Ηταν Νοέμβριος του 2002, όταν το Clasico του “Καμπ Νόου” έληγε χωρίς γκολ. Θα μεσολαβούσαν 17 χρόνια και 49 μεταξύ τους ντέρμπι, ώστε να εμφανιστεί εκ νέου το 0-0.
Ενα σπάνιο αποτέλεσμα για τις κόντρες τους, καθώς στα 243 Μπαρτσελόνα-Ρεάλ που έχουν διεξαχθεί, έχει εμφανιστεί μόλις εννέα φορές.
Συνέβη λοιπόν τώρα. Και ήταν δίκαιο, σωστό, έως και κάπως βαρετό από άποψη θεάματος. Και στο φινάλε του τις άφησε εκεί ακριβώς που ήταν και η αφετηρία του Clasico: το να μοιράζονται την κορυφή της La Liga.
Η Ρεάλ ήταν σε γενικές γραμμές καλύτερη. Πιο ενεργητικά αμυντική, με πίεση ψηλά, κλεψίματα και κάποιες, όχι πολλές, καλύτερες στιγμές. Ειδικά στο Α” μέρος κυριάρχησε, αν και οι καθαρές φάσεις για γκολ ήταν μοιρασμένες.
Ο Πικέ έσωσε στη γραμμή (17′) την κεφαλιά του Καζεμίρο και ο Ζόρντι Αλμπα (41′) αστόχησε για εκατοστά. Ωστόσο, στην επανάληψη αν και ο ρυθμός ήταν μάλλον καλύτερος, αντίστοιχες φάσεις δεν υπήρξαν.
Το γκολ του Μπέιλ (72′) σωστά ακυρώθηκε ως οφσάιντ του Μεντί στο ξεκίνημα και μέχρι το φινάλε δεν άλλαξε τίποτα απολύτως, με τους Τερ Στέγκεν, Κουρτουά να έχουν ελάχιστη συμμετοχή στα highlights. Το τελευταία σφύριγμα άφησε μία άγευστη αίσθηση σε όσους είχαν παρακολουθήσει τη συνήθως κορυφαία συνάντηση του κόσμου, με τις δύο ομάδες να βρίσκονται χέρι χέρι στο +5 από τη 2η Σεβίλλη.
Μπαρτσελόνα (Ερνέστο Βαλβέρδε): Τερ Στέγκεν, Πικέ, Λενγκλέ, Ζόρντι Αλμπα, Σεμέντο (55′ Βιδάλ), Σέρζι Ρομπέρτο, Ντε Γιονγκ, Ράκιτιτς, Μέσι, Γκριεζμάν (83′ Φατί), Λουίς Σουάρες
Ρεάλ Μαδρίτης (Ζινεντίν Ζιντάν): Κουρτουά, Σέρχιο Ράμος, Βαράν, Μεντί, Καρβαχάλ, Βαλβέρδε, Καζεμίρο, Κρόος, Ισκο (84′ Ροντρίγκο), Μπέιλ (84′ Μόντριτς), Μπενζεμά.