Οι Έλληνες εξακολουθούν να μην επενδύουν σε παραγωγικούς τομείς και σε νέα τεχνολογία
Οι Έλληνες επενδύουν σε μη παραγωγικούς τομείς. Η κρίση δεν άλλαξε το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, με τη μείωση του δανεισμού να αποτελεί το βασικό εμπόδιο για κάτι τέτοιο. Συνεπώς οι κλάδοι που προτιμώνται από τους εγχώριους επιχειρηματίες για νέες επενδύσεις είναι κυρίως αυτός της εστίασης και της παροχής υπηρεσιών.
Με δυο λόγια οι Έλληνες εξακολουθούν να ανοίγουν σουβλατζίδικα, καφετέριες και κομμωτήρια, καθώς ακριβώς αυτού του είδους τα καταστήματα “κράτησαν” σχετικά τους τζίρους τους εν μέσω της χειρότερης κρίσης που ταλανίζει τη χώρα εδώ και δεκαετίες.
Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από μία επιστημονική μελέτη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία ήθελε να διαπιστώσει κατά πόσον μεταβλήθηκε το παραγωγικό μοντέλο κατά τη διάρκεια της κρίσης. Τα συμπεράσματα της μελέτης αυτής επιβεβαιώνουν μία επίσης πρόσφατη έρευνα του διεθνούς οργανισμού Endeavor.
Τα αποτελέσματα των ερευνών αυτών έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις χώρες που κατέφυγαν σε προγράμματα στήριξης και σε Μνημόνια. Κοινό χαρακτηριστικό αυτών των χωρών, με πρώτη την Ελλάδα, ειναι πως προχώρησαν σε εκατοντάδες μεταρρυθμίσεις και πραγματοποίησαν εσωτερική υποτίμηση με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και τη μετάβαση σε ένα βιώσιμο παραγωγικό μοντέλο.
Στην Ελλάδα οι λιγότερες συγκριτικά παραγωγικές επιχειρήσεις (λιγότερο του 20%) απασχολούν άνω του 70% των ιδιωτικών υπαλλήλων. Οι συντάκτες της έρευνας υπογραμμίζουν μεν ότι η ένδειξη αυτή δεν είναι ενθαρρυντική, αλλά παράλληλα αναγνωρίζουν πως αυτό συνέβη καθώς υπάρχουν μια σειρά παράγοντες σχεδόν απαγορευτικοί για την υλοποίηση ενός πιο παραγωγικού επιχειρηματικού μοντέλου.
Οι παράγοντες αυτοί είναι:
1. Η διακοπή της τραπεζικής χρηματοδότησης
2. Η χαμηλή πιστοληπτική αξιολόγηση εξαιτίας των προγραμμάτων διάσωσης. Αυτό είχε ως συνέπεια οι ελληνικές επιχειρήσεις να μη μπορούν να «βγουν» εύκολα στις αγορές, αφού δεν είχαν τις εγγυήσεις ή τις αποκτούσαν πολύ ακριβά.
3. Η απότομη αύξηση της ανεργίας και η κατακόρυφη πτώση της εγχώριας ζήτησης, σε συνδυασμό με την έλλειψη της τραπεζικής χρηματοδότησης, δεν άφηναν περιθώρια για επενδύσεις εντάσεως κεφαλαίου ή γνώσης, όπως είναι οι εταιρείες υψηλής τεχνολογίας, νανοτεχνολογίας κ.λπ. Ο νέος άνεργος χρειαζόταν κάτι «γρήγορο και εύκολο» για να βγάλει τον επόμενο μήνα. Αντίθετα, οι εξαγωγές, η νανοτεχνολογία, η υψηλή τεχνολογία και γενικότερα οι λεγόμενοι παραγωγικοί κλάδοι (tradable) απαιτούν επενδύσεις, εκπαίδευση και αρκετό χρόνο.