί να προκύψει». Και κατέληξε τονίζοντας ότι «το ΠΑΣΟΚ του 2012 δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ της νίκης, δεν ήταν του 1981 ή των μεγάλων εποχών. Ήταν το ΠΑΣΟΚ που πήρε στην πλάτη του μια ακραία συμβολική φόρτιση, αυτήν του μνημονίου, αυτήν της διαχείρισης της κρίσης, με τα θετικά και τα λάθη της, με πολλά λάθη φυσικά, και από αυτό πρέπει να βγούμε. Οι άνθρωποι που έχουν μείνει είναι διαφορετικοί αλλά οι περισσότεροι έχουν την ανάγκη να δουν αυτό που πίστεψαν τις προηγούμενες δεκαετίες να δικαιώνεται».