Η κοινωνία μένει Ευρώπη. Η Ευρώπη μένει στα συμπεφωνημένα. Ο κ.Τσίπρας μένει – ακόμη – στο Μαξίμου. Η κεντροαριστερά πού μένει;
Ακόμη μία μεγάλη διαδήλωση στο Σύνταγμα απόψε. «Φιλοευρωπαϊστές» ή «Έλληνες Ευρωπαίοι Πολίτες», του Κολωνακίου ή των Εξαρχείων, της Εκάλης ή της Κυψέλης, επαγγελματίες, επιχειρηματίες ή δημόσιοι υπάλληλοι, άλλοι ψήφισαν ΝΔ, άλλοι Ποτάμι ή ΠΑΣΟΚ, πολλοί σίγουρα ΣΥΡΙΖΑ, θα μαζευτούν σήμερα για να πουν στον Αλέξη Τσίπρα ότι το ξημέρωμα πρέπει να βρει ξανά την Ελλάδα στην Ευρώπη.
Γράφει η Νεφέλη Ουρανού
Την ίδια ώρα, στις Βρυξέλλες, ο κ.Τσίπρας θα δίνει τη δική του διμέτωπη μάχη: με τον Γιούνκερ, τη Μέρκελ, τη Λαγκάρντ, τον Τουσκ, τον Σούλτς ή τον Ντράγκι, με τον Ρέντσι ή τον Ολλάντ, με όλους αυτούς που κατά καιρούς έφτυσε. Θα δίνει όμως τη μάχη και με το Λαφαζάνη, το Λαπαβίτσα, το Βαρουφάκη, το Γλέζο, το Μηλιό και τις φράξιές τους, με όλους αυτούς που κατά καιρούς φίλησε. Θα αναμετρηθεί με όλους, ώστε το ξημέρωμα να τον βρει ξανά στο Μαξίμου.
Πίσω στην Ελλάδα, χαμένη στα μονόστηλα των πολιτικών σελίδων, η κεντροαριστερά ακόμη δεν είναι σίγουρη τι θα της ξημερώσει: το Ποτάμι περιμένει μία όποια συμφωνία για να την ψηφίσει με κλειστά μάτια, το ΠΑΣΟΚ περιμένει μία κάποια συμφωνία για να δικαιωθεί ηθικά, η ΔΗΜΑΡ περιμένει μία ακόμη ευκαιρία από τους πολιτικούς της συνομιλητές ή από τους πολίτες, ο Παπαδόπουλος περιμένει την 3η του Σεπτέμβρη για να ιδρύσει το κόμμα του, και ο Παπανδρέου για να διαλύσει ίσως το δικό του… Οι πολίτες περιμένουν τις εκλογές για να συγκροτηθεί ξανά μία ενιαία φιλοευρωπαϊκή κεντροαριστερή μεταρρυθμιστική παράταξη, που θα τους εκφράσει και θα τους επιτρέψει να εκφραστούν.
Στο μεταξύ, η φιλοευρωπαϊκή κεντροδεξιά σφετερίζεται τον πολιτικό χώρο που θα έπρεπε να κατέχει η σοσιαλδημοκρατία, εκμεταλλευόμενη τη σιωπή, την κόπωση, την απογοήτευση των υποστηρικτών της. Τι θλιβερός επίλογος για μία πάλαι ποτέ κραταιά παράταξη! Αλλά και τι μεγάλη ματαίωση, για μία ολόκληρη γενιά προοδευτικών πολιτών, που με τόσο ενθουσιασμό διεκδίκησαν ρόλο και λόγο τα προηγούμενα χρόνια, ώστε να μπορούν σήμερα, εκεί γύρω στα σαράντα τους, να πραγματοποιήσουν τα σχέδιά τους…Τι χαμένη ευκαιρία για μια χώρα, να κάνει στην άκρη τους σαραντάρηδες για να παραδοθεί ξανά στη γέρικη αγκαλιά των συνταξιούχων συνδικαλιστών…
Και μόνο αυτός, θα ήταν αρκετός λόγος για να ευχηθούμε όλοι απόψε, από το Σύνταγμα, από όλες τις πλατείες της Ελλάδας, να πετύχει ο Τσίπρας. Να πετύχει η συμφωνία. Το ξημέρωμα, να βρει την Ελλάδα στην Ευρώπη. Τους χρεωκοπημένους δραχμολάγνους στο αγαπημένο τους «χρονοντούλαπο της ιστορίας». Τους σαραντάρηδες στις δουλειές τους, αλλά και στις επάλξεις.
Και η (ονειροπόλα ή βαθιά νυχτωμένη;) κεντροαριστερά, να πάρει απόφαση επιτέλους να προχωρήσει μπροστά. Να ξαναδώσει διεύθυνση, οδό και αριθμό. Να ξανασυστηθεί και να ξανασυσταθεί. Από επέτειος, να γίνει ξανά σημείο αναφοράς.