Δεν είναι η πρώτη φορά που αυτή η κυβέρνηση αποδεικνύει ότι έχει τουλάχιστον κακή σχέση με αυτό που στην πολιτική αποκαλείται momentum
Θεωρητικά, μετά από εκείνες τις δηλώσεις του προπομπού Προέδρου της Βουλής Ευάγγελου Μεϊμαράκη και την κυβερνητική διαρροή μετά τη συνάντηση Σαμαρά- Βενιζέλου στο Μαξίμου, η κατάθεση στη Βουλή της σχετικής νομοθετικής ρύθμισης από τον αρμόδιο υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Μιχελάκη, ώστε η απόφαση της κυβέρνησης να εγκριθεί από τη Βουλή και οι ευρωεκλογές του Μαΐου να γίνουν με σταυρό, ήταν ζήτημα ημερών.
Τώρα, μαθαίνουμε ότι στην κυβέρνηση δεν έχουν καταλήξει ακόμα σε βασικά στοιχεία της διάταξης, στοιχεία που θα έπρεπε να είχαν οριστικοποιηθεί πριν γίνουν οι σχετικές εξαγγελίες. Δεν ξέρουν ακόμα πόσους σταυρούς θα δικαιούνται να βάζουν οι ψηφοφόροι. Θα είναι 3; Θα είναι 4; Θα είναι 5; Δεν γνωρίζουν ακόμα αν οι ευρωεκλογές θα γίνουν σε μία ενιαία εκλογική περιφέρεια- που είναι και το πιθανότερο- ή θα υπάρξει διαίρεση.
Έχει δε προκύψει και ζήτημα με το ασυμβίβαστο ανάμεσα στον εν ενεργεία βουλευτή στο ελληνικό κοινοβούλιο και τον υποψήφιο για το ευρωκοινοβούλιο. Θα καταργηθεί, θα διατηρηθεί ή θα αλλάξει; Και πως αυτό εμπλέκεται με τον εσωκομματικό σχεδιασμό των πολιτικών αρχηγών που από τη μία θέλουν να «πουλήσουν» δημοκρατία αποφεύγοντας τον ορισμό των υποψηφίων και από την άλλη ψάχνουν τρόπους να ελέγξουν την τελική σύνθεση των ευρωψηφοδελτίων; Μύλος…
Συμπερασματικά, χωρίς να είναι καθόλου βέβαιο ότι η ευθύνη ανήκει στον αρμόδιο υπουργό Εσωτερικών Γ. Μιχελάκη η κυβέρνηση έχει για άλλη μία φορά χαθεί ανάμεσα στον πολιτικό της σχεδιασμό και τις επικοινωνιακές της ανάγκες. Αντιμετωπίζει ακόμα και θεσμικά ζητήματα με επικοινωνιακούς όρους. Όπως τις αποκαλύψεις για τις λίστες, για τις μίζες και τις ΜΚΟ. Όλα τα «θαύματα» τρεις μέρες και βλέπουμε…
Γιάννης Καμπουράκης