Η ένταση στη Μέση Ανατολή αυξάνεται μέρα με τη μέρα με τις ΗΠΑ να μην έχουν άλλη επιλογή από το να στείλουν μεγάλη δύναμη από μαχητικά F-35 να ενισχύσει τα ήδη υπάρχοντα στην περιοχή.
Αξιωματούχοι της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ σημειώσουν πως αυτή είναι η τρίτη φορά τους τελευταίους δώδεκα μήνες που μαχητικά F-35 καταφθάνουν στη Μέση Ανατολή, ενδεικτικό του κλίματος που επικρατεί στην περιοχή.
«Η 421η μοίρα μάχης αναχώρησε πρόσφατα από το Hill AFB για την αεροπορική βάση Al Dhafra, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ώστε να υποστηρίξει την αποστολή της Κεντρικής Διοίκησης ΠΑ των Ηνωμένων Πολιτειών στη Μέση Ανατολή», αναφέρει με δήλωση της η USAF.
Καθώς οι πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον του Ισλαμικού Κράτους και των Ταλιμπάν έχουν μειωθεί ή, στην περίπτωση του ISIS έχουν ουσιαστικά λήξει, τα F-35 θα «αποτελούν μία αποτρεπτική δύναμη στην περιοχή η οποία θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην προστασία της ναυσιπλοΐας ενώ θα συμμετέχουν και σε αρκετές ασκήσεις» αναφέρουν αξιωματούχοι της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ.
Κόλπος για την παγκόσμια διακίνηση ενέργειας. Παρότι οι ΗΠΑ έχουν κάνει μεγάλη προσπάθεια να μειώσουν την εξάρτησή από ενεργειακές εισαγωγές, την ώρα μάλιστα που προσπαθούν να αυξήσουν και τις εξαγωγές τους, εντούτοις δεν επιθυμούν μια μείζονα διατάραξη των ενεργειακών ροών, ιδίως από τη στιγμή που έχει γίνει σαφές ότι το Ιράν μπορεί να παρακωλύσει την ελεύθερη ναυσιπλοΐα στα στενά του Ορμούζ.
Αυτό τώρα γεννά και την ιδιαίτερα αντιφατική θέση των ΗΠΑ σε σχέση με την Μέση Ανατολή. Για μια σειρά από λόγους προφανώς και δεν μπορούν να απεμπλακούν -αν και αυτό υπόσχονται οι τελευταίοι δύο πρόεδροι στο λαό-, ιδίως εάν δούμε τον εντυπωσιακά πυκνό χάρτη των αμερικανικών βάσεων στην ευρύτερη περιοχή.
Μια σειρά από χώρες με σαφήνεια τους πιέζουν για μεγαλύτερη εμπλοκή, την ώρα που είναι σαφές ότι οι ίδιες χώρες θα θεωρούσαν προβληματική την αμερικανική απεμπλοκή και την αντίστοιχη εκ νέου ενίσχυση του Ιράν.
Ωστόσο την ίδια στιγμή οι ΗΠΑ παραμένουν αμήχανες ως προς το είδος της εμπλοκής. Η στρατηγική των κυρώσεων ως προλείανση για «αλλαγή καθεστώτος» έχει αποδειχτεί στην περίπτωση του Ιράν μάλλον αλυσιτελής, εάν αναλογιστούμε ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο υπάρχουν αλλεπάλληλα εμπάργκο.
Ακόμη και η πρόσφατη κρίση νομιμοποίησης που προκάλεσε το γεγονός της κατάρριψης του ουκρανικού επιβατικού αεροσκάφους, δεν δείχνει να είναι αρκετή για συνολικότερη αλλαγή, την ίδια στιγμή που η εχθρότητα απέναντι στις ΗΠΑ παραμένει ένα στοιχείο που συνέχει την Ιρανική κοινωνία σε βαθμό που ξεπερνά την όποια απονομιμοποίηση του καθεστώτος.
Υπάρχει βέβαια η προσπάθεια να μπουν ξανά και οι ευρωπαϊκές χώρες σε μια τροχιά κυρώσεων, μέσα από την επιλογή τους να μιλήσουν και αυτές για ενδεχόμενη παραβίαση των όρων της συμφωνίας για τα πυρηνικά από το Ιράν, όμως και πάλι δύσκολα αυτό θα οδηγήσει σε μια μείζονα ανατροπή. Ιδίως όταν το Ιράν θα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί κάθε είδους ρήγμα.