Κάθε εβδομάδα παρουσιάζουμε ένα εμβληματικό έργο Τέχνης και αποκωδικοποιούμε τους λόγους που το έκαναν σημαντικό ώστε να αποκτήσει τεράστια αξία μέσα στον χρόνο.
Η Μπρίτζετ Ράιλι για σχεδόν επτά δεκαετίες δημιούργησε έργα που εκμεταλλεύονται τόσο τις ανατρεπτικές όσο και τις αρμονικές σχέσεις μεταξύ γραμμής, μορφής, τονικότητας και χρώματος -και προκαλούν εκπληκτικές φυσιολογικές και ψυχολογικές αντιδράσεις. Γεννήθηκε στις 24 Απριλίου 1931, στη Μεγάλη Βρετανία και είναι διεθνώς αναγνωρισμένη ως μία από τις σημαντικότερες εν ζωή καλλιτέχνιδες, με πολύ γόνιμη καριέρα.
Η Μπρίτζετ Ράιλι – Φωτογραφία: Getty Images / Ideal Image
Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 έκανε μία μεγάλη στροφή στην καριέρα της, που χαρακτηρίστηκε από μεγάλη αύξηση της δημιουργικής και εμπορικής επιτυχίας. Το 1965, ο William Seitz επιμελήθηκε τη θεμελιώδη έκθεση “The Responsive Eye” (23/2-25/4/65) στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, συγκεντρώνοντας καλλιτέχνες που το έργο τους αμφισβήτησε την αντίληψη και την όραση. Η συμμετοχή της Ράιλι σε αυτή την έκθεση, καθώς και το έργο της στο εξώφυλλο του καταλόγου, την τοποθέτησαν στο επίκεντρο, έλκοντας την προσοχή του κοινού παγκόσμια, ενώ στην πρώτη της ατομική έκθεση αμέσως μετά στην γκαλερί Richard Feigen στη Ν. Υόρκη, πουλήθηκαν όλα τα έργα της πριν ακόμη ανοίξει.
Το “Untitled (Diagonal Curve)” που παρουσιάστηκε το 1971 από την γκαλερί Richard Feigen στη Νέα Υόρκη και αγόρασε ο Dr. Theodore N. Zekman, είναι μια συναρπαστική σύνθεση που με τη γεμάτη επιφάνειά του από ευαίσθητους καμπυλόγραμμους κυματισμούς, σηματοδοτεί μια κρίσιμη καμπή στην πρωτοποριακή πρακτική της Μπρίτζετ Ράιλι στο κίνημα της Op Art, την οποία υπηρέτησε και εξακολουθεί να υπηρετεί με ζήλο κι εμμονή.
Το παραπάνω έργο το δημιούργησε το 1966 και αντιπροσωπεύει το αποκορύφωμα των ερευνών της καλλιτέχνιδας μεταξύ μαύρου και λευκού και είναι ένα από τα τελευταία έργα που ολοκλήρωσε πριν από την πρώτη της μετάβαση στο χρώμα το επόμενο έτος. Μεταβάλλοντας την τονική ποιότητα, η Ράιλι όχι μόνο έφερε το επίπεδο της εικόνας στην τρίτη διάσταση, αλλά δημιούργησε αυτό που ονόμασε «εικονική κίνηση»: μια απατηλή αίσθηση κίνησης που δρα απευθείας στον αμφιβληστροειδή, ανακινώντας τον σε ένα σημείο, στο οποίο αρχίζει η εικόνα να δονείται.
Εδώ εμφανίζεται με τη χαρακτηριστική τετράγωνη μορφή που κυριάρχησε στα έργο της μέχρι το 1967, αλλά η Ράιλι συνθέτει ένα τέμπο από γρήγορους και αργούς ρυθμούς, δημιουργώντας ένα ιλιγγιώδες μοτίβο έντασης και απελευθέρωσης. Η επίδραση στον θεατή δεν είναι μόνο οπτική αλλά αισθητική, συγκινησιακή και στην πιο ακραία μορφή της, σπλαχνική. Παίζοντας με τυπικά μοντέλα ανθρώπινης αντίληψης, μας προσκαλεί να βαθμονομήσουμε εκ νέου κάθε πτυχή της φυσικής μας ύπαρξης.
Ο Dr. Theodore N. Zekman, πούλησε το έργο στον Graham Leader, μετά από δύο πωλήσεις σε ανώνυμους συλλέκτες το 1974 και το 2006, ενώ πουλήθηκε πάλι σε ανώνυμο αγοραστή στις 30/6/2016 από τον οίκο δημοπρασιών Christie’s για 4.338.500 λίρες Αγγλίας, τιμή ρεκόρ για την καλλιτέχνιδα.