Η πορεία, όχι μόνο του χώρου, αλλά της χώρας, θα ήταν διαφορετική αν
ο κ. Κουβέλης δεν είχε κάνει εγκληματικές πολιτικές επιλογές
Ο Ανδρέας Παπαδόπουλος ουσιαστικά μπήκε στη ζωή μας το 2012 όταν ανέλαβε εκπρόσωπος Τύπου της τότε κοινοβουλευτικής Δημ.Αρ.
Συνέντευξη – επιμέλεια Παναγιώτης Φωτεινός
Είναι ένας άνθρωπος που διάλεξε να πορευτεί πολιτικά από τον δύσκολο δρόμο. Διάλεξε να πάει από τις σκάλες του πολιτικού πολιτισμού και όχι από το ασανσέρ του πολιτικού λαϊκισμού. Δεν αναμάσησε ποτέ του τα εύληπτα τσιτάτα της αριστεράς της πλατείας, προκειμένου να αποκομίσει πρόσκαιρα εκλογικά οφέλη.
Αντίθετα, πάντα τον βλέπουμε να προσπαθεί να συνθέσει, να δημιουργήσει απόψεις μέσα από τον διάλογο, έτσι όπως έμαθε να κάνει δίπλα από τον δάσκαλο του, τον Λεωνίδα Κύρκο. Είναι από τους ανθρώπους που τους νοιάζει να παράξουν πολιτική και όχι να την καταναλώσουν.
Ο ίδιος πλησιάζει πλέον τα 40 του χρόνια και παραμένει πολιτικά ανήσυχος και δημοσιογραφικά δραστήριος. Δηλώνει αθεράπευτα Ολυμπιακός, επιπόλαιος και πρόσφατα σφόδρα χαζομπαμπάς. Λατρεύει τον Αλ Πατσίνο και ξεχνιέται μέσα στις σελίδες του Ζορμπά του Καζαντζάκη.
Το ευπροσήγορο προφίλ του, η κουλτούρα διαλόγου που έχει σαν αμόλυντος ανανεωτικός, αλλά και η πολιτική του συγκρότηση, τον καθιστούν ως ένα από τα πρόσωπα που θα μας απασχολήσουν το επόμενο διάστημα. Όταν δεν παίζει ο Ολυμπιακός.
Πριν μιλήσουμε για οτιδήποτε άλλο πες μου κατ’ αρχήν, γιατί ένας Ολυμπιακός πρέπει να είναι αριστερός;
Ή γιατί ένας αριστερός πρέπει να είναι Ολυμπιακός; Πέρα από πλάκα, αυτές οι «ταυτίσεις» νομίζω ότι είχαν μεγαλύτερη αξία κατά το παρελθόν όταν ο Ολυμπιακός ήταν η ομάδα των λαϊκών στρωμάτων και ο Παναθηναϊκός της μπουρζουαζίας. Εγώ είμαι Ολυμπιακός και μάλιστα άρρωστος από μικρό παιδί, από τα πέτρινα χρόνια. Σκέψου ότι καλά-καλά το πρωτάθλημα του 1988 δεν το θυμάμαι. Άρα, ήταν μια επιλογή που δεν έγινε λόγω του ότι ήθελα να είμαι με τον (μόνιμο) πρωταθλητή. Ήθελα να είμαι με την ομάδα που ήταν ταυτισμένη με το πάθος, την καλώς εννοούμενη μαγκιά και μπέσα, με την ομάδα θρύλο της χώρας. Οφείλω να σου πω, ότι σήμερα που πλησιάζω τα 40, ο Ολυμπιακός αποτελεί καθημερινή ενασχόληση και μεγάλη απόλαυση. Άσε που το πρώτο μου μέλημα, τώρα που είναι καλοκαίρι, είναι να ξεκινώ τη μέρα μου με τον Γαύρο περιμένοντας να διαβάσω για τις μετεγγραφές.
Βρισκόμαστε κατά τη διάρκεια μιας διαδικασίας ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς. Πιστεύεις πως έχει πιθανότητες να πετύχει αυτή η προσπάθεια;
Πρέπει να πετύχει. Είναι η ύστατη ευκαιρία του χώρου. Ο κόσμος έχει κουραστεί από τις συνεχείς αποτυχημένες πρωτοβουλίες, οι οποίες οφείλονται και σε προσωπικές στρατηγικές. Κατά τη γνώμη μου, σε πολύ μεγάλο βαθμό η επιτυχία του εγχειρήματος θα εξαρτηθεί από τις διαθέσεις που θα επιδείξουν η Φώφη Γεννηματά και ο Σταύρος Θεοδωράκης. Ο κόσμος είναι έτοιμος.
Στο παρελθόν έγιναν αρκετές προσπάθειες. Ποια λάθη πιστεύεις έγιναν σε προηγούμενες φορές που τώρα πρέπει να αποφευχθούν;
Η μεγαλύτερη ευκαιρία ήταν η ιστορία των «58», όταν και συγκεντρώθηκε η αφρόκρεμα του χώρου. Το μοιραίο πρόσωπο της ιστορίας είναι φυσικά ο Φ. Κουβέλης. Σε πολύ μεγάλο βαθμό, η πορεία, όχι μόνο του χώρου, αλλά της χώρας, θα ήταν διαφορετική αν
ο κ. Κουβέλης δεν είχε κάνει εγκληματικές πολιτικές επιλογές. Ας μην μιλήσω, δε, για την μετέπειτα στάση του και τον τρόπο που «γλύφει» τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αξιολύπητο να σε φώναζαν Καρατζαφέρη της αριστεράς και Τσιριμώκο και τώρα να βαράς την πόρτα και τα κουδούνια μπας και σου ανοίξουν.
Τις τελευταίες ημέρες έρχονται στο Φως της δημοσιότητας διάφορες αποκαλύψεις για την περίοδο του πρώτου εξαμήνου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Μετά λοιπόν και από όσα είπε και ο Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ ποσό κοντά πιστεύεις περάσαμε από την έξοδο;
Φτάσαμε στο χείλος της εξόδου από την ευρωζώνη. Όμως, ο βασικός λόγος που δεν έγινε το μοιραίο είναι επειδή ο πρωθυπουργός δεν πίστευε στην έξοδο. Ότι και αν λέγεται, δεν πιστεύω ότι ο κ. Τσίπρας είχε στο πίσω μέρος του μυαλού του την έξοδο. Απλώς, λόγω άγνοιας και απειρίας πίστευε ότι με τις κινήσεις που θα κάνει θα φοβηθεί η Μέρκελ, ο Ολάντ κλπ. Τελικά, όπως αποδείχτηκε, φοβήθηκε ο ίδιος…
Πιστεύεις εκείνη την περίοδο της διαπραγμάτευσης έως το δημοψήφισμα πως υπήρχε ενδεχόμενο Συνταγματικής εκτροπής;
Όχι. Υπήρχε, όμως, μια ομάδα ανοήτων, με πρώτο τον Βαρουφάκη, που πίστευε ότι η χώρα είναι παιχνίδι και ο ίδιος μεγάλος γκάμπλερ. Ο Βαρουφάκης δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα πολιτικό ψώνιο, που κόστισε πολλά δις στη χώρα. Φυσικά, απίστευτη είναι η ευθύνη του κ. Τσίπρα που τον επέλεξε.
Πες μου την άποψη σου για τον εκλογικό νόμο, την απλή αναλογική και το κατώφλι εισόδου για ένα κόμμα στη Βουλή
Μεγάλωσα με την ιδέα της απλής αναλογικής. Σήμερα, δεν πιστεύω σε αυτήν. Με ενδιαφέρει η αναλογικότητα της ψήφου, περισσότερο, όμως, με ενδιαφέρει το ζήτημα της διακυβέρνησης, πολύ περισσότερο για μια χώρα, όπως η Ελλάδα. Πιστεύω στην πρόταση που κατέθεσε το Ποτάμι για ένα μπόνους 15 ως 25 έδρες, ανάλογα με το ποσοστό του πρώτου κόμματος.
Θεωρείς πως η κυβέρνηση προβαίνει σε μεθοδεύσεις και τακτικισμούς σχετικά με τον εκλογικό νόμο;
Όλες οι κυβερνήσεις έχουν παίξει με τον εκλογικό νόμο, κάνοντας, συνήθως, σχέδια επί χάρτου. Γιατί να διαφέρει αυτή του ΣΥΡΙΖΑ;
Ανήσουν σε μία παρέα και ένας από το τραπέζι καταλάβαινες πως είναι φασίστας πως θα αντιδρούσες; Ποια είναι η συμβουλή σε όλους εκείνους που έρχονται αντιμέτωποι το πρόσωπο του φασισμού καθημερινά;
Είναι τα όριά μου αυτά. Ποτέ δεν μπορώ να κάτσω σε μια παρέα με κάποιον που είναι ρατσιστής. Που δεν σέβεται τη διαφορετικότητα στο χρώμα, στη σεξουαλική επιλογή, στο θρήσκευμα κλπ. Δεν είμαι, λοιπόν, ο κατάλληλος να σου απαντήσω, διότι είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η ναζιστική οργάνωση Χ.Α πρέπει να τεθεί εκτός νόμου.
Πες μου 3 λέξεις που σου έρχονται στο μυαλό για να χαρακτηρίσεις τον εαυτό σου (το Ολυμπιακός δεν μετράει)
Επιπόλαιος, με χιούμορ και εσχάτως σφόδρα χαζομπαμπάς.
Αγαπημένο βιβλίο, ταινία και ποιο τραγούδι ακούς στο αμάξι ;
ΑΠ: Αγαπημένο μου βιβλίο είναι ο Ζορμπάς του Καζαντζάκη. Αγαπημένες ταινίες είναι σχεδόν όλες του Αλ. Πατσίνο. Σε ότι αφορά στα τραγούδια είμαι ρετρό διότι ακούω καθημερινά-σε κουραστικό βαθμό για τους συνεπιβάτες- Μπιθικώτση, Φαραντούρη, ενώ οι πιο… «σύγχρονοι» είναι ο Νταλάρας και η Αλεξίου.