Αυτό που απουσιάζει σταθερά από τις συνομιλίες και εν τέλει από τις συμφωνίες με την τρόικα, είναι το νέο αναπτυξιακό μοντέλο που θα ακολουθήσει η χώρα
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια η Ελλάδα έχει εγκλωβιστεί στο κυνήγι της επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων, της υλοποίησης των προαπαιτούμενων και κυρίως της εκταμίευσης των δόσεων ώστε να αποφευχθεί η «χρεοκοπία».
Οι αξιολογήσεις της ελληνικής Οικονομίας περνούν η μία μετά την άλλη και το μόνο καινούργιο που μαθαίνουμε είναι ποιες είναι οι νέες απαιτήσεις της τρόικας και ποια τα νέα μέτρα που θα πρέπει να λάβουμε, ώστε να μας δώσουν την πολυπόθητη δόση.
Αυτό που απουσιάζει σταθερά, ωστόσο, από τις συνομιλίες και εν τέλει από τις συμφωνίες με την τρόικα, είναι το νέο αναπτυξιακό μοντέλο που θα ακολουθήσει η χώρα.
Οι εξαγγελίες και τα σχέδια αυτά τα τέσσερα χρόνια πολλά. Αντίστοιχα πολλές και οι υποσχέσεις από τους εταίρος σχετικά με τη στήριξη που θα μας δώσουν και τα προγράμματα που θα δημιουργηθούν.
Πρόσφατο παράδειγμα η δημιουργία του Ελληνικού Επενδυτικού Ταμείου στα πρότυπα της γερμανικής κρατικής επενδυτικής τράπεζας KfW. Το ταμείο εξαγγέλθηκε το περασμένο Ιούλιο και μάλιστα από τα χείλη του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όταν αυτός είχε επισκεφθεί την Ελλάδα.
Από τότε όμως πέρασαν 9 μήνες και οι εξαγγελίες έμειναν στα χαρτιά. Το ίδιο και τα 100 εκατ. ευρώ που είχε τάξει η Γερμανία ότι θα συνεισέφερε στο ταμείο. Χθες ο κ. Σόιμπλε στο περιθώριο της συνεδρίασης του Ecofin, ανακοίνωσε ότι το Επενδυτικό Ταμείο θα συσταθεί μέσα στο μήνα. Μένει λοιπόν να δούμε αν η δήλωση Σόιμπλε, αποτελεί ακόμα μια εξαγγελία χωρίς αντίκρισμα ή τα πράματα έχουν αλλάξει.
Ωστόσο, το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας και ανάπτυξης της χώρας παραμένει και για αυτό δεν φταίει μόνο η καθυστέρηση στη σύσταση του ταμείου, αλλά η ανυπαρξία ενός αναπτυξιακού σχεδίου που θα βγάλει τη χώρα από την «μέγγενη» της κρίσης.
Η δημιουργία ενός ή πολλών ταμείων, χωρίς πρώτα να υπάρχει συγκεκριμένος σχεδιασμός είναι σαν να βάζεις το κάρο μπροστά από το άλογο. Όσα λεφτά και αν έχουν αυτά τα ταμεία, το αποτέλεσμα κινδυνεύει να είναι ανύπαρκτο αν δεν υπάρξει σαφές σχέδιο για το που θα κατευθυνθούν τα κεφάλαια που υπάρχουν.
Και τέτοιο σχέδιο δεν υπάρχει. Η Ελλάδα ακόμα βρίσκεται στη λογική του ήλιος, θάλασσα και υπηρεσίες. Δηλαδή αυτά που πουλάει εδώ και δεκαετίες.
Αυτό επιβεβαιώνει ακόμα και ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας με άρθρο στον Βρετανικό Guardian. Ο κ. Στουρνάρας, αναφερόμενος στο νέο αναπτυξιακό μοντέλο της Ελλάδας, λέει ότι η Ελλάδα θα εκμεταλλεύεται πλήρως τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα (γεωγραφική θέση, κλίμα, πολιτισμός, πρώτες ύλες, ανθρώπινο δυναμικό) και την αποκατεστημένη της ανταγωνιστικότητα, ενώ τα θεμέλια του νέου μοντέλου θα βασιστούν σε βιώσιμους παράγοντες, όπως οι επενδύσεις, οι εξαγωγές, η καινοτομία, και οι αποκρατικοποιήσεις.
Με λίγα λόγια ακόμα βρισκόμαστε στην αρχή, χωρίς πλάνο, χωρίς στόχους, χωρίς μελέτες και κυρίως χωρίς ανάπτυξη. Ο χρόνος όμως τελειώνει μαζί με τις δόσεις των δανείων, καθώς σύντομα η Ελλάδα θα κληθεί να καλύψει τις ανάγκες τις από αυτά που παράγει η ίδια.
Ελλείψει λοιπόν αναπτυξιακού σχεδίου η χώρα κινδυνεύει να πέσει ξανά στη λογική του «πάρτε φτηνό χρήμα μέσω επιδοτήσεων και μη με ξεχάσετε στις ερχόμενες εκλογές», αλλά αυτή η λογική (μεταξύ άλλων) μας οδήγησε στα μνημόνια και αν επαναληφθεί θα μας οδηγήσει ξανά!
Αλέξανδρος Κλώσσας