Aπό τον τυφλό πανικό στον κοντόφθαλμο εφησυχασμό.
Aπό τον τυφλό πανικό στον κοντόφθαλμο εφησυχασμό. Ετσι περιγράφει ο συγγραφέας Philippe Legrain στους Financial Times τον τρόπο που επενδυτές και ρυθμιστές στην ευρωζώνη αντιδρούν στην οικονομική κρίση.
Οπως σημειώνει ο ίδιος στο άρθρο με τίτλο «Στα όρια της φούσκας τα ομόλογα του Νότου», η κρίση στην ευρωζώνη δεν έχει τελειώσει και οι αγορές εναποθέτουν υπερβολικά πολλές ελπίδες στην άμεση έναρξη «ποσοτικής χαλάρωσης» από την ΕΚΤ. Επισημαίνει δε ότι οι επενδυτές αψηφούν τους κινδύνους που εξακολουθούν να υπάρχουν, καθώς η τραπεζική κρίση δεν έχει επιλυθεί, τα δημόσια χρέη συνεχίζουν να αυξάνονται και η ανάκαμψη παραμένει εύθραυστη.
Ειδικά για τη χώρα μας γράφει:
«Ακόμη και η χρεοκοπημένη Ελλάδα – που επέβαλε «κούρεμα» στους ιδιώτες ομολογιούχους πριν μόλις δύο χρόνια, χρωστάει … ένα βουνό στην ΕΕ και το ΔΝΤ και παραμένει εξαρτημένη από την χρηματοδότησή τους- πρόσφατα βγήκε στις αγορές με 5ετή έκδοση και yield μόλις 4,95%. Δεδομένου ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος –στο 175% του ΑΕΠ και αυξάνεται- παραμένει αφόρητα μεγάλο, οι επενδυτές ουσιαστικά τζογάρουν με την προοπτική ότι η κυβέρνηση θα δώσει προτεραιότητα στην αποπληρωμή τους και η ευρωζώνη θα είναι πρόθυμη να προσφέρει κάποια ακόμη ανακούφιση από το χρέος».
Και συνεχίζει επισημαίνοντας ότι η ψυχολογία μπορεί να μεταβληθεί πολύ γρήγορα.
Συμβουλεύει δε ότι «όσο λάμπει ακόμη ο ήλιος, οι κυβερνήσεις οφείλουν να σπεύσουν να χρηματοδοτήσουν προκαταβολικά τις δανειακές τους ανάγκες. Αλλά οι επενδυτές οφείλουν να είναι πιο αφυπνισμένοι για τα σύννεφα καταιγίδας στον ορίζοντα. Το ίδιο ισχύει για τους ρυθμιστές της ευρωζώνης, που για μια φορά ακόμη έσπευσαν πρώιμα να πανηγυρίσουν την νίκη».