Γράφει ο Γεράσιμος Α. Φεσσιάν
Ίσως να είμαι άσχημα επηρεασμένος από την θλιβερή κατάσταση στην Κύπρο. Σίγουρα όμως είμαι φορτισμένος από την δραματική κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα μου από τις αμέτρητες σανίδες «σωτηρίας» που της έχουν «ρίξει» οι Ευρωπαίοι εταίροι μας.
Σίγουρα έχουμε κάνει κι εμείς τα λάθη μας, αφού ποτέ δεν πήραμε στα σοβαρά όπως οφείλαμε, τις παρατηρήσεις του κ. Hoakin Almunia. Όμως τα πολιτικά λάθη δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται ως εταιρικά, γιατί όπως και να το κάνουμε είμαστε κράτος και όχι ανώνυμη εταιρία. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η χώρα μας συμμετέχει σε ένα Ευρωπαϊκό Οργανισμό ο οποίος διέπεται από κανονισμούς και ένας από αυτούς σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο είναι της αμοιβαιότητας. Παραβιάζονται άρθρα της αμοιβαιότητας; Ναι, και κατάφορα, αφού αποδεδειγμένα δεν υπάρχουν ψήγματα Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Επιπλέον τίθεται θέμα Συνταγματικότητας αφού και η Κεντρική Τράπεζα έχει εγγράφως γνωστοποιήσει ότι θεωρεί οποιοδήποτε μέτρο που αποσκοπεί τη μείωση ή περιορισμό περιουσιακών δικαιωμάτων των καταθετών ότι αντιστρατεύεται τις πρόνοιες του συντάγματος της Δημοκρατίας και του πρώτου άρθρου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, και ότι οποιαδήποτε εισήγηση περί του αντιθέτου είναι νομικά αβάσιμη και δεν μπορεί να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη.
Ποιοι ασκούν οικονομική εποπτεία; Οι Γερμανοί. Είναι σε κάτι καλύτεροι από εμάς; Όχι γιατί εάν λάβουμε σοβαρά τον δείκτη οικονομικής παρανομίας και διαφθοράς, θα δούμε ότι είναι ιδιαίτερα ψηλά. Μάρτυράς μου η Siemens. Και εάν κάποιος δεν με πιστεύει μάρτυράς μου η Ferostall.
Όμως γιατί έχει επιλέγει αυτή η χρονική συγκύρια; Γιατί έχει ανοίξει τώρα η συζήτηση;
Γιατί έχει ανοίξει μαζί με την συζήτηση για νέα γεωπολιτική στρατηγική; Ποιος είναι τελικά μαζί μας σε αυτό το παιχνίδι; Και ποιος απέναντι μας; Ποιον βολεύει η διχοτόμηση της οικονομικής ζώνης του Ευρώ; Ποιος θέλει δυο ζώνες του Ευρώ για να αναδείξει την επικυριαρχία του πάνω στα οικονομικά συντρίμμια του Νότου;
Μήπως τελικά τον «φάγανε» τον Καραμανλή το 2009 γιατί τα είχε βρει με τον Πούτιν; Μήπως τελικά η Κυβέρνηση Παπανδρέου διαδραμάτισε ένα πολύ περίεργο ρόλο για τα Εθνικά γεωπολιτικά συμφέροντά μας, ασκώντας πιέσεις στους Βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. τότε, για να δεχτούν ως ύστατη λύση την είσοδο του Δ.Ν.Τ. και όχι να λύσει το πρόβλημα εντός της Ε.Ε. ως όφειλε;
Πως είναι δυνατόν να εκβιάζονται πολιτικές ηγεσίες από τεχνοκράτες υπαλλήλους της τρόικας και οι ίδιοι οι πολιτικοί αρχηγοί αλλά και οι λαοί τους να μην επαναστατούν;
Δείξτε μου μια χώρα που ακολούθησε το πρόγραμμα εξυγίανσης και βγήκε ωφελούμενη. Δείξτε μου μια χώρα που ολοκλήρωσε ένα πρόγραμμα δίχως να έχει χάσει την αξιοπρέπειά της ή την Εθνική Κυριαρχία της.
Τελικά τι ακριβώς θέλουν από εμάς; Γιατί μας εμπαίζουν; Είναι δυνατόν να πιστεύει κάποιος από τους σοφούς-κατά τα αλλά-πολιτικούς μας ότι με αυτό τον τρόπο θα διαπραγματευτούν; Θα ξεχάσω τις δεσμεύσεις του Παπανδρέου για «όχι αλλά μέτρα» ή του Σαμαρά ότι «τα δώρα δεν θα κοπούν»; Θα ξεχάσω τις δεσμεύσεις των Υπουργών Ανάπτυξης των τριών τελευταίων ετών για ανάκαμψη; Με ποιο οικονομικό μοντέλο; Μόνο η Κύπρος είναι το πρόβλημα; Γιατί όχι το Λουξεμβούργο, η Μάλτα ή το Λιχνενστάιν;
Έχω ξαναγράψει στο παρελθόν ότι η διακυβέρνηση Παπανδρέου απώλεσε την μοναδική ιστορική ευκαιρία να γράψει με χρυσά γράμματα μια νέα κοινωνική συμφωνία συντάσσοντας στο πλευρό της όλες τις Μεσογειακές δυνάμεις για να διεκδικήσουν ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης. Το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να αντιγράψει τα βήματα του Ανδρέα Παπανδρέου. Αντί αυτού επέλεξε υπογράφοντας Μνημόνια να διαδραματίσει τον ρόλο του Εφιάλτη «βάζοντας» από την πίσω πόρτα της Ε.Ε. το Δ.Ν.Τ.
Με αυτό το τίμημα όχι (!), δεν θέλω την παραμονή της Ελλάδας πάση θυσία στο ευρώ, για να πάθει αργά ή γρήγορα η χώρα μου ότι και η Κύπρος. Γιατί κακά τα ψέματα εκεί οδηγούμαστε.
Το θέμα είναι να βρεθεί λύση εντός του Ευρώ με σοβαρό και αξιόπιστο πρόγραμμα ανασυγκρότησης άμεσα συνδεδεμένο με ρήτρα ανάπτυξης ή εάν μπορούμε να προετοιμαστούμε κατάλληλα με σύνεση και ομοψυχία για μια έξοδο από το Ευρώ χωρίς να ματώσουμε.
Γιατί «βελούδινη» λύση, η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει.
* Ανεξάρτητος Περιφερειακός Σύμβουλος Π.Ε. Αχαΐας