«Οι ζωές των άλλων», η συγκλονιστική κινηματογραφική ταινία που παίχθηκε στις ελληνικές αίθουσες το 2006 (και σας συνιστούμε να την αναζητήσετε), ήταν ένα πολιτικό θρίλερ που εκτυλισσόταν στο Ανατολικό Βερολίνο του 1984. Στο Βερολίνο της… άλλης πλευράς, της ανατριχιαστικής «Στάζι» (η μυστική Αστυνομία), της θλίψης και του φόβου.
Σήμερα, οκτώ χρόνια μετά από εκείνο το κινηματογραφικό αριστούργημα (καλύτερη ταινία στην Ευρώπη για το 2006) και τριάντα, από την εποχή που παρουσιάζει -όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα ήταν δικαίωμα… άλλων-, μια… άλλη ιστορία εκτυλίσσεται στα μάτια της παγκόσμιας κοινής γνώμης.
Μια ιστορία πραγματικά απάνθρωπη που, δεν διαφέρει και πολύ από εκείνη της ταινίας μας.
Είναι η ιστορία μιας νεαρής Ιρανής, της Γκοντσέχ Γκαβαμί, που φυλακίστηκε από τις αρχές της χώρας της γιατί πραγματοποίησε το «έγκλημα» να προσπαθήσει να παρακολουθήσει ένα αγώνα βόλεϊ!
Ακούγεται ως αστείο, αλλά μόνο τέτοιο δεν είναι.
Η καταπάτηση των δικαιωμάτων σ αυτή τη χώρα ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.
Μια κοπέλα που θέλησε να εκφράσει το δικαίωμα να παρακολουθήσει ένα παιχνίδι, κατέληξε στη φυλακή. Προσέξτε: απλά προσπάθησε να πείσει για το δικαίωμά της. Φυσικά, δεν μπορούσε να φανταστεί πως, αυτή η επιθυμία της, θα την οδηγούσε στις φυλακές της Τεχεράνης που βρίθουν από ανάλογες ιστορίες γυναικών οι οποίες βρέθηκαν κατηγορούμενες για λόγους που, στο Δυτικό κόσμο, ξεπερνούν κάθε φαντασία.
«Ένοχη για αντικαθεστωτική προπαγάνδα», είναι η ετυμηγορία του δικαστηρίου της Τεχεράνης για την 25χρονη Γκοντσέχ, σύμφωνα με τη δικηγόρο της. Ενώ η ίδια ξεκίνησε απεργία πείνας σύμφωνα με όσα δήλωσε στην «Telegraph» ο αδερφός της Ιμάν. «Η υπόθεση είναι σε εκκρεμότητα», είπε στον Τύπο που προσπαθεί να βγάλει κάποια άκρη.
Το θέμα απασχολεί έντονα την παγκόσμια κοινότητα και, δη, τους Βρετανούς, καθώς η πανέμορφη κοπέλα έχει ιρανική υπηκοότητα αλλά είναι βρετανίδα.
Το πρόβλημα βέβαια, εντοπίζεται στην ιρανική νομοθεσία που αναφέρει ρητά ότι οι γυναίκες δεν πρέπει να παρακολουθούν αθλητικά γεγονότα –μόνο οι άνδρες. Αντιλήψεις τριτοκοσμικές και μάτια ερμητικά κλειστά. Γελοιότητες που ξεπερνούν τα όρια.
Αξιοσημείωτο: η Γκοντσέχ δεν έχει καμία προηγούμενη καταδίκη. Θα μπορούσε, συνεπώς, το δικαστήριο να της επιβάλει μια ποινή με αναστολή. Αλλά, που. Η γυναίκα εγκλημάτισε!
«Η συνύπαρξη των δύο φύλων στα στάδια, δεν εξυπηρετεί το γενικό συμφέρον», είχε εξηγήσει ο (μάλλον σχιζοφρενής και –σίγουρα- ανώμαλος) διοικητής της Αστυνομίας του Ιράν (στρατηγός) Μογαντάμ το καλοκαίρι. Με τη διευκρίνιση πως, η πρόσβαση στα (ποδοσφαιρικά) γήπεδα απαγορεύεται για τις Ιρανές, λόγω της άσεμνης συμπεριφοράς κάποιων ανδρών οπαδών. Γελάει και το παρδαλό κατσίκι…
Στα σοβαρά και πάλι: η ιρανοβρεταννή έχει σταματήσει να συνεργάζεται με τις Αρχές, αρνούμενη την τηλεφωνική επαφή με τους γονείς της. Περιμένει την επίσημη ενημέρωση από τους κατηγόρους της ενώ, μέχρι τότε, θα συνεχίσει να απασχολεί το διαδίκτυο παγκοσμίως. Για το (τεράστιο) δίκιο της και το (απίστευτο) άδικο των κατηγόρων της, που ζουν σε μια άλλη εποχή, τελείως ξεχασμένη απ’ το χρόνο. Στη ζωή των άλλων…
Το κείμενο αυτό ανάρτησα στην Εσπρέσο του Σαββάτου. Λίγο μετά, την ίδια ημέρα, ακολούθησε ποταμός δημοσιεύσεων. Ταυτόχρονα, οι ελληνικές ομάδες, έδειχναν την ευαισθησία τους -μάλιστα, με απόφαση της ΕΟΠΕ, η αγωνιστική αφιερώθηκε στην γλυκιά κοπέλα -θύμα ενός ηλίθιου και απίστευτα απάνθρωπου νόμου.
«Ελευθερία στην Γκαβαμί» ή, ό,τι διαφορετικό θελήσετε. Ελευθερία στον άνθρωπο…
Με το μήνυμα «Free Ghoncheh Ghavami» σημαδεύτηκε το αγωνιστικό Σαββατοκύριακο στο ελληνικό βόλεϊ. Όλοι μα, όλοι, στο πλευρό της κοπέλας που δείχνει θύμα ηλιθίων και, μάλλον, ανωμάλων (με κάθε έννοια) ανθρώπων. Ανθρώπων, τρόπος του λέγειν…
Βαγγέλης Μελέκογλου