Τα προγνωστικά δεν επιβεβαιώθηκαν στο Final Four της Euroleague 2025 και ο τελικός της φετινής διοργάνωσης θα βρει αντιμέτωπες τη Μονακό του Βασίλη Σπανούλη και τη Φενέρμπαχτσε του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους.
Οταν ξεκινούσε το ταξίδι Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού για το Αμπού Ντάμπι, η ευχή όλων των φίλων του μπάσκετ ήταν να δούμε, επιτέλους, έναν ελληνικό εμφύλιο στον τελικό της Euroleague.
Μια ευχή που πραγματοποιήθηκε, αλλά κατά το ήμισυ, αφού ναι μεν θα έχουμε ντέρμπι αιωνίων, αλλά αυτό θα αφορά τον «τελικό της παρηγοριάς» για την 3η θέση.
«Πράσινοι» και «ερυθρόλευκοι» εμφανίστηκαν κατώτεροι των περιστάσεων στην έρημο του Άμπου Ντάμπι επιβεβαιώνοντας τις κατάρες της διοργάνωσης.
Ο μεν Παναθηναϊκός, αν και με διαφορά η πιο πετυχημένη ομάδα στην εποχή της Euroleague (6 από τις 7 κατακτήσεις του), δεν έχει καταφέρει ποτέ να πανηγυρίσει back to back τίτλο στη διοργάνωση, κι αυτό θα παραμείνει…. απωθημένο καθώς η Φενέρ επικράτησε δίκαια με 82-76 στον πρώτο ημιτελικό.
Ο δε Ολυμπιακός είναι ο τελευταίος κρίκος στην αλυσίδα των ομάδων που τερμάτισαν στην πρώτη θέση στην κανονική περίοδο της Euroleague, αλλά δεν κατέκτησαν το τρόπαιο. Με σχεδόν όλα του τα μεγάλα όπλα εκτός αγώνα (μοναδική εξαίρεση ο Εβάν Φουρνιέ που είχε 31 πόντους) ηττήθηκε με 78-68 από τη Μονακό.
Οι παλιόφιλοι που θέλουν να γράψουν Ιστορία
Πριν από 16 χρόνια (3/5/2009) ο Σπανούλης και ο Γιασικεβίτσιους πανηγύριζαν μαζί τον 5ο τίτλο του Παναθηναϊκού επικρατώντας της ΤΣΣΚΑ Μόσχας στον δραματικό τελικό.
Οι δυο τους ήταν μέλη της dream team που είχε φτιάξει στην περιφέρειά του ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό (μαζί με Δημήτρη Διαμαντίδη και Ντρου Νίκολας), αλλά τώρα θα βρεθούν αντίπαλοι με φόντο την πρώτη μεγάλη προπονητική κούπα της καριέρας τους, έχοντας όμως μια πολύ σημαντική διαφορά.
Ο Γιασικεβίτσιους το επιχειρεί για πολλοστή φορά, καθώς η φετινή είναι η 6η του συμμετοχή ως προπονητής σε Final Four, έχοντας όμως τέσσερις ήττες σε ημιτελικό και μία ήττα σε τελικό (το 2021).
Ο Σπανούλης, όμως, στην τρίτη του χρονιά ως προπονητής και στη ρούκι του σεζόν στη Euroleague (οι δύο προηγούμενες ήταν στο Περιστέρι που έπαιζε στο Basketball Champions League) απέχει μόλις 40 λεπτά από την πρώτη του κούπα. Ο 41χρονος τεχνικός ανέλαβε τους Μονεγάσκους στις 27 Νοεμβρίου διαδεχόμενος τον Σάσα Ομπράντοβιτς, στις 29 Νοεμβρίου έκανε ντεμπούτο (με νίκη στην έδρα του Παναθηναϊκού) και έξι μήνες αργότερα κατάφερε να τους οδηγήσει στον πρώτο τελικό της ιστορίας τους.
Από παίκτης, προπονητής
Υπάρχει προηγούμενο με έναν πρωτοεμφανιζόμενο προπονητή να οδηγεί την ομάδα του στον τελικό της Euroleague και την κατάκτηση του Κυπέλλου; Η απάντηση αφορά έναν παλιό μας γνώριμο.
Το μακρινό 1992 ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς οδήγησε την Παρτίζαν (που έπαιζε όλη τη χρονιά λόγω του πολέμου στην Ισπανία) στην κορυφή επικρατώντας με 71-70 της Μπανταλόνα χάρη στο buzzer beater του Σάσα Τζόρτζεβιτς.
Ο Ζοτς μπορεί να μη μιλάει με τον Σπανούλη από τη στιγμή που έφυγε από τον Παναθηναϊκό για τον Ολυμπιακό, αλλά σίγουρα μέσα του θα καμαρώνει τόσο για τον Ελληνα όσο και για τον Λιθουανό. Οποιος από τους δύο κατακτήσει τον τίτλο θα μπει σε μια πολύ κλειστή ομάδα ανθρώπων που έχουν κατακτήσει τον τίτλο τόσο ως αθλητές όσο και ως προπονητές, ενώ θα γίνει ο πρώτος που το κάνει στη σύγχρονη εποχή της διοργάνωσης.
Ο πρώτος ήταν ο Αρμενάκ Αλατσατσχάν, ο οποίος αναδείχθηκε πρωταθλητής με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας (1961, 1963) και την οδήγησε στον τίτλο ως προπονητής και το 1969.
Ο δεύτερος ο Ισπανός Λόλο Σάινθ που πήρε τέσσερις κούπες με τη Ρεάλ τη δεκαετία του ’60 (1964, 1965, 1967, 1968) και άλλες δύο ως τεχνικός της το 1978 και το 1980.
Ενώ τελευταίος στη λίστα ο Σβέτισλαβ Πέσιτς που πανηγύρισε το 1979 ως αθλητής της Μπόσνα Σεράγεβο και το 2003 ως αθλητής της Μπαρτσελόνα (έχοντας ως παίκτη τον Γιασικεβίτσιους).
Πάντως, στην πολύ μικρή προϊστορία που έχουν οι δύο παλιόφιλοι, ο Ελληνας τεχνικός έχει ξεκάθαρα το πάνω χέρι, καθώς φέτος κέρδισε και τις δύο μεταξύ τους μονομαχίες.
Στις 12 Δεκεμβρίου η Μονακό διέλυσε με 99-69 τη Φενέρ στην Πόλη, ενώ στις 20 Μαρτίου την κέρδισε με 91-82 στο πριγκιπάτο. Και όλοι πλέον περιμένουν να δουν το αποτέλεσμα της τρίτης και πιο καθοριστικής αναμέτρησής τους.