Θα φύγουμε στην εκπνοή του καλοκαιριού. Έτσι στα ξαφνικά για δύο-τρεις μέρες. Χωρίς πρόγραμμα, χωρίς κράτηση σε δωμάτιο. Δεν χρειάζεται άλλωστε. Στα νησιά που θα πάμε δεν υπάρχει λόγος να αγχωθούμε για τίποτα. Θα είναι η τελευταία απόδραση του καλοκαιριού, μια τελευταία ευκαιρία να φορτίσουμε λίγο ακόμα τις μπαταρίες, να κρατήσουμε ζωντανό το καλοκαίρι όσο περισσότερο μπορούμε.
Ο στόχος θα είναι ένας: να πιάσουμε τραπέζι πλάι στο κύμα και να ξορκίσουμε την φθινοπωρινή μελαγχολία με τσίπουρα και θαλασσινούς μεζέδες. Ανασυγκρότηση δυνάμεων στην απόλυτη εξουσία του Αιγαίου.
Ύδρα
Περπατώντας ανάμεσα στα αρχοντικά, τα επιβλητικά κανόνια και τα αγκυροβολημένα, πολυτελή κότερα νομίζουμε προς στιγμή ότι διακρίναμε τις φιγούρες της Σοφία Λόρεν και της Μπριζίτ Μπαρντό πίσω από τα τεράστια μαύρα γυαλιά τους. Η Ύδρα είναι κοσμοπολίτικη χωρίς καν να το προσπαθεί. Σε αυτόν το στενό, άγονο βράχο με τις απότομες ακτές, διατηρούμε ζωντανό το καλοκαιρινό όνειρο χωρίς καλογυαλισμένα αυτοκίνητα αλλά πάνω σε γαϊδουράκια και θαλάσσια ταξί. Το απόγευμα, το πιο περιζήτητο σημείο στο νησί είναι τα βράχια της Υδρονέτας. Εκεί, σκαρφαλωμένοι στο μυχό του λιμενοβραχίονα κάνουμε τον απολογισμό μας στα λίγα λεπτά που διαρκεί η βουτιά του ήλιου στη θάλασσα.
Άνδρος
Το τυπικό επιμένει να την θεωρεί κυκλαδονήσι. Η ψυχή της όμως και το σώμα της είναι από αλλού. Αντί για στριμωγμένα, ολόλευκα σπίτια που μοιάζουν με κύβους σε παιδικό παιχνίδι, η Άνδρος έχει να επιδείξει τα αρχοντικά με μπρούντζινα ρόπτρα στις βαριές πόρτες, κεραμοσκεπές πάνω από τα νεοκλασικά σπίτια και τις απομονωμένες βίλες των καραβοκύρηδων. Αντί για αυστηρά βράχια και άγονες πλαγιές, είναι στρωμένη με ένα πράσινο χαλί από πλατάνια, ευκαλύπτους, αιωνόβιες αροκάριες και μοσχοβολά μπουκαμβίλιες και γιασεμί. Αντί να μιλάει για το ένδοξο παρελθόν της, ζει το τώρα, επιδεικνύει την ακμή του παρόντος και του μέλλοντος. Εδώ, οι ιεροτελεστίες του νυχτερινού γλεντιού δίνουν τη θέση τους σε προβολές ταινιών, εκθέσεις σύγχρονης ζωγραφικής, φωτογραφίας και βιβλίου, σε εικαστικά και μουσικά δρώμενα και χορωδιακά φεστιβάλ. Και όλα αυτά σε λιγότερο από δυο ώρες από τη Ραφήνα.
Τήνος
Τα πλήθη που συνωστίζονται για να προσκυνήσουν την Παναγία έχουν προ πολλού αναχωρήσει. Εκείνοι σπάνια ανακαλύπτουν την πραγματική Τήνο. Αυτήν που κρύβεται πέρα από την Χώρα και το πολύβουο λιμάνι. Αυτό το “ιερό καθήκον” το άφησαν σε εμάς. Έξω από τη Χώρα το χειροποίητο νησί μοιάζει με υπαίθριο έργο τέχνης. Το νησί, με ένα μαγικό τρόπο έχει καταφέρει να μείνει απρόσβλητο από το σύνδρομο του lifestyle. Γοητευτικοί οικισμοί, καλοδιατηρημένα χωριά που κρύβουν θησαυρούς μέσα σε σκιερές μεσαιωνικές στοές και σπίτια με μαρμαρόγλυπτες λεπτομέρειες, περίτεχνοι περιστερώνες από σχιστόλιθο, το σεληνιακό τοπίο στο Βώλακα, παραλίες με διάφανα νερά, είναι όλα εκεί και περιμένουν τους μυημένους να τα ανακαλύψουν έστω και στην εκπνοή του καλοκαιριού.
Κύθνος
Είναι επίτηδες μικρή για να ανακαλύψουμε εύκολα τις ομορφιές της. Να γευτούμε τρυφερό αρνάκι, να γλυκαθούμε με αμυγδαλωτά και να χορέψουμε θερμιώτικο μπάλο. Στην Κύθνο ξεκινάμε για ένα σαββατοκύριακο και επιστρέφουμε για πάντα. Στο πλευρό μας η φθινοπωρινή λιακάδα που μας οδηγεί στα καφενεία της ολόλευκης Χώρας που μοσχοβολά γαρδένιες, για ουζάκια και βανίλια υποβρύχιο, στα ψηλά κάστρα, στις εκκλησίες με την απόκοσμη ακουστική και στον Άγιο Στέφανο με τα ελάχιστα σπίτια, χτισμένα πάνω στο κύμα, όπου μιλάμε σχεδόν ψιθυριστά για να μην διαταράξουμε την απόλυτη ησυχία. Η Κύθνος θα αποτελεί πάντα το low profile καταφύγιό μας όταν η βουή της πρωτεύουσας γίνεται αβάσταχτη.
Κέα
Είναι η βασίλισσα της πρώτης και συνεπώς, της τελευταίας, βουτιάς. Η διαδρομή από την πρωτεύουσα προς την Τζιά είναι μόλις μία ώρα. Όσο δηλαδή θα χρειαστούμε για να διασχίσουμε την Κηφισίας ή την Βασιλίσσης Σοφίας σε ώρα αιχμής. Άλλος κόσμος με το που φτάνουμε στο νησί. Κορναρίσματα και αναμμένες λαμαρίνες μοιάζουν μακρινό παρελθόν στην αρχοντική Ιουλίδα, την κάτασπρη αλλά με κοκκινωπές κεραμοσκεπές Χώρα, με την καλλιτεχνική ατμόσφαιρα, τα λιθόστρωτα ανηφορικά στενά, τις λουλουδιασμένες αυλές, τις τζελατερίες με πανοραμική θέα στη θάλασσα και τα κουκλίστικα μαγαζιά. Χαλαρώνουμε στον Κούνδουρο και στον Οτζιά, με φόντο τις βίλες των εφοπλιστών και δίνουμε το τελειωτικό χτύπημα στα σκουπίδια της μνήμης με βόλτες στα μονοπάτια της ενδοχώρας περνώντας μέσα από δρυοδάση και ολάνθιστα περιβόλια.
Διαβάστε περισσότερα στο www.arttravel.gr