Γράφει η Πέννυ Δαλαμπούρα*
Η σύγκρουση ανάμεσα στην Αρετή και στην Κακία ή στο Θεό και στο Διάβολο είναι μία πανάρχαια υπόθεση.
Όπως και η σύγκρουση του λαϊκισμού με το ρεαλισμό στην Ελλάδα των Μνημονίων.
Αυτή η μανιχαϊστική προσέγγιση της ελληνικής πολιτικής δημιούργησε τελευταία πολλές συμμαχίες με το ..διάβολο!
Ακριβώς σε μία τέτοια ανίερη συμμαχία αναφέρεται και το γνωστό αριστούργημα του Γκαίτε.
Ο σατανικός Μεφιστοφελής στοιχηματίζει με το Θεό ότι θα καταφέρει να κερδίσει την ψυχή του σεβάσμιου Δρ Φάουστ.
Ο Μεφιστοφελής κατεβαίνει στη γη και, με πολλά τεχνάσματα, πείθει τον Φάουστ ότι μπορεί να του δώσει ξανά τα νιάτα και την ομορφιά του, με αντάλλαγμα να του πουλήσει την ψυχή του…
«Ακόμη και με το Διάβολο θα πάμε, αν είναι να υπερασπιστούμε τς συμφέροντα του ελληνικού λαού…», είπε μετά το ταξίδι του στις ΗΠΑ ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Προφανώς και τις τελευταίες μέρες το ετερόκλητο «ΟΧΙ» των Κυπρίων τον οδήγησε να συμμαχήσει τελικά μαζί με τους ΑΝΕΛ.
Η σύμπλευση αυτή χαρακτηρίστηκε από την Κουμουνδούρου ως «ψηφίδα στο ψηφιδωτό» του αντιμνημονιακού μετώπου, με το οποίο φιλοδοξεί να κυβερνήσει κάποια στιγμή η κυβέρνηση της Αριστεράς.
Ναι, εκείνη η ίδια κυβέρνηση στην οποία ο Αλέξης θα ακυρώσει το μνημόνιο και θα επαναδιαπραγματευτεί τη Δανειακή Σύμβαση, θα μας κρατήσει στο ευρώ, το οποίο δεν είναι και φετίχ, ούτε όμως και η δραχμή είναι, θα εθνικοποιήσει τις τράπεζες, αλλά θα φορολογήσει και τις καταθέσεις ως εισόδημα.
Και φυσικά επειδή έχει συγκεκριμένο και -προφανώς..- κοστολογημένο πρόγραμμα «μπορεί, δεν μπορεί θα επαναφέρει τον κατώτατο μισθό», αλλά επειδή μπορεί κιόλας, αν η «Αριστερή κυβέρνηση» είχε κερδίσει τις περσινές εκλογές, θα μόχλευε και 2 δις από τον ELA για την διάσωση των κυπριακών τραπέζων και συνακόλουθα των Ρώσων ολιγαρχών.
Άλλωστε, η μαύρη τρύπα των ελληνικών ταμείων εμπίπτει πια σε τοκοχρεολύσια των δανειακών συμβάσεων – τετριμμένα πράγματα με τα οποία ασχολείται ο Στουρνάρας…
Την ίδια στιγμή, Τσίπρας και Καμμένος χαρτογραφούν τη μεγάλη αντιμνημονιακή κυβέρνηση και μοιράζουν τα υπουργεία.
Μέχρι τότε όμως, μπορούν να βοηθούν τη χώρα στην προσπάθεια για προσέλκυση επενδύσεων με δηλώσεις όπως: «Οι επενδυτές δεν θα ρθουν ποτέ σε μία οικονομία που καταρρέει και που κανείς δεν ξέρει ποια θα είναι η επόμενη μέρα…».
Ίσως όλα αυτά να ήταν διασκεδαστικά, σε κανονικές περίοδους. Όχι όταν η χώρα είναι «ήδη στα βράχια», όπως σωστά είπε ο κος Τσίπρας.
Στην Ελλάδα της μεγάλης κρίσης, που κρατιέται ζωντανή από μια ευρωπαϊκή ηγεσία κοντόφθαλμη και τιμωρητική, κανείς δεν πρέπει να τρέφει ψευδαισθήσεις. Ούτε και να εκτρέφει κίβδηλες ελπίδες για εύκολες λύσεις.
Το παράδειγμα της Κύπρου, απογύμνωσε, όλους τους δημαγικούς μύθους,που καλλιεργούνταν συστηματικά. Η Κύπρος αντιστάθηκε,διαπραγματεύτηκε, απείλησε, τζόγαρε ίσως σε κάποιες στιγμές, προσπαθώντας να σώσει μία οικονομία- καζίνο. Το αποτέλεσμα;
Η «επαναδιαπραγμάτευση» να την οδηγήσει στο να δεχτεί τελικά μια απόφαση τραγική.
Με την κοινωνία να ρημάζεται καθημερινά από χαράτσια, χρέη και περικοπές από τα τελευταία μέτρα που τώρα αποτυπώνονται στους μισθούς και στις συντάξεις, ο ΣΥΡΙΖΑ μένει καθηλωμένος στα ίδια ποσοστά.
Απελπισμένα στρέφεται στον ευρωσκεπτικισμό. Γιατι διαφορετικά δεν πιστώνεται τίποτα. Εκτός από τη δυσαρέσκεια του 64% των πολιτών για τους χειρισμούς του στο Κυπριακό.
Ίσως γιατί ο κόσμος διψά για ένα ΠΕΙΣΤΙΚΟ plan B. Ίσως γιατί η » ψυχη» του κόσμου, δεν πουλιέται τόσο εύκολα όσο η ψυχη του Δρ. Φάουστ.
Ίσως να προσβάλλεται κιόλας από τις τελευταίες συμμαχίες με τον Διάβολο. Ή όπως θα λεγε και ο Γκαίτε μέσα από τον Μεφιστοφελή: «Σαχλότερο στον κόσμο δε βρίσκω άλλο από ένα διάολο απελπισμένο…»
*Η Πέννυ Δαλαμπούρα είναι ειδικευόμενη γιατρός και μέλος της ΚΠΕ ΠΑΣΟΚ[space size=»20″]