Ο χουλιγκανισμός είναι ένα φαινόμενο που αντί να έχει εξαλειφθεί από τα γήπεδα, συνεχίζει και επιβιώνει.
Αφήνει στο διάβα του νεκρούς οπαδούς, ανθρώπους διαφόρων ηλικιών που βρέθηκαν στο λάθος σημείο, τη λάθος στιγμή και έμειναν στην ιστορία ως τα θύματα μίας μάστιγας που όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν τελειώνει.
Η αρχή του «κακού»
Το πρώτο θύμα, στην ιστορία του ελληνικού χουλιγκανισμού καταγράφηκε το 1986 στο στάδιο Αλκαζάρ, στη Λάρισα. Ο νεαρός τότε, Χαράλαμπος Μπλιώνας, βρέθηκε από σπόντα στο γήπεδο για την αναμέτρηση ΑΕΛ–ΠΑΟΚ, όταν νεαρός οπαδός των Θεσσαλονικιών, εκτόξευσε φωτοβολίδα και εκείνη χτύπησε στα πλαϊνά κιγκλιδώματα του γηπέδου και καρφώθηκε στο λαιμό του Χαράλαμπου Μπλιώνα. Ο Λαρισαίος καθηγητής ξεψύχησε πριν φτάσει στο νοσοκομείο.
«5 χρόνια μετά»
Τον Ιανουάριο του 1991 στον αγώνα μεταξύ ΑΕΚ–Ολυμπιακού, στα θύματα προστίθεται και ένα ανήλικο παιδί. Ο 15χρόνος Γιώργος Παναγιώτου βρίσκεται ενώπιον της συμπλοκής φιλάθλων έξω από το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, σημείο που άφησε και την τελευταία του πνοή. Το παιδί δέχτηκε κροτίδα στην κοιλιακή χώρα και έπεσε αμέσως νεκρό.
Μόλις ένα μήνα μετά, σε αγώνα του Ολυμπιακού με τον Αθηναϊκό, «φίλαθλοι» των Ερυθρολεύκων εισέβαλαν στο γήπεδο ξυλοκοπώντας έναν παίκτη, έναν διαιτητή και ένα κάμεραμαν που μαγνητοσκοπούσε τον αγώνα. Η μόνη τιμωρία που επιβλήθηκε ήταν η αφαίρεση βαθμών (!)
«Ο τρίτος νεκρός»
Απρίλης του 1993. Ο Γιώργος Καρνέζης, οπαδός των Πρασίνων, πέφτει και αυτός θύμα της αγάπης του για την ομάδα του. Ο νεαρός, είχε πάει στη Γλυφάδα για τον αγώνα μπάσκετ μεταξύ των «αιωνίων» αντιπάλων και εκείνη την ώρα αποχωρούσε από το γήπεδο. Έγινε αντιληπτός από μερίδα οπαδών του αντίπαλου δέοντος και εκείνοι του επιτέθηκαν με αιχμηρά αντικείμενα, κάνοντας τον να αφήσει την τελευταία του πνοή στο πεζοδρόμιο. Εκείνο το βράδυ από «τύχη» δεν υπήρξαν άλλα θύματα νεκρά παρά μόνο κάποιοι τραυματίες.
Οι διαπληκτισμοί μεταξύ οπαδών συνεχίστηκαν, παρά τις τιμωρίες που επέβαλαν οι αστυνομικές αρχές αλλά και την γενική κατακραυγή. Τη δεκαετία του ΄90 παρά την πιο αυστηρή φύλαξη των γηπέδων, οι φίλαθλοι έβρισκαν την ευκαιρία να μαλώνουν ακόμα και έξω από το γήπεδο, όπως το Νοέμβριο του 1999.
Ο αγώνας μεταξύ ΑΕΚ-Ολυμπιακού, ήταν μεν κεκλεισμένων των θυρών αλλά αυτό δεν μπορούσε να αποτρέψει τα επεισόδια. Στο member club «Νίκος Γκούμας», βγήκαν μέχρι και όπλα στην προσπάθεια ενός προσωπικού φρουρού του τοτε προέδρου της ΕΠΑΕ, με αποτέλεσμα από την ένταση, υπέστη καρδιακό επεισόδιο ο Ευάγγελος Θωμαΐδης, ο οποίος και απεβίωσε.
«Λιθοβολισμός του μπάσκετ»
Αγώνας μεταξύ των δύο αιωνίων. Ο αγώνας θα γινόταν στο ΣΕΦ. Το λεωφορείο κατευθύνεται προς τον Πειραιά, όταν «άγνωστοι» επιτέθηκαν στους «Πράσινους» με αποτέλεσμα πέντε παίκτες να μεταφερθούν στο νοσοκομείο, με ελαφρά τραύματα σε σώματα και κεφάλια ευτυχώς.
«Μάιος 2005»
Ο Αρης, κινδυνεύει με υποβιβασμό στη Β΄ Εθνική όταν βρίσκεται πίσω στο σκορ από τον Ηρακλή. Μερίδα οπαδών εισβάλει στο γήπεδο δημιουργώντας εντάσεις και αναγκάζει τον διαιτητή της αναμέτρησης να διακόψει οριστικά τον αγώνα. Παίκτες και οπαδοί γλίτωσαν με ελαφρά τραύματα.
Τον ίδιο μήνα, ο Αρης βρίσκεται για ακόμα μια φορά στο προσκήνιο για τον αγώνα κυπέλλου με τον Ολυμπιακό. Ο πετροπόλεμος μεταφέρθηκε εντός γηπέδου και για καλή τύχη κανείς δεν τραυματίστηκε.
Ομως το μπάσκετ και το ποδόσφαιρο δεν ήταν τα μόνα θύματα του χουλιγκανισμού. Πριν την έναρξη του αγώνα βόλεϊ γυναικών Παναθηναϊκού–Ολυμπιακού οι οπαδοί κλείνουν «ραντεβού» θανάτου όπως αποδείχτηκε. Ο Μιχάλης Φιλόπουλος δολοφονείται άγρια από χούλιγκαν των «Ερυθρολεύκων» και γίνεται ένα ακόμα θύμα στη λίστα νεκρών των γηπέδων.
«Ιούνιος 2010»
Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός βρίσκονται αντιμέτωποι για τον 5ο τελικό. «Φίλαθλοι» του Ολυμπιακού, επιτίθενται με καθίσματα, κροτίδες και φωτοβολίδες κατά των «Πρασίνων» χωρίς όμως κάποιος να τραυματιστεί σοβαρά. Η κατάσταση βγήκε εκτός ορίων και οι διαιτητές αναγκάστηκαν να διακόψουν τον αγώνα.
«Σεπτέμβριος 2014»
Ο 49χρονος οπαδός του Εθνικού, βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση σε νοσοκομείο της Αθήνας, όπου και μεταφέρθηκε από το Ηράκλειο Κρήτης. Ενα ακόμη θύμα στου χουλιγκανισμού και της ωμής βίας.
Τέσσερις νεκροί, δεκάδες τραυματίες. Και οι απορίες πολλές. Θα μπορούσε η πολιτεία άραγε να κάνει ότι και η Θάτσερ στην Αγγλία πριν πολλά χρόνια, να καθαρίσει τον αθλητισμό από την αρρώστια του χουλιγκανισμού;