Τι επισημαίνει ο αντιπρόεδρος του ομίλου Αλέξανδρος Αγγελόπουλος, με αποκλειστική συνέντευξή του στο The Paper.
Συνέντευξη στον Νίκο Φιλιππίδη
Αμφίβολο χαρακτηρίζει το τελικό οικονομικό αποτέλεσμα για τον ελληνικό τουρισμό, ο αντιπρόεδρος του ομίλου Aldemar και μέλος του δ.σ. του ΣΕΤΕ Αλέξανδρος Αγγελόπουλος.
Με αποκλειστική συνέντευξη του στο The Paper επισημαίνει ότι είναι μεγάλη ευθύνη να δίνουμε τη σωστή διάσταση και να μην καλλιεργούμε προσδοκίες που εύκολα μπορεί να αποδειχθούν λανθασμένες.
Ο ίδιος κατεβάζει αρκετά τον πήχη επισημαίνοντας ότι ο αριθμός των επισκεπτών θα κινηθεί συνολικά καλύτερα από το 2012, αλλά το τελικό οικονομικό αποτέλεσμα θα απέχει πολύ από ένα για το οποίο θα πανηγυρίζαμε!
Δεν παραλείπει να αναφερθεί και στα προβλήματα των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων οι οποίες παρά το θετικό κλίμα που πάει να δημιουργηθεί «υποφέρουν», ενώ μαζί τους υποφέρουν και πολλές άλλες επιχειρήσεις που στη διάρκεια του χειμώνα δεν «είχαν δουλειά», αφού δεν έγιναν επενδύσεις ανακατασκευών, ανακαινίσεων και νέα έργα.
Οι περισσότεροι φορείς και η κυβέρνηση πανηγυρίζουν προκαταβολικά για την επιτυχία της φετινής τουριστικής χρονιάς. Συμμερίζεστε αυτή την αισιοδοξία; Που οφείλεται κατά την γνώμη σας;
Είμαι καταρχήν αντίθετος με τους πρόωρους πανηγυρισμούς και τις απρόσεχτες τοποθετήσεις που βασίζονται σε προβολή μέρους μόνο των δεδομένων που έχουμε. Σίγουρα το πρόσημο στις προσδοκώμενες αφίξεις είναι, αυτή τη χρονική στιγμή, θετικό. Την ίδια ώρα ο ρυθμός των κρατήσεων παρουσιάζει μικρή υστέρηση τις τελευταίες εβδομάδες, αφού επηρεάζει σημαντικά το γεγονός ότι έχουν λήξει τα Εarly Βookings. Αυτό και οι πολύ συμπιεσμένες τιμές αποδεικνύουν πόσο price sensitive είναι το κοινό στο οποίο απευθυνόμαστε και πόσο αμφίβολο είναι τελικά το τελικό οικονομικό αποτέλεσμα. Έπειτα ο κύριος όγκος των αφίξεων είναι σε συγκεκριμένες περιοχές και καταλύματα και δεν αφορά στο σύνολο της αγοράς. Είναι απόλυτα κατανοητό, εξερχόμενοι από έναν πολύ βαρύ χειμώνα, να βγάζουμε το θετικό μήνυμα μιας πολλά υποσχόμενης τουριστικής σαιζόν. Είναι όμως και μεγάλη ευθύνη να δίνουμε τη σωστή διάσταση και να μην καλλιεργούμε προσδοκίες που εύκολα μπορεί να αποδειχθούν λανθασμένες. Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι ο αριθμός των επισκεπτών θα κινηθεί συνολικά καλύτερα από το 2012, αλλά το τελικό οικονομικό αποτέλεσμα θα απέχει πολύ από ένα για το οποίο θα πανηγυρίζαμε!
Αν δεχτούμε την αισιόδοξη πρόβλεψη για επιπλέον 1 εκ. τουρίστες, μπορούμε να τους φιλοξενήσουμε μέσα στην μικρή (μόλις 4 μηνών) ελληνική τουριστική περίοδος;
Μπορούμε, αλλά αν δεν επιμηκυνθεί η τουριστική σαιζόν και δεν εμπλουτιστεί οργανωμένα και με τις απαραίτητες συνεργασίες το τουριστικό προϊόν, δεν θα δούμε σημαντική αλλαγή στα οικονομικά μεγέθη, την απασχόληση και τελικά τις πραγματικές δυνατότητες μιας, κατ’ ουσία, χώρας υπηρεσιών, χώρας τουρισμού. Σήμερα οι περισσότεροι ξενοδόχοι επιλέγουν την πιο μικρή σαιζόν, για να μειώνουν τις ζημιές που αναπόφευκτα συνοδεύουν την αρχή και το τέλος της τουριστικής περιόδου. Στοιχεία, όπως η υπέρ φορολόγηση, η έλλειψη ανταγωνιστικότητας των ελληνικών αεροδρομίων και υποδομών συνολικά και η προβληματική εικόνα της Ελλάδας έχουν φέρει μια τουριστική χώρα στο σημείο να λειτουργεί κυρίως εποχικά. Το όποιο θετικό οικονομικό αποτέλεσμα της τουριστικής σαιζόν δεν επαρκεί για να σταθούμε στα πόδια μας.
Σε ποια κατάσταση βρίσκονται οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις και οι υποδομές μας στις τουριστικές περιοχές; Θα είμαστε έτοιμοι για μια φιλοξενία που να προκαλέσει επαναληπτικότητα στις αφίξεις των επισκεπτών μας;
Θέλουμε, δεν θέλουμε, θα είμαστε έτοιμοι να υποδεχτούμε τους επισκέπτες στη χώρα μας. Το ερώτημα αναδιατυπωμένο θα μπορούσε να λέει «που βρίσκουν τα αποθέματα θετικής ενέργειας οι τουριστικοί επαγγελματίες τη φετινή σαιζόν;» Πέρα από την όποια διάθεση αστείου, η τουριστική Ελλάδα παραμένει το υγιέστερο κομμάτι της οικονομίας μας. Όχι τόσο γιατί οι υποδομές και οι επιχειρήσεις είναι σε καλή κατάσταση, όπως θα έπρεπε, αλλά γιατί αποτελεί πλέον κοινό τόπο, ότι ο τουρισμός είναι η κύρια δραστηριότητα στη χώρα μας. Ο επαναλαμβανόμενος επισκέπτης βέβαια θα προκύψει μόνο αν, πέρα από την καλή μας διάθεση και την γενικότερη φιλόξενη συμπεριφορά μας, δομήσουμε ένα τουριστικό πλαίσιο τέτοιο που να μην απαιτεί πολλές και συχνά αδιαφανείς παρεμβάσεις για να λειτουργήσει, αλλά κανόνες, μακροπρόθεσμο πλάνο και ξεκάθαρους ρόλους. Αντί να λειτουργούμε στον αυτόματο πιλότο όμως, τσακωνόμαστε ποιος θα πιάσει το πηδάλιο και ποια κατεύθυνση θα πάρει το αεροσκάφος.
Οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις υποφέρουν πάντως και δεν αποτελεί μυστικό. Το χειρότερο είναι ότι μαζί τους υποφέρουν και πολλές άλλες επιχειρήσεις που στη διάρκεια του χειμώνα δεν «είχαν δουλειά», αφού δεν έγιναν επενδύσεις ανακατασκευών, ανακαινίσεων και νέα έργα. Οι αποφασίζοντες πρέπει να δουν έξω από τα στενά περιθώρια των αναλύσεων τους και να μετρήσουν τις πολλαπλές αρνητικές επιπτώσεις μιας υπερχρεωμένης και αναιμικής ξενοδοχείας.