Του Ανδρέα Στεργίου*
– Αμάν, είναι κ ο Γιώργος υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος;
– Τι, κατεβαίνει ο Κώστας απέναντι;
– Σε παρακαλώ, θα έρθεις μαζί μας να συμπληρώσουμε ψηφοδέλτιο;
– Ωχ, γιατί έκανε like στο facebook η Μαρία στον Παναγιώτη που είναι υποψήφιος με την Ειρήνη και όχι σε μένα;
– Ρε φίλε, θα πας να ψηφίσεις τον θείο μου που είναι υποψήφιος Δήμαρχος στο χωριό; Κλπ κλπ κλπ κλπ….
Όποιος δεν έχει ακούσει κάτι από τα παραπάνω τους τελευταίους δύο μήνες, παρακαλείται να σταματήσει την ανάγνωση και να επικοινωνήσει με τους υπεύθυνους του thepaper.gr προκειμένου να δημοσιευτεί το όνομά του ως ελάχιστη ηθική επιβράβευση…
Την Κυριακή το βράδυ έληξε η προθεσμία για την κατάθεση των συνδυασμών στα Πρωτοδικεία της χώρας. Αισίως, με έναν πρόχειρο υπολογισμό, ο αριθμός των υποψηφίων αυτή τη φορά πρέπει να είναι μεγαλύτερος από τον αριθμό των μη υποψηφίων στο σύνολο του ελληνικού πληθυσμού.
Και μπορεί για ακόμη μια φορά να πλήττεται η συνοχή του κοινωνικού ιστού αφού κονταροχτυπιούνται σε διαφορετικά ψηφοδέλτια πατέρας με γιο, κουμπάροι, πρωτοξάδερφα, συνέταιροι, μπατζανάκια και γίνεται μάχη για το ποιος θα προλάβει να πάρει σε μια 5μελή οικογένεια τους 3 σταυρούς, ωστόσο από όλη αυτή την ιστορία υπάρχει κερδισμένος και ναι, είναι ο συνήθης ύποπτος… Ποιος άλλος, ο Στουρνάρας! Όλο το επιτελείο του Υπουργείου Οικονομικών δικαιούται να πανηγυρίζει, αφού με τα 50άρια και τα 150άρια των υποψηφίων δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων για τα παράβολα συμμετοχής, αυξήθηκε σαφώς το περιβόητο πρωτογενές πλεόνασμα! Οι οικονομικοί δείκτες του επόμενου 3μήνου, κυριολεκτικά θα χτυπήσουν κόκκινο… Πιάσαμε έναν ακόμα μνημονιακό στόχο και αναμένουμε το σχετικό διθυραμβικό δελτίο τύπου…
Αφήνοντας όμως τους αστεϊσμούς στην άκρη, υπομονή και ψυχραιμία αδέρφια, 3-4 εβδομάδες έμειναν και μετά πάλι η ζωή θα συνεχίζεται ομαλά… Τουλάχιστον για όσους δεν πάσχουν από κόμπλεξ και ανασφάλειες.
Όλα αυτά ωστόσο έχουν την εξήγησή τους.
Τόσο η ουσιαστική κατάρρευση των παραδοσιακών κομματικών μηχανισμών ανά συνοικία, όσο και η γενικότερη απαξίωση της κεντρικής πολιτικής σκηνής από την πλειοψηφία του κόσμου, έχουν αφήσει την πόρτα ορθάνοιχτη σε όλο το κοινωνικό φάσμα να συμμετέχει στις ερχόμενες εκλογές. Αυτό το στοιχείο είναι που τις καθιστά και ξεχωριστές.
Είναι ίσως η πρώτη φορά που αναδεικνύεται τόσο έντονα η μοναδικότητα του θεσμού της τοπικής αυτοδιοίκησης. Αυτή άλλωστε είναι κι η ειδοποιός διαφορά της αυτοδιοίκησης από την κεντρική διοίκηση. Ένας καθηγητής πανεπιστημίου για παράδειγμα μπορεί κάλλιστα να καταλάβει οποιαδήποτε κυβερνητική θέση, με κριτήρια το πλούσιο βιογραφικό του, τη διαδρομή του, την εμπειρία του, τις ικανότητές του. Ο ίδιος άνθρωπος όμως, με τα ίδια προσόντα αν δοκιμάσει να κατέβει ως δημοτικός σύμβουλος, μπορεί να φάει τη σκόνη του μοναδικού περιπτερά της κεντρικής πλατείας του χωριού, τον οποίο τον γνωρίζουν όλοι οι συγχωριανοί, τον βλέπουν όλη μέρα κάθε μέρα και επιπλέον έχει και ένα τεράστιο σόι… Μην μου πείτε πως δε σας είναι οικείο το σενάριο;
Αυτή λοιπόν είναι η ομορφιά του πιο κοντινού θεσμού στον πολίτη, πως όλοι μπορούν να συμμετέχουν, όλοι μπορούν να πετύχουν, όλοι μπορούν να αποτύχουν.
Το ζητούμενο όμως, για να έρθουμε στο σήμερα, είναι πως μετά τη μεταβατική περίοδο της αρχικής εφαρμογής του Καλλικράτη, τώρα βρισκόμαστε μπροστά στην πρόκληση της επόμενης κομβικής περιόδου οπού θα καθοριστούν πολλά πράγματα. Ήδη κάποιοι Δήμοι ξεχώρισαν ακόμα και στη δύσκολη περίοδο των προηγούμενων 3 ετών, κυρίως μέσα από την τεράστια απορροφητικότητα προγραμμάτων από κοινοτικούς ή εθνικούς πόρους, όταν άλλοι ακολούθησαν μια απλή διαχειριστική πολιτική, κατά τα πρότυπα των μνημονιακών νόμων.
Δε μπορεί συνεπώς να επικρατεί η ισοπεδωτική λογική πως στην πολιτική είναι όλοι ίδιοι. Απλώς πρέπει ο καθένας να κατασταλάξει στην ιεράρχηση των κριτηρίων που θα τον οδηγήσουν στην τελική του επιλογή. Τουλάχιστον τώρα δεν υπάρχουν δικαιολογίες ειδικά για τη νέα γενιά. Και πέρα από την πλάκα, όσο ενδιαφέρουσα και να είναι αυτή η μαζική στροφή προς τα κοινά, αν δε αντιμετωπιστεί υπεύθυνα και δημιουργικά, μπορεί να αποδειχτεί ακόμα και καταστροφική. Ας μην ξεχνάμε πως η επόμενη θητεία συνδέεται όχι μόνο με το νέο ΕΣΠΑ 2014-2020, αλλά και με διαφαινόμενες φουρτούνες άρα χρειάζονται παραγωγικά μυαλά και γερά στομάχια.
Επειδή λοιπόν, είμαι βέβαιος πως η μέση ελληνική οικογένεια αυτή τη στιγμή έχει παραπάνω από έναν πολύ κοντινό υποψήφιο σύμβουλο, δεν έχω να πω κάτι άλλο πάρα… βοήθειά της!
* Ανδρέας Στεργίου
Οικονομολόγος – Ανεξ. Δημ. Σύμβουλος Ζωγράφου – τ. Αντιδήμαρχος
ένας από τους χιλιάδες υποψήφιους Δημοτικούς Συμβούλους των ημερών μας…