Είναι ο πρώτος τεχνοκράτης που διετέλεσε πρωθυπουργός – έστω και υπηρεσιακός – του ελληνικού κράτους, μετά τον Ξενοφώντα Ζολώτα. Το όνομά του συνδέθηκε με το κούρεμα του ελληνικού χρέους (PSI) και μετά από έξι χρόνια, επανήλθε στα πρωτοσέλιδα, αυτή τη φορά, όμως, ως στόχος τρομοκρατικής επίθεσης.
Ο Λουκάς Παπαδήμος, ανέλαβε την προεδρία της κυβέρνησης μετά από πρόταση του Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο για την αντικατάσταση της κυβέρνησης Παπανδρέου με μία τεχνοκρατική κυβέρνηση, η οποία προέκυψε από συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ.
Στις 11 Νοεμβρίου 2011 ορκίστηκε πρωθυπουργός της μεταβατικής κυβέρνησης, με αντιπροέδρους τους Θεόδωρο Πάγκαλο και Ευάγγελο Βενιζέλο, ενώ στο κυβερνητικό σχήμα προστέθηκαν εκτός αρκετών υπουργών της προηγούμενης κυβέρνησης και στελέχη των κοινοβουλευτικών κομμάτων της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ.
Ο σχηματισμός της νέας κυβέρνησης προκάλεσε την αντίδραση των κοινοβουλευτικών κομμάτων της Αριστεράς, του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά και των κομμάτων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΕΕΚ, ΚΚΕ μλ κλπ), που θεωρούσαν ότι η νέα κυβέρνηση θα συνέχιζε την ψήφιση και την εφαρμογή μέτρων λιτότητας. Καθ” όλη τη διάρκεια του σχηματισμού της νέας κυβέρνησης ο Λουκάς Παπαδήμος πρότεινε τη συμμετοχή όλων των κομμάτων της Βουλής, αίτημα που η Αριστερά απέρριψε, ζητώντας ταυτόχρονα την ανατροπή της κυβέρνησης που θεωρούσε ως «κοινοβουλευτικό πραξικόπημα» και τη διενέργεια εκλογών.
Στις 7 Μαΐου 2012, την επομένη των βουλευτικών εκλογών, ο Λουκάς Παπαδήμος έθεσε στη διάθεση του Προέδρου της Δημοκρατίας την παραίτηση της κυβέρνησής του, η οποία συνέχισε να ασκεί τα καθήκοντά της μέχρι το διορισμό της νέας. Στις 16 Μαΐου 2012 απαλλάχθηκε των καθηκόντων του εν όψει του διορισμού ως Πρωθυπουργού του Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας Παναγιώτη Πικραμμένου. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ίδιος αρνήθηκε να λάβει την πρωθυπουργική αποζημίωση.
Ποιος είναι ο Λουκάς Παπαδήμος
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 11 Οκτωβρίου 1947, κατάγεται από τη Δεσφίνα Φωκίδας και αποφοίτησε από το Κολέγιο Αθηνών. Σπούδασε φυσική στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), απ” όπου αποφοίτησε το 1970, ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές ως ηλεκτρολόγος μηχανικός (1972) και πραγματοποίησε διδακτορικό στην οικονομολογία (1978). Παράλληλα εργάστηκε ως βοηθός ερευνών και ειδικός επιστήμων στο ΜΙΤ.
Το 1980 εργάστηκε ως οικονομολόγος στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Βοστώνης. Το 1985 επέστρεψε στην Ελλάδα αναλαμβάνοντας οικονομικός σύμβουλος της Τράπεζας της Ελλάδος (1985 – 1993). Το 1993 διορίστηκε υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και τον επόμενο χρόνο διοικητής της Τράπεζας παραμένοντας μέχρι το 2002. Το ίδιο έτος ανέλαβε αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, θέση από την οποία αποχώρησε το 2010. Έχει διατελέσει μέλος του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ιδρύματος (1994 – 1998), πρόεδρος της Υποεπιτροπής Νομισματικής Πολιτικής της Επιτροπής των Διοικητών των Κεντρικών Τραπεζών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (1993 – 1995) κ.α.
Παράλληλα με την επαγγελματική ακολούθησε και ακαδημαϊκή σταδιοδρομία. Την περίοδο 1975 – 1984 υπήρξε επίκουρος καθηγητής και στη συνέχεια αναπληρωτής καθηγητής στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, ενώ το 1988 εκλέχθηκε καθηγητής Οικονομικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Το 2006 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ το 2017 διατελεί πρόεδρος της.
Υπήρξε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος από το 1994 ως το 2002, και αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας από το 2002 ως το 2010. Ανέλαβε διοικητής της ΤτΕ με προσωπική απόφαση του Ανδρέα Παπανδρέου, του οποίου και υπήρξε άμισθος οικονομικός σύμβουλος. Από τη θέση αυτή διαπραγματευόταν με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, για το δανεισμό της Ελλάδας, στα πλαίσια της κρίσης χρέους της χώρας.. Η θητεία του συνδέθηκε με την είσοδο της Ελλάδας στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) και την Ευρωζώνη.
Έχει δημοσιεύσει πολυάριθμα άρθρα για θέματα μακροοικονομικής θεωρίας, δομής και λειτουργίας των χρηματοπιστωτικών αγορών, νομισματικής ανάλυσης και πολιτικής, καθώς και για θέματα που αφορούν στην οικονομική απόδοση, τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα και την οικονομική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το 1999 του απονεμήθηκε ο Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος της Τιμής από την Ελληνική Δημοκρατία.