«Υπάρχουν σημάδια ότι ο κ. Τσίπρας θα ήθελε να κάνει την ίδια μανούβρα» αναφέρει δημοσίευμα των Financial Times
Με τη στάση του Ανδρέα Παπανδρέου το 1981 όταν απείλησε να προχωρήσει σε έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και να κλείσει τις αμερικανικές βάσεις στη χώρα παρομοιάζουν οι Financial Times την κίνηση του Αλέξη Τσίπρα να προχωρήσει σε σκληρή ρητορική κατά της Γερμανίας με αιχμή την υπόθεση των γερμανικών αποζημιώσεων. Τότε ξένοι διπλώματες είχαν εκφράσει την ανησυχία ότι η Ελλάδα θα έκοβε τους δεσμούς της με τη βορειοατλαντική συμμαχία και θα εντασσόταν στην ομάδα των ανένταχτών που κρατούσαν αποστάσεις και από την Ουάσινγκτον και από τη Μόσχα.
Μπορεί οι στόχοι να είναι διαφορετικοί σήμερα και τα θέματα να είναι περισσότερο οικονομικά και λιγότερο πολιτικά αλλά οι περιστάσεις έχουν αρκετές ομοιότητες παρατηρούν οι FT. Η Γερμανία έχει αντικαταστήσει τις ΗΠΑ στη θέση του κακού για τους Έλληνες ενώ υπεύθυνη για τα προβλήματα των Ελλήνων θεωρείται η Τρόικα αντί του ΝΑΤΟ.
Το τρίτο στοιχείο που επικαλούνται οι Financial Times είναι η ένταξη στον ΣΥΡΙΖΑ σημαντικών στελεχών του «παλαιού» ΠΑΣΟΚ μετά την πτώση των ποσοστών του κόμματος που θεωρήθηκε υπεύθυνο για την εφαρμογή πολιτικών λιτότητας. Το τέταρτο στοιχείο είναι ότι τέτοιου είδους ρητορική έχει αποδειχθεί αποτελεσματική στον περιορισμό των εσωτερικών εντάσεων σημειώνοντας ότι ο Τσίπρας βρέθηκε αντιμέτωπος με την αριστερή πτέρυγα που αντιτίθεται στον συμβιβασμό με τους πιστωτές.
Οι FT υπενθυμίζουν ότι τελικά η στρατηγική Παπανδρέου απέδωσε και η ένταση με την Ουάσινγκτον και τις Βρυξέλλες χάλαρωσε. «Υπάρχουν σημάδια ότι ο κ. Τσίπρας θα ήθελε να κάνει την ίδια μανούβρα. Η φράση του για «τα εγκληματα και τις καταστροφές που προκλήθηκαν από τις δυνάμεις του Τρίτου Ράιχ» ήρθε ακριβώς πριν την έναρξη των λεπτομερών διαπραγματεύσεων με τους Θεσμούς για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος» προσθέτουν οι Financial Times.
Η συντάκτης του άρθρου σημειώνει, όμως, και μια διαφορά: Ο Παπανδρέου είχε αντιμετωπίσει τα θέματα της εσωκομματικής αντιπολίτευσης όσο ο ίδιος ήταν ακόμα αντιπολίτευση κρατώντας υπό αυστηρό έλεγχο το κόμμα του και λαμβάνοντας αποφάσεις με ένα μικρό συμβούλιο έμπιστών συνεργατών. Αντίθετα ο Τσίπρας χρειάστηκε μια συνεδρίαση διάρκειας 11 ωρών με την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να υπερασπιστεί τη στροφή – κατά τους FT – 180 μοιρών όσον αφορά το τρέχον πρόγραμμα με 30 βουλευτές να εκδηλώνουν τη διαφωνία τους.
«Η ένταξη στη διαδικασία διακυβέρνησης της Αριστερής Πλατφόρμας, που περιλαμβάνει από Μαρξιστές-Λενινιστές έως υποστηρικτές του Ούγκο Τσάβες τις επόμενες εβδομάδες είναι μια αποστολή που ίσως ακόμα και ο Παπανδρέου να μην μπορούσε να φέρει εις πέρας» καταλήγει το άρθρο.