Τσαγκαροδευτέρα: στα ελληνικά «Blue Monday». Η Κυβέρνηση τα βλέπει όλα «μπλε»: τις δημοσκοπήσεις, κυρίως. Τις προοπτικές της αξιολόγησης των δανειστών, που μπλάβιασαν… Τις εκλογές, ίσως;
Γράφει η Νεφέλη Ουρανού
Μία Κυβέρνηση παλαιοκομματικών εκλογομαγείρων, που έχει ως αγαπημένο σπορ τις κάλπες, τις καταμετρήσεις, τους προεκλογικούς αγώνες, τη δημαγωγία, τις εξαγγελίες, τη διανομή αξιωμάτων, την κατάληψη της εξουσίας, και όλα πάλι από την αρχή, είναι απόλυτα φυσιολογικό να αναζητήσει και να επιστρατεύσει καινούρια – ή παλιά και δοκιμασμένα – κόλπα μπροστά στην προοπτική της πολιτικής αποδοκιμασίας, των δύσκολων αποφάσεων, των ουσιαστικών επιλογών.
Έτσι, ο κ.Τσίπρας, μαζί με την αγαπημένη του «τρόικα» συνεργατών της παλιάς “σχολής της Μόσχας”, των συνδικαλιστών, αλλά και του δοκιμασμένου σοσιαλισμού, επιστράτευσε, παραμονές του ασφαλιστικού, το προσφιλές σενάριο των εκλογών, απειλώντας φίλους και εχθρούς. Οι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα φοβηθούν – ξανά – τη λίστα, έχοντας πάρει το μάθημά τους από το πάθημα των διαφωνούντων τον περασμένο Σεπτέμβριο. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα φοβηθούν την αλλαγή του εκλογικού νόμου, προς την κατεύθυνση της κακόφημης «απλής και άδολης» αναλογικής. Ο κ.Τσίπρας και οι ομοτράπεζοί του περιμένουν πως όλοι θα παίξουν το παιχνίδι τους, υπό τη δαμόκλειο σπάθη της δολιότητας και της περιπλοκής που θα έφερνε η αλλαγή του εκλογικού νόμου προς την αναλογική.
Είναι πασιφανές: ο Πρωθυπουργός των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει πειστεί πως είναι η μετενσάρκωση του Ανδρέα Παπανδρέου και ο Φλαμπουράρης την έχει δει Κουτσόγιωργας. Τα συμφέροντα που τους διαφεντεύουν έχουν βάλει πείσμα να μείνουν στα υπόγεια του Μαξίμου μέχρι να απομυζήσουν ό,τι περισσότερο μπορούν από τη χώρα. Μετά, θα πετάξουν τα εργαλεία τους μαζί με τα απόνερα της μπουγάδας, στο περιθώριο της ιστορίας.
Προς Μέγαρο Μαξίμου, ενταύθα: «Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα» (Καρλ Μαρξ, 1818-1883, Γερμανός φιλόσοφος). Καλού-κακού, ρίξτε και μια ματιά στην οδό Ακαδημίας κάθε Πέμπτη πρωί, ίσως κάτι καταλάβετε…
*Με σεβασμό στη μνήμη των νεκρών,
κυρίως όμως στην νοημοσύνη των ζωντανών…