Άρης vs Ολυμπιακός: Απέναντί του είχε τον Γκρέι. Στα 11 βήματα. Και όχι μόνο. Στο βάθος, κολλημένο από την αρχή του αγώνα το πανό για τις μάνες των γαύρων. Γαύρος είναι και ο Κωνσταντίνος Τζολάκης. Έμεινε cool. Απέκρουσε. Συνέχισε να είναι cool. Έκανε την δική του μάνα, περήφανη.
Δεν είναι απλό αυτό που έχει πετύχει. Καθόλου. Στο ίδιο γήπεδο ένας τερματοφύλακας με παραστάσεις Euro, με εμπειρία πολλών ευρωπαϊκών αγώνων, με ικανότητα, είχε «λυγίσει». Ο Τόμας Βάτσλικ στον αγώνα πρωταθλήματος είχε κάνει ίσως την πιο χοντρή γκάφα του με τον Ολυμπιακό.
Εκείνη η φάση ήταν που έφερε τον Κωνσταντίνο Τζολάκη βασικό. Οι ευρωπαϊκές αναμετρήσεις αποδείχθηκαν… πληγή. Ο νεαρός γκολκίπερ δεν πατούσε καλά, δεν ενέπνεε εμπιστοσύνη, δεν έκανε καλά παιχνίδια. Όπως και κανένας από τους παίκτες της ομάδας του Πειραιά. Μέσα σε όλα αυτά, ήρθε και το εντός έδρας παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ. Ένα σουτ από τους αντιπάλους, δύο γκολ (το ένα ήταν αυτογκόλ).
Ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης πήρε φανέλα βασικού και ο Κωνσταντίνος Τζολάκης τα παιχνίδια του Κυπέλλου Ελλάδας Novibet. Ήταν φανερό, το αναφέραμε κι εμείς εδώ πολλές φορές, πως κάνει μπαμ η ανάγκη να πάει κάπου δανεικός για να πάρει παιχνίδια, να «ψηθεί» και να γυρίσει πιο έτοιμος.
Ο ίδιος, δεν το συζήταγε καν. Από τα 16 του χρόνια που άφησε την Κρήτη και τα Χανιά για να έρθει στον Πειραιά, είχε ένα συγκεκριμένο πλάνο στο μυαλό του. Μόνο ο Ολυμπιακός. Χωρίς να μένουν τίποτε άλλο πίσω. Το σχολείο του, οι σπουδές του κλπ. Ο Τζολάκης δεν είχε ανάγκη να αποδείξει κάτι στον εαυτό του. Εν μία νυκτί κλήθηκε να παίξει βασικός σε τελικό Κυπέλλου. Στα 17 του. Και ήταν από τους καλύτερους του γηπέδου.
Δεν είναι απλό να κάνει τέτοιο… come back. Οι περισσότεροι λυγίζουν. Ο Τζολάκης παρέμεινε cool. Σε όλα του. Αποκρούει πέναλτι, τη στιγμή που νωρίτερα έχει αποσοβήσει άλλες 3-4 καταστάσεις σίγουρου γκολ και μένει ψύχραιμος, Ούτε οπαδιλίκια, ούτε ακραίες αντιδράσεις. Αυτό είναι το μεγαλύτερο παράσημο. Μια τρανή απόδειξη ότι τα νέα παιδιά στο ποδόσφαιρο απέχουν από την τοξικότητα της εξέδρας.
Μπράβο στον ίδιο, στη μητέρα του, στους γονείς του γενικώς και τους δικούς του ανθρώπους. Τυχερός και ικανός και ο ίδιος ο Ολυμπιακός που τον έχει. Και όχι μόνο για τις ικανότητές του ως τερματοφύλακας…