Ζούμε εδώ και περίπου ένα μήνα, από τις 5 Φεβρουαρίου που ο ΣΥΡΙΖΑ ως Κυβέρνηση κυρίως μέσω του κ.Βαρουφάκη αλλά και του κ.Τσίπρα, την «αποθέωση» στον δημόσιο λόγο της λέξης «Διαπραγμάτευση», ως έννοιας και διεργασίας για την παραγωγή επωφελών για την χώρα αποτελεσμάτων, στις επαφές και συναντήσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους μας.
«Εμείς, τώρα κάνουμε σκληρή διαπραγμάτευση…, ενώ οι προηγούμενες Κυβερνήσεις δεν έκαναν τίποτα!», αναφωνούν και επαναλαμβάνουν υψηλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο. «Οι άλλοι λέγανε YES μόνο και δεν διαπραγματευόντουσαν τίποτα»,καγχάζουν σε υψηλούς τόνους συνεχίζοντας την –επιτυχημένη κατά την γνώμη μου – προεκλογική τους τακτική για πρόταξη της απουσίας διαπραγμάτευσης από την προηγούμενη Κυβέρνηση.
Η Διαπραγμάτευση όμως δεν είναι «ατάκτως ειρημμένα» λόγια, αλλά μία συνεπής ακολουθία υλοποίησης ενός δυναμικού Σχεδίου Δράσης. Παρακολουθώντας εξ΄αντικειμένου, τα γεγονότα, την όλη παραφιλολογία, τις δηλώσεις, την αρθρογραφία, ακόμα και την παρουσία-ύφος-ντύσιμο-σημειολογία-χειρονομίες-χαμόγελα των κεντρικών προσώπων αυτής της Διαπραγμάτευσης, – εν εξελίξει – καταθέτω κάποιες βασικές σκέψεις-θέσεις , σχετικά με το τι σημαίνει σωστή & επιτυχημένη Διαπραγμάτευση. Όχι σε επίπεδο στείρας μεταφοράς εγκυκλοπαιδικών γνώσεων , αλλά με την όποια σχετική εμπειρία και την γνώση διαθέτω σε επίπεδο επικοινωνίας.
Πολύ απλά λοιπόν, ας θέσουμε τρία στάδια σε μία Διαπραγμάτευση:
α. το Στάδιο πριν από την Διαπραγμάτευση,
β. την ίδια τηνΔιαπραγμάτευση και
γ. το Στάδιο μετά την Διαπραγμάτευση. Δεν μπορώ να αναφερθώ στο 3ο Στάδιο γιατί…δεν υπάρχει ακόμα, αλλά ούτε και στο 2ο Στάδιο γιατί είναι σε εξέλιξη – και μάλιστα στην δεύτερη φάση του από ότι κατανοώ (με την τρίτη & τελική φάση να είναι τον Ιούνιο). Θα επικεντρωθώ στο 1ο και πιο σημαντικό , δηλαδή το Στάδιο της κρίσιμης προετοιμασίας, γνώσης και επικοινωνίας της Διαπραγμάτευσης.
Το 1ο Στάδιο είναι πράγματι και το πιο σημαντικό (ανεξαρτήτωςδιαθέσιμου χρόνου), αφού θα πρέπει μετά από αυτό να είναι γνωστό :
i. Που βρίσκεσαι;- Η «Πραγματικότητα» ,
ii. Που θέλεις να Πας;- Ο Στόχος,
iii. Που θέλεις να σταματήσεις; -Η Κόκκινη γραμμή/ές (άλλη λέξη με τρομερή επαναληψιμότητα!)
iv.Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του/των Εταίρου/ων τηςΔιαπραγμάτευσης;,
v. Ποιο είναι το περιβάλλον-ατμόσφαιρα του χωροχρόνου της Διαπραγμάτευσης;
Ειδικά στην περίπτωσή μας και στα δύο τελευταία , θα πρέπει να κάνεις τα πάντα για να κατανοήσεις : Την Κουλτούρα/Τρόπο Σκέψης-Λειτουργίας των Εταίρων & των Θεσμών που είναι μέλη τους (δεύτερη λέξη με ισχυρή επαναληψιμότητα στις μέρες μας),τα Αδύνατα – Δυνατά σημεία τους μαζί με τις Δυνατότητες-Ευκαιρίες που έχεις σε σχέση με αυτούς , την αντιλαμβανόμενη Εικόνα που έχουν οι Εταίροι της Διαπραγμάτευσης για αυτό που εκπροσωπείς σήμερα (την Ελλάδα δηλαδή). Επίσης, θα πρέπει να έχεις κάνει την λεγόμενη «ανάλυση συμμαχιών» σε συνδυασμό με την καταγραφή των «παικτών»-Εταίρων σε επίπεδο δύναμης καιτων ομάδων υποστήριξης σου, ώστε τελικά να αποφασίσεις : vi. Πως θα πετύχεις τον Στόχο που έβαλες; -δηλαδή την Στρατηγική της Διαπραγμάτευσής σου.
Συνεχίζοντας και χωρίς να θέλω να προτάξω ΣτρατηγικέςΚατευθύνσεις Διαπραγμάτευσης, γιατί απλούστατα αυτές εκπορεύονται από τις Πολιτικές της εκάστοτε Κυβέρνησης -εν προκειμένω του ΣΥΡΙΖΑ, θα αναφερθώ σε 8 «κλασσικές» και επιτυχημένες τακτικές Διαπραγμάτευσης που η εμπειρία έχει δείξει – και σε επίπεδο Οργανισμών ή κρατών – ότι είναι αποτελεσματικές.
