Γράφει η @elprev
Μεγάλη συζήτηση γίνεται τις τελευταίες μέρες για την »διαφορετικότητα»…
Βέβαια απ” όσο θυμάμαι κρατάει χρόνια αυτή η συζήτηση… Γιατί όμως;
Είναι τελικά η κοινωνία μας τόσο συντηρητική και δεν μπορεί, δεν θέλει να αποδεχθεί έξω από τους κανόνες της;
Κανόνες.. η λέξη-κλειδί…
Με ποιους κανόνες, ποια κριτήρια κρίνουμε κάποιον ως διαφορετικό;
Γιατί στην τελική, ό,τι κάνουμε, ;o,τι μας αρέσει και μας εκπροσωπεί πρέπει να μπει σε κάποιο κουτάκι με την ταμπέλα του;
Αδυνατούμε να διαχειριστούμε οτιδήποτε αν δεν έχει πάνω του μια ταμπέλα που θα μας δηλώνει περί τίνος πρόκειται….
Έτσι είτε σεβόμαστε είτε όχι την διαφορετικότητα στην ουσία κριτική ασκούμε..
Και δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να κρίνουμε οποιονδήποτε. ειδικά όταν δεν μας βλάπτει πουθενά…
Δεν θα λυθεί ποτέ το θέμα του σεβασμού της »διαφορετικότητας” αν δεν καταλάβουμε πως δεν υπάρχει διαφορετικότητα…
Είμαστε όλοι ίδιοι από την στιγμή που έχουμε την ίδια αφετηρία και το ίδιο τέρμα.
Πώς θα επιλέξει ο καθένας να ζήσει αυτήν την διαδρομή είναι αναφαίρετο δικαίωμα του και δεν επιδέχεται καμίας κριτικής…
Ας μην ψάχνουμε καινούργιους τρόπους απομόνωσης, τόσα χρόνια μόνο σε καλό δεν μας βγήκε.
Επιτέλους, ας σταματήσουμε να δημιουργούμε μόνοι μας προβλήματα που δεν υπάρχουν και να ψάχνουμε μετά λύσεις..
Όταν οι κανόνες αντί να ορίζονται από ανθρώπους τους ορίζουν τότε όχι μόνο είναι λάθος κανόνες αλλά θα δημιουργήσουν και μια κακή κοινωνία.
Σαν την δική μας…