Η ανταγωνιστικότητα και το επενδυτικό κλίμα δεν επιτυγχάνονται με την εξαθλίωση των εργαζομένων.
Εισαγωγικό Σημείωμα
Δίνουμε σήμερα στην δημοσιότητα το πλαίσιο
των πολιτικών μας θέσεων, αλλά και τις αναλυτικές προτάσεις μας για τις επιχειρούμενες αλλαγές στα εργασιακά.
Οι θέσεις αυτές ενσωματώνουν και τα συμπεράσματα του διαλόγου από τις συναντήσεις της Προέδρου του ΠΑΣΟΚ Φώφης Γεννηματά, με το Προεδρείο της ΓΣΕΕ, και τις Εργοδοτικές Οργανώσεις (ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕ, ΕΣΕΕ, ΣΕΤΕ).
Το ΠΑΣΟΚ δεν θα αποδεχθεί προτάσεις εξαθλίωσης των εργαζομένων.
Η απαραίτητη ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και των επιχειρήσεων δεν μπορούν και πάλι να στηριχθούν σε νέα μείωση του κόστους εργασίας.
Δεν δεχόμαστε μείωση μισθών, ελεύθερες ομαδικές απολύσεις, επαναφορά του lock out. Προτείνουμε την ενίσχυση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, τη αποκατάσταση των ελεύθερων συμφωνιών μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων, την προστασία του δικαιώματος της απεργίας.
Θωρούμε ως θετικό ότι οι ίδιοι οι κοινωνικοί εταίροι έχουν συγκλίνουσες απόψεις σε πολλά κρίσιμα θέματα που αφορούν τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα.
Το ΠΑΣΟΚ θα επιμείνει στις πρωτοβουλίες του με στόχο την Εθνική Συμφωνία για προοδευτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, που θα φέρουν ανάπτυξη, επενδύσεις και θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, με σεβασμό στα δικαιώματα και το αίσθημα ασφάλειας των εργαζομένων.
Η ανταγωνιστικότητα και το επενδυτικό κλίμα δεν επιτυγχάνονται με την εξαθλίωση των εργαζομένων
Α) Τα τελευταία χρόνια υπό την πίεση της κρίσης υπήρξαν πολύ μεγάλες αλλαγές στο εργασιακό τοπίο της χώρας, που έγιναν με την επίκληση της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, αλλά επέφεραν ιδιαίτερα αρνητικές επιπτώσεις στις συνθήκες εργασίας και στο βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων εργαζομένων.
Η Ελλάδα όμως παραμένει στις τελευταίες θέσεις στον Παγκόσμιο δείκτη ανταγωνιστικότητας. Αποδεικνύεται ότι χρειάζεται άλλες αλλαγές, τομές και μεταρρυθμίσεις που δεν μπορεί να έχουν ως αντικείμενο την συνεχή μείωση του εργατικού κόστους.
Γι” αυτό και από το 2014 ξεκαθαρίσαμε ότι δεν είναι αποδεκτή η οιαδήποτε νέα δυσμενής παρέμβαση και απορρίψαμε ως ΠΑΣΟΚ τις προτάσεις της τρόικας για ελεύθερες ομαδικές απολύσεις, στον ιδιωτικό τομέα και για την εργοδοτική ανταπεργία ( lockout).
Οι δανειστές επανήλθαν στο πλαίσιο του Μνημονίου Τσίπρα-Καμμένου με ανάλογες προτάσεις, ζητώντας ταυτόχρονα και νέες δυσμενείς αλλαγές στους μισθούς και στο εργασιακό καθεστώς.
Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ έχει αποδεχθεί αυτή την συζήτηση, «ξεχνώντας» και πάλι τις προεκλογικές υποσχέσεις της (751 ευρώ κατώτατος μισθός, επαναφορά καθεστώτος συλλογικών συμβάσεων κλπ) που ήταν σε αντίθετη κατεύθυνση. Μάλιστα τον Σεπτέμβριο η σχετική επιτροπή εμπειρογνωμόνων θα καταθέσει το πόρισμά της, το οποίο θα αποτελέσει την βάση «διαπραγμάτευσης» για την Β” Αξιολόγηση του προγράμματος.