Συγκεκριμένα :
1.Υιοθεσία εξ΄αρχής της ίδιας μεθοδολογίας, διαδικασιών, όρων, κανόνων, ώστε να κερδηθεί η αξιοπιστία, ο σεβασμός και η δεκτικότητα στο κοινό πλαίσιο αποφάσεων
2.Τοποθέτηση στο ίδιο επίπεδο καταρχήν, με τους Εταίρους, κατανοώντας τις ανησυχίες και δίνοντας απαντήσεις κάλυψης των αναγκών-ανησυχιών τους
3.Επίτευξη θετικής 1ης εντύπωσης , σαν πύλη ανάπτυξης του Περιεχομένου Διαπραγμάτευσης σου, για το οποίο έχεις προετοιμαστεί –
4.«Μείωση» κατά ένα έως δύο επίπεδα της παρουσίας-δύναμης Διαπραγμάτευσης σου-αν υπάρχει «απώλεια ισχύος»,ώστε να κερδηθεί επιπλέον εμπιστοσύνη και να γίνειεξάσκησή της (της όποιας δύναμης-επιχειρήμάτων σου) σε 2ο– καλύτερο- χρόνο
5.Μη απομόνωση Εταίρων καθιστώντας τους , αντιπάλουςσου και δημιουργώντας αντιπαράθεση
6.Ανάληψη πρωτοβουλιών, κινήσεων, ενεργειών με στόχο να βρίσκεσαι πάντα -ή σχεδόν- ένα βήμα μπροστά από τους Εταίρους, στην Διαπραγμάτευση
7.Χρήση των – δευτερευόντων – εργαλείων επικοινωνίας , αν έχεις δυνατότητες (και τις έχει ο Γιάνης Β. σε στυλ/παρουσία), μόνο σαν υπομόχλιο ενίσχυσης του Περιεχομένου Διαπραγμάτευσης σου
8.Σωστή χρήση Δημοσιότητας-ΜΜΕ υπέρ σου, βάσει της Στρατηγικής που έχεις επιλέξει και πάντα με τις αρχές της Εμπιστευτικότητας και της Αμοιβαιότητας.
Εδώ λοιπόν σταματώ και παραθέτω μία σειρά από 7+1διαπιστώσεις – σίγουρα όχι μόνο δικές μου – που με κάνουν να πιστεύω ακράδαντα , ότι τίποτα- ή σχεδόν τίποτα- από τα παραπάνω δεν είχε υπ΄όψιν της η Διαπραγματευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, όταν ξεκίνησε αυτή την σημαντική διαδικασία για την χώρα μας :
a.Κέρδισε την 1η εντύπωση όχι υπέρ της αλλά εναντίον της, δηλαδή το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί για αρχήΔιαπραγματεύσεων
b.Η 1η εντύπωση, ήταν Εντύπωση Διαφοροποίησης απο τουςυπόλοιπους : κουλτούρας, σκέψης, συμπεριφοράς, σημειολογίας, δημιουργώντας αποξένωση και απόσταση- βάση για αντίδραση
c.«Επιτέθηκε» με έλλογα εργαλεία επικοινωνίας στον «πυρήνα» των «Θεσμών» : την Κανονικότητα
d.Δημιούργησε αντιπάθειες με χαοτικές δηλώσεις/αναφορές και συγκρίσεις
e.Διαχώρισε και απομόνωσε σε αντιπαράθεση, έναν Εταίρο με δυσανάλογη ισχύ εναντίον της : την Γερμανία
f.Στοχοποίησε άτομα και διαδικασίες σε προσωπικό επίπεδο , ότι χειρότερο σε Διαπραγμάτευση
g.Αδιαφόρησε και μάλιστα απαξιωτικά (βάσει δηλώσεων-αναφορών) για τα εργαλεία-διαδικασίες που κάνουν χρήση οι υπόλοιποι Εταίροι, στους Θεσμούς.
Το Κυριότερο : λόγω των παραπάνω και άλλων πολλών (και στο «εσωτερικό» μέτωπο), απαξίωσε σχεδόν ολοκληρωτικά πια, το πολυτιμότερο όπλο σε μία Διαπραγμάτευση : το – ικανοποιητικό-ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ που είχε χτίσει η χώρα μαςεδώ και 2,5 χρόνια, ανεξάρτητα από τα πολλά λάθη, παλινωδίες, πισωγυρίσματα και καθυστερήσεις της προηγούμενηςΚυβέρνησης.
Τελικά η έννοια Διαπραγμάτευση και ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι έννοιες ασύμβατες ; Δυστυχώς, σύμφωνα με τα παραπάνω και βάσει των υπαρχόντων στοιχείων, είναι πράγματι.
Το ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ που έχει συσσωρευθεί τόσο γρήγορα-και συνεχίζεται να συσσωρεύεται , δεν προοιωνίζει θετικά αποτελέσματα στην συνέχεια…
Το χειρότερο, μας το διδάσκει πάλι η Επικοινωνία: είναι πολύ δυσκολότερο και χρονοβόρο, να αντιστρέψεις θετικά μίααρνητική εικόνα/φήμη και τελικά Εμπιστοσύνη για έναν Οργανισμό ή Κράτος , από το να χάσεις μία θετική (οι διεθνείςπρακτικές μιλάνε μίνιμουμ για συνχή προσπάθεια 5 χρόνων +).
Κρίμα! Για όλους μας!
Δημήτρης Ιωαννίδης
Σύμβουλος Επικοινωνίας