Ο Εμανουέλ Μακρόν, μετά την επίσκεψή του στη Δανία, δεν σταματά να αναφέρει ως υπόδειγμα το σύστημά της, το λεγόμενο flexicurity, που συνδυάζει κινητικότητα στην απασχόληση και γενναιόδωρα επιδόματα ανεργίας.
Ο Μακρόν χαρακτήρισε το μοντέλο αυτό, που εφαρμόζεται στη Δανία εδώ και 20 χρόνια και θεωρείται άκρως επιτυχημένο, ως κάτι «από το οποίο ολόκληρη η Ευρώπη θα έβγαινε κερδισμένη αν αντλούσε έμπνευση», ένα παράδειγμα ότι «το κράτος προνοίας μπορεί να συνδυασθεί με την ελεύθερη επιχειρηματικότητα και ο ανταγωνισμός μπορεί να συνδυασθεί με το Περιβάλλον».
Η flexicurity επιτρέπει στις επιχειρήσεις να απολύουν εύκολα υπαλλήλους, οι οποίοι σε αντάλλαγμα λαμβάνουν υψηλά επιδόματα ανεργίας και σημαντικές κοινωνικές παροχές (σύνταξη, γονική και άλλη άδεια. κλπ.) ανεξάρτητα με την αρχαιότητα.
Οι παροχές αυτές είναι τόσο υψηλές που δεν υπάρχει κανένα κόστος στην αλλαγή εργοδότη.
Η ιδέα ενέπνευσε την πολιτική της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης του Πολ Νίρουπ Ράσμουσεν (1993-2001), την ώρα που η χώρα εφάρμοζε μία από τις υψηλότερες φορολογίες στον κόσμο και η ανεργία ξεπερνούσε το 11%.
Η Δανία επέλεξε το 1994 να απλοποιήσει δραστικά την απόλυση και την πρόσληψη.