Με την ολοκλήρωση των παρεμβάσεων στη λεωφόρο Βασιλίσσης Όλγας και την έναρξη των έργων στην Πανεπιστημίου, η υλοποίηση του Μεγάλου Περίπατου της Αθήνας αρχίσει να γίνεται ορατή.
Έστω και αποσπασματικά επί του παρόντος, έστω και σαν κομμάτια ενός υπό συμπλήρωση παζλ με φόντο το ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσας, ο Μεγάλος Περίπατος έχει ξεκινήσει. Με κάποια αξιοπρόσεκτα, αναμφισβήτητα θετικά στοιχεία αλλά και κάποιες «ανορθογραφίες».
Πρώτα η γκρίνια: Το μεγαλύτερο «φάουλ», όσο μπορεί να κρίνει κανείς βάσει κοινού νου, είναι ότι στις στάσεις λεωφορείων και τρόλεϊ της Πανεπιστημίου, τα οχήματα σταματούν στη μέση του δρόμου, περιμένοντας το κοινό να διασχίσει τις κλειστές λωρίδες μέχρι να φτάσει στις θύρες επιβίβασης.
Το κλείσιμο της μισής -κατά πλάτος- Πανεπιστημίου, από την Βουκουρεστίου έως την Αιόλου, άρχισε υπό συνθήκες συγκοινωνιακής ξηρασίας, την Κυριακή 14 Ιουνίου. Παρόλ” αυτά, επειδή οι στάσεις των Προπυλαίων που αποκλείστηκαν είναι εξαιρετικά πολυσύχναστες, εφόσον είναι από τις πλέον κεντρικές της Αθήνας, ακόμη και με την ισχνή κίνηση της Κυριακής, το πρόβλημα είναι οφθαλμοφανές.
Ένας άλλος τομέας ο οποίος χρήζει βελτίωσης, είναι η σήμανση και η προειδοποίηση των διερχόμενων. Επί του παρόντος είναι από υποτυπώδης έως ανύπαρκτη η υπενθύμιση ότι εκτελούνται έργα εμπρός. Για την πλειονότητα των Αθηναίων και ιδιαίτερα των οδηγών, οι δρόμοι πέριξ του κέντρου έχουν καταχωριστεί στο παρασυμπαθητικό τους.
Ακόμη και εάν όλοι πια γνωρίζουν ότι ο Μεγάλος Περίπατος ετοιμάζεται και συνεπάγεται ανατροπές στην καθημερινότητα, η πλειονότητα των οδηγών κινείται «στον αυτόματο πιλότο» σε δρόμους όπως η Πανεπιστημίου. Οπότε, έστω και την τελευταία στιγμή, δηλαδή μερικές εκατοντάδες μέτρα πριν από τα πρώτα κινητά φράγματα, θα έπρεπε να υπάρχει προειδοποιητική σήμανση.
Προφανώς, όπως είναι γενικά ο χαρακτήρας του όλου έργου, η αντίδραση των ίδιων των πολιτών θα υπαγορεύσει τις αναγκαίες τροποποιήσεις. Και, αν μη τι άλλο, η νυν διοίκηση του Δήμου έχει δείξει ότι δεν κωφεύει στη βούληση των πραγματικών «ιδιοκτητών» της πόλης, δηλαδή των Αθηναίων δημοτών.
Η ευχάριστη έκπληξη, ήδη από την πρώτη αυτή φάση των έργων για το Μεγάλο Περίπατο, είναι η λεωφόρος Βασιλίσσης Όλγας. Ούτως ή άλλως ήταν ανέκαθεν ένας από τους πιο όμορφους δρόμους της Αθήνας, κάπως «φύσει» χαρισμαστική, εφόσον βρίσκεται ανάμεσα στο Ζάππειο και το άλσος που συνδέει το Καλλιμάρμαρο με τους Στύλους του Ολυμπίου Διός και άλλα αρχαία ή νεότερα μνημεία.
Όμως, με την ολοκληρωτική απόδοσή της σε πεζούς και ποδηλάτες, η Όλγας αναβιβάζεται σε σχεδόν αξιοθέατο από μόνη της. Ο Δήμος Αθηναίων μάλλον έχει κάθε δικαίωμα να πανηγυρίζει για το συγκεκριμένο έργο.
Βεβαίως, ακόμη και εδώ μπορεί να βρει κάτι για να γκρινιάξει κανείς -κι αυτό είναι το μέγεθος: Εξαιρετική η Όλγας, αλλά μοιάζει απελπιστικά μόνη και υπερβολικά μικρή σε σχέση με το υπόλοιπο. Αλλά, δεν θα πρέπει να προτρέχουμε. Ο Μεγάλος Περίπατος, μπορεί να μην είναι ακόμη κατά κυριολεξία μεγάλος, είναι όμως πολλά υποσχόμενος. Ας πούμε, λοιπόν, ότι σε γενικές γραμμές (κόκκινες ή κίτρινες) «ξεκίνησε με το δεξί».