Ομοίως και η Ν.Δ. η οποία άφηνε πάντα περιθώρια στους δανειστές για νέες αλλαγές στα εργασιακά, φροντίζει να κρατά διακριτές αποστάσεις από αυτό το μείζον ζήτημα, αφήνοντας τους άλλους να βγάλουν τα «κάστανα από την φωτιά».
Β) Η θέση μας σε αυτό το κρίσιμο ζήτημα είναι σαφής και ξεκάθαρη.
Η ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής Οικονομίας, της Ελληνικής επιχείρησης δεν μπορεί να στηριχθεί σε νέα μείωση του κόστους εργασίας.
Οι περαιτέρω «μειώσεις» θα πλήξουν την παραγωγικότητα, καθώς θα αποχωρούν οι καλύτεροι, θα αποθαρρύνεται η παραγωγική εργασία των υπολοίπων και θα δυσχεραίνεται η προσέλκυση αξιόλογων νέων, θα «ενθαρρύνεται» η μετανάστευση των νέων και ικανών επιστημόνων και επαγγελματιών στο εξωτερικό.
Η προστασία της εργασίας, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις, ο κατώτερος μισθός, εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης για τους εργαζόμενους, αλλά και συμβάλλουν και στη δημιουργία νέου πλούτου, συνιστούν σημαντικό παράγοντα για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων της χώρας και καθιστούν βιώσιμο το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης καθώς και σταθερό το χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Ειδικότερα η αύξηση του κατώτατου μισθού θα προκαλέσει τόνωση της ζήτηση και του κύκλου εργασιών των επιχειρήσεων στην αγορά, ενώ ταυτόχρονα θα εισρεύσουν επί πλέον έσοδα στα Δημόσια Ταμεία (ΦΠΑ).
Είμαστε έτοιμοι (και τις προτείναμε με τις 50 θέσεις μας) για Προοδευτικές μεταρρυθμίσεις στο Κράτος, στην αγορά στο φορολογικό σύστημα, στην δικαιοσύνη, στο τραπεζικό σύστημα, στην εκπαίδευση, στην έρευνα και καινοτομία, που θα ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα, θα φέρουν επενδύσεις, θα στηρίξουν την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα.
Χωρίς τέτοιες ευρύτερες μεταρρυθμίσεις, και αντίθετα με συνεχείς αυξήσεις των φόρων, με καθεστώς αδιαφάνειας και υποβάθμιση των θεσμών, οι επενδύσεις δυστυχώς δεν θα έρθουν, όσες μειώσεις μισθών και να γίνουν.
Σε μια χώρα με 1,5 εκατομμύριο ανέργους, χρειάζεται η άμεση εφαρμογή ενός αναπτυξιακού πακέτου μέτρων που ενισχύουν την απασχόληση και την κοινωνική συνοχή. Η μετάβαση της οικονομίας σε βιώσιμη, σταθερή και διατηρήσιμη ανάπτυξη με απασχόληση και κοινωνική συνοχή είναι μείζονος σημασίας.
Η ανάπτυξη είναι ο μόνος δρόμος για την εμπέδωση του αισθήματος “ασφάλειας” στους εργαζόμενους.
Είναι βέβαια σαφές, ότι οι εργασιακές σχέσεις πρέπει να προσαρμόζονται κάθε φορά στο μοντέλο παραγωγής και στις τεχνολογικές εξελίξεις.
Η επιλογή μας είναι όμως αυτό να γίνεται με Νέα Ρύθμιση και μέσα από τον Κοινωνικό διάλογο, όχι με τις λογικές της ανεξέλεγκτης απορρύθμισης και ισοπέδωσης.
Γ) Οι πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουμε έχουν ως στόχο:
Την Εθνική Κοινωνική Συμφωνία για Προοδευτικές Μεταρρυθμίσεις που θα βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα, θα επιταχύνουν την ανάπτυξη και τις επενδύσεις, θα φέρουν θέσεις εργασίας, αλλά και θα εγγυηθούν την αξιοπρέπεια των εργαζομένων.
Πρόθεσή μας είναι στο επόμενο διάστημα να συγκλίνουμε σε θέσεις που αφορούν όλους τους παράγοντες που επηρεάζουν την ανάπτυξη, την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Για την χρηματοδότηση της οικονομίας, τα φορολογικά κίνητρα, το άνοιγμα των αγορών, την στήριξη της επιχειρηματικότητας, την ενίσχυση της εξωστρέφειας και της καινοτομίας, το ενεργειακό, τον περιφερειακό χωρικό σχεδιασμό.
Για ένα σύγχρονο κράτος φιλικό στον πολίτη και την ανάπτυξη, για ένα εκπαιδευτικό σύστημα “κλειδί”, για την πρόσβαση στην εργασία και την επιχειρηματικότητα.
Αλλά και για ένα σύγχρονο κοινωνικό κράτος που εγγυάται την πρόσβαση όλων των πολιτών σε ποιοτικά δημόσια αγαθά, αλλά και διασφαλίζει την κοινωνική συνοχή.
Δ) Ειδικότερα για το “εργασιακό”, καταθέτουμε στον Κοινωνικό Διάλογο 5 προτάσεις, με στόχο να συμβάλλουμε σε μια συμφωνία ΟΛΩΝ που θα αποτελέσει και τον “οδηγό” μας για τα επόμενα βήματα:
- Ο καθορισμός του κατώτερου μισθού (και ημερομισθίου) “επιστρέφει” στην Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Αρμόδιοι για αυτόν θα είναι μόνον οι κοινωνικού εταίροι μέσα από τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Δεν είναι αποδεκτή οιαδήποτε νομοθετική παρέμβαση για οριζόντια μείωση μισθών, ή μείωση επιδομάτων και τριετιών των εργαζομένων.
………….. . …………….
- Στηρίζουμε το θεσμό των Συλλογικών Συμβάσεων (Εθνική, Κλαδική, Επιχειρησιακές).
Προτείνουμε την καθολικότητα εφαρμογής (και την θεσμική επεκτασιμότητα) των Συλλογικών Συμβάσεων.
Αναβαθμίζουμε τον ρόλο των Κλαδικών Συμβάσεων ως δυνητικού μηχανισμού διασφάλισης και βελτίωσης της θέσης των εργαζομένων, και διαμόρφωσης υγειών όρων ανταγωνισμού στους επί μέρους κλάδους.
Επιχειρησιακές συμβάσεις με αμοιβαίες υποχρεώσεις και δικαιώματα για εργαζόμενους-εργοδότες, που να απορρέουν από γνήσια επιχειρησιακή διαπραγμάτευση.
Το θέμα της διαπραγμάτευσης επιχειρησιακών συμβάσεων από “ενώσεις προσώπων” σε πολύ μικρές επιχειρήσεις, πρέπει να επανεξεταστεί.
………….. . …………….
- Δεν αποδεχόμαστε τις ελεύθερες ομαδικές απολύσεις και την επαναφορά εργοδοτικής ανταπεργίας (lock out). Προτείνουμε τα αιτήματα των επιχειρήσεων για ομαδικές απολύσεις, να εξετάζονται από το αναβαθμισμένο Ανώτατο Συμβούλιο Εργασιών – ΑΣΕ – (με την συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων).
Το ΑΣΕ πρέπει να ενισχυθεί θεσμικά, ώστε να μπορεί να αναλάβει ευθύνες σε θέματα ενίσχυσης της απασχόλησης και προστασίας των ανέργων, με την κατάλληλη υποστηρικτική βοήθεια του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας.
………….. . …………….
- Οι αναγκαίες προσαρμογές και ευελιξίες στην αγορά εργασίας πρέπει να συνδέονται με το αίσθημα ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ του εργαζόμενου.
Είναι ζήτημα προτεραιότητας η αυστηρή τήρηση των όρων και των συμβάσεων, η αντιμετώπιση της “μαύρης” και ανασφάλιστης εργασίας.
Επιβάλλεται η αναβάθμιση και ενίσχυση του Συστήματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ), ώστε να επιτελεί αυτό το ρόλο.
………….. . …………….
- Οι στρεβλώσεις που 35 χρόνια εφαρμογής και οι ποικίλες αποσπασματικές διατάξεις έφεραν στο «συνδικαλιστικό πλαίσιο» που καθιέρωσε ο Ν. 1264/82, πρέπει να συζητηθούν και να αντιμετωπισθούν. Αυτό όμως πρέπει να γίνει μέσα από τον Κοινωνικό Διάλογο, με την ενεργή συμμετοχή των συνδικάτων και όχι με διαδικασίες επιβολής και κατασυκοφάντησής τους.
Δεν είναι αποδεκτές όμως λογικές που αποσκοπούν στην ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας.