Άγνωστες στιγμές από τη ζωή της περιγράφει η νέα πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα Κίμπερλι Ανν Γκίλφοϊλ στην αυτοβιογραφία της, που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Κάκτος».
Το protothema.gr δημοσιεύει δύο ακόμη αποσπάσματα του βιβλίου της «Κέρδισε κάθε μάχη – Πώς να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου».
Στο ένα, η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ αναφέρεται στο σωστό ντύσιμο και εξηγεί ότι με τις ενδυματολογικές της επιλογές ήθελε πάντα να περάσει το μήνυμά της στους άλλους. «Διατηρούσα την εμφάνισή μου λιτή και περιποιημένη, αφού δεν ήθελα να απομακρύνω κανέναν ή να αποσπάσω την προσοχή του από το μήνυμα που ήθελα να περάσω. Ήμουν ο ξεναγός, όχι το αξιοθέατο», αναφέρει. Στο συγκεκριμένο απόσπασμα μάλιστα αποκαλύπτει και ποιο είναι το μότο της, το οποίο για ένα διάστημα, ήταν γραμμένο σε ένα μπλουζάκι.
Στο δεύτερο απόσπασμα, η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ αναφέρεται στα δύο της διαζύγια και εκφράζει την ευγνωμοσύνη της για την ισότιμη γονική συνεργασία που κατάφερε να έχει με τον πατέρα του παιδιού της, όταν χώρισαν. «Με θλίβει να βλέπω πόσο συχνά ο εγωισμός και η υπεροψία μπαίνουν εμπόδιο σε αυτή τη διαδικασία για ορισμένες οικογένειες. Αυτού του είδους η συμπεριφορά είναι πραγματικά επιβλαβής και επικίνδυνη για τα παιδιά», γράφει μεταξύ άλλων
Αναλυτικά τα δύο αποσπάσματα του βιβλίου:
TO ΣΩΣΤΟ ΝΤΥΣΙΜΟ
Όταν ήμουν στο λύκειο δούλευα σε ένα κατάστημα της Clothestime, για να μπορώ να εμπλουτίζω την γκαρνταρόμπα μου και να εξοικονομώ χρήματα για το κολέγιο. Έβλεπα ανθρώπους να ερωτεύονται ένα ρούχο, επειδή πίστευαν ότι αντανακλούσε την προσωπικότητά τους. Κάποιες φορές αγόραζαν το ίδιο κομμάτι σε διάφορα χρώματα ή επέστρεφαν για ένα άλλο παρόμοιο, όταν η πρώτη τους αγορά είχε φθαρεί. Δεν ήμουν διαφορετική από όλους αυτούς. Είχα ένα αγαπημένο μπλουζάκι που φορούσα κάθε μέρα, επειδή υποστήριζε μία από τις θεμελιώδεις κατευθυντήριες αρχές μου. Στο στήθος ήταν γραμμένη η λέξη «σχεδιάζω» και κατεβαίνοντας προς τα κάτω υπήρχε το άρθρο «το» και πιο κάτω η λέξη «μέλλον». Φυσικά, το «σχεδιάζω το μέλλον» ήταν και εξακολουθεί να είναι το μότο μου. Δεν μπορούσα να σταματήσω να φοράω το συγκεκριμένο μπλουζάκι. Έτρεχα να το βγάλω από το πλυντήριο με το που τελείωνε η μπουγάδα. Μακάρι να μπορούσα να το φορέσω και τώρα. Ήμουν ο τύπος του ανθρώπου που πάντα σκέφτεται: «Ποιος είναι ο επόμενος αγώνας μου; Πώς θα κάνω προσπέραση; Πώς θα βάλω γκολ;» Αυτό το μπλουζάκι τα έλεγε όλα.
Συνειδητοποίησα πόσο σημαντικό ήταν αυτό το μήνυμα όταν έγινα εισαγγελέας και έπρεπε να ντύνομαι για το δικαστήριο. Ήξερα από εκείνη την πρώιμη εκπαίδευση πώς πρέπει να φέρομαι. Κάθε φορά που εκδίκαζα μια υπόθεση, φορούσα ένα ωραίο, καλοραμμένο, αλλά απλό κοστούμι. Έδενα τα μαλλιά μου πίσω σε γαλλικό σινιόν, ώστε να μην πέφτουν στο πρόσωπό μου, και φορούσα ελάχιστο ή καθόλου μακιγιάζ και ελάχιστα κοσμήματα, αν έβαζα. Ποτέ δεν φορούσα κάτι τολμηρό, χαμηλόμεσο ή πολύ κοντό. Διατηρούσα την εμφάνισή μου λιτή και περιποιημένη, αφού δεν ήθελα να απομακρύνω κανέναν ή να αποσπάσω την προσοχή του από το μήνυμα που ήθελα να περάσω. Ήμουν ο ξεναγός, όχι το αξιοθέατο. Ήθελα όλοι οι παρευρισκόμενοι να γνωρίζουν ότι σέβομαι το δικαστικό σύστημα.
ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΕΛΚΥΣΤΙΚΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΟΥΣ
Χαίρομαι που και τα δύο διαζύγιά μου ήταν φιλικά, αλλά είμαι πραγματικά ευγνώμων που όταν χωρίζαμε με τον πατέρα του γιου μου, αυτός και εγώ δεσμευτήκαμε να κάνουμε ό,τι μπορούσαμε για να διασφαλίσουμε ότι ο γιος μας θα συνεχίσει να είναι ευτυχισμένος και να αισθάνεται καλά με τον εαυτό του. Θέλαμε να ξέρει ότι τον αγαπούν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο επιδιώξαμε από την αρχή μια ισότιμη γονική συνεργασία. Αναγνωρίσαμε πόσο σημαντικό είναι να συνεχίσει ο μικρός μας να επωφελείται από τα δυνατά σημεία που ο καθένας μας φέρνει στη σχέση του μαζί του.
Με θλίβει να βλέπω πόσο συχνά ο εγωισμός και η υπεροψία μπαίνουν εμπόδιο σε αυτή τη διαδικασία για ορισμένες οικογένειες. Αυτού του είδους η συμπεριφορά είναι πραγματικά επιβλαβής και επικίνδυνη για τα παιδιά. Καταλαβαίνω πόσο τραυματικό μπορεί να είναι ένα διαζύγιο, αλλά, με εξαίρεση μια κατάσταση όπου η ασφάλεια ενός παιδιού πραγματικά κινδυνεύει, ο Θεός δεν θα έπρεπε να επιτρέπει σε κανένα παιδί να υποφέρει επειδή οι γονείς του δεν μπορούν πλέον να ζουν μαζί ή να συμπεριφέρονται ως ενήλικες όποτε συναντιούνται