Και αν τουλάχιστον προς το παρόν η κοινωνική αναταραχή δεν είναι τόσο μεγάλη ώστε να επηρεάσει την κυβέρνηση, η πολιτική αναταραχή μπορεί να προκαλέσει “ατύχημα” με άγνωστες συνέπειες
Μια διαφορετική σχέση με την τρόικα επιχειρεί να οικοδομήσει η κυβέρνηση στο πλαίσιο μια νέας προσέγγισης στην εφαρμογή των συμφωνηθέντων που περιλαμβάνει το μνημόνιο.
Στην κυβέρνηση γνωρίζουν ότι όσο υπάρχουν δάνεια τα οποία πρέπει να αποπληρωθούν, η ανεξαρτητοποίηση από την τρόικα μοιάζει αδύνατη. Ειδικά από τη στιγμή που τόσο ο κ. Σαμαράς όσο και ο κ. Βενιζέλος έχουν δεσμευτεί με τις υπογραφές τους ότι θα τηρήσουν τις συμφωνίες με τους εταίρους-δανειστές και θα υλοποιήσουν τα μέτρα που περιλαμβάνει το μνημόνιο.
Ωστόσο, άλλο είναι η τήρηση της συμφωνίας μέχρι την αποπληρωμή των δανείων και άλλο η παρουσία των επικεφαλής της τρόικας κάθε τρεις και λίγο στην Αθήνα, που φέρνει κοινωνική και πολιτική αναταραχή.
Και αν τουλάχιστον προς το παρόν η κοινωνική αναταραχή δεν είναι τόσο μεγάλη ώστε να επηρεάσει την κυβέρνηση, η πολιτική αναταραχή μπορεί να προκαλέσει “ατύχημα” με άγνωστες συνέπειες.
Ακριβώς για αυτό το λόγο τόσο στο Μέγαρο Μαξίμου όσο και στο υπουργείο Οικονομικών, αναζητούν το εναλλακτικό σχέδιο που θα περιλαμβάνει την υλοποίηση των δεσμεύσεων απέναντι στην τρόικα, χωρίς όμως τη διαρκή παρουσία των επικεφαλής των ελεγκτών στη χώρα.
Βέβαια όσο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο συνεχίζει να εκταμιεύει δόσεις προς την Ελλάδα, ο έλεγχος από απόσταση μοιάζει μάλλον δύσκολος, εφόσον ζητηθεί κάτι τέτοιο από την κυβέρνηση.
Η μόνη περίπτωση να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, θα ήταν εάν οι Βρυξέλλες αποφάσιζαν να μειώσουν τη φυσική παρουσία της τρόικας σε μια ένδειξη καλής θέλησης, αλλά και καλής πίστης προς την ελληνική πλευρά.
Μια τέτοια απόφαση θα απαιτούσε τη σύμφωνη γνώμη του Βερολίνου, το οποίο θα μπορούσε να παίξει και το μεσολαβητή μεταξύ Ελλάδας-Βρυξελλών-ΔΝΤ, για να βρεθεί μια συμβιβαστική λύση.
Προφανώς δεν θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για τέλος του μνημονίου και της αυστηρής επιτήρησης της τρόικας, αλλά επικοινωνιακά τουλάχιστον θα αποτελούσε ένα ισχυρό όπλο στα χέρια της κυβέρνησης, καθώς δεν θα είχε κάθε τρεις μήνες (ή και συχνότερα) να βρίσκεται αντιμέτωπη με μια νέα εμπλοκή των διαπραγματεύσεων στην Αθήνα με την τρόικα.
Η συζήτηση δεν είναι βέβαια εύκολη και ακόμα περισσότερο εύκολο δεν είναι η Ελλάδα να αποσπάσει από τους εταίρους-δανειστές μια τέτοια συμφωνία. Ωστόσο, τουλάχιστον παρασκηνιακά, στο εσωτερικό της χώρας η προετοιμασία του αιτήματος έχει ξεκινήσει, ενώ δεν είναι λίγοι όσοι γνωρίζουν τις ελληνικές προθέσεις και στο εξωτερικό.
Μένει να δούμε την κατάληξη της συζήτησης.
Αλέξανδρος Κλωσσας